Күннен-күнге аудиокітаптар кеңінен қолдануда. Ол әрине негізсіз емес. Көзбен оқудан шаршаған, тыңдау арқылы жақсы қабылдайтын адам аудиокітап арқылы біраз ақпараттарды біле алады. Түрлі аудиоспектакльдерді тыңдауға болады. Мысалы мен, жақында «Над пропастью во ржи» кітабының аудио нұсқасын тыңдадым. Өте ұнады.
Интернетте ағылшын, орыс тілдерінде аудиокітаптар өте көп. Онда көркем әдебиет, тілді үйрету, ғылыми кітаптар т.б. толып жатыр.
Аудиокітап арқылы шет тілдерін әжептәуір меңгеріп те алуға болады дейді мамандар.
Жалпы аудиокітап деген бұрынғы кездегі пластинкалар деп те айтуға болады. Бұрында осы пластинкалар арқылы ертегі тыңдауға болатын. Жас бала осылай есту арқылы есте сақтауды (слуховая память) дамытады.
Ал қазақ тіліндегі аудиокітаптардың жағдайын қарастырайық. Он шақты ертегіні жүктеп алуға болады екен. Дүкенде Абайдың қарасөздері, «Абай жолы», бар дейді. Одан басқасы жоқ.
Бірақ өкінішке орай, мынадай ағымдар бұл жұмысты ертерек қолға алған екен. Мысалы, мына сайтты қарап көріңіз.
Табысқыңыз келсе

Болмай қалған президент — ҚР Парламентінің жоғарғы палатасының депутаты (сенатор) Ғани Қасымов педофилдерге қарсы күрестің жаңа үрдісін іске қосуға білек сыбана кірісіп кетіпті.

“Slow motion” деген, бір сөзбен – кинода, компьютерлік ойындардағы уақытты баяулату эффектісі. Шалт қимылдап, шаптан теуіп келіп, енді шабадақ еткізіп бастан сұлатар кезде бәрі баяулап кетеді ғой, мм… дәл өзі, дәл осы әсер:-) Қысқасы, біздің саяси сатира да осы күйде. Күлкі күні өтті де кетті. «Ауруханаға жатып қалдым, пәлен жерде, пәлен палатада, аяғым асылып, қолым басылып жатырмын» деп бірін-бірі алдаған жастардың да желі шықты. Желігі басылды. Осындай жеңіл әзілдің буында “ саяси сатирамызда салмақ дейтіндей не салмақ бар?» деп селкілдеп күлсеңіз де, өзіңіз біліңіз. Айналамызға қарайықшы алдымен.

“Соғыс басталды! Ақпараттық” деген жүз жол жазба сүйкеткен едім. Кеше. “ Сәуірде сайлау өтетіні белгілі болысымен, жариясыз түрде осы соғыс жариялануы керек еді” деп басталады. Созып қайтем, Қазақстандағы ақпараттық соғыстың салт-дәстүріне тоқталып, Әлиев, Әбіләзовтың билікпен арадағы қағаз қақтығысына сәл кідіргем. Ол материалым оппозишн болып кетті-ау, кәзеттен ырғып түсті (кейін шыға жатар).

Алматының дуалы мен ауласына «графитти» салатын «граф», кешіріңіз қажы ағайдың атына бәрі қанық шығар. Ақордаңнан Атырауға дейінгі атырапта оныңесімін құлағы шалған адамның езу тартпайтыны жоқ. Сірә, суреттегеніме қарап, бұл Пикассоны

сый тұтқан пірәдар деп қаларсыз. Олай болса, оңбай қателесесіз. Бұл, әрине Бағысты алып берген «қасиетті» асатаяғын бір қолына, полиэтилен пакетін екінші қолына ұстап, «Аттан да Аттан» деуден аузы талмайтын атақты Амантай қажы Асылбек. Бұл материалымызбен сайлауға жеңін түріп, жеңемін деген Амантайдың пиар кампаниясына ат салысқалы отырған жоқпыз. Бар-жоғы Амантайдың арғы-бергі тарихына шам жарығымен шолу жасағымыз келген.

Олар мемлекет басқару жүйесіне мэйнстрим әкелуі тиіс болатын. Олар сүйіктіистиблишменттің ителгі ұшар биігіндегі иерархияның сүйегін жаңартып, сүйкімін келтіруі керек еді. Олар керек жерінде капитан, лайық деп тапса лоцман болуы тиіс болатын. Осымен, олар, олар… дегеніміз, “Құдай берген” «болашақтықтар» ғой баяғы. «Тиіс» деген етістікті естісе де, естімесе де, біразымыз «болашақтықтардан» осыны күтіп едік. Қысқасы, «айрықша ені бар» жастарымыздың жағдайы жанына батқан Сағынбек Тұрсынов осы аптада депутаттық сауалын жолдады.