Кеше бөлмемді жинап жүріп бұрыңғы күнделіктерімді тауып алдым. Негізі екінші сыныптан бастап күнделік жүргізеді екенмін. Сол әдетті тек сегізінші сыныптың ортасында бірақ қойдым ғой. Ол жақсы ма, әлде жаман ба білмеймін…



Оқып отырсам қызық! Әлемге PINK көзілдірікпен қарағанмын ба, әлде кішкентай баланың көзі көрген нәрселерді жаза бергенмін ба?! Түсініксіз… Бірақ қазір күнде көргенінді, білгенінді, сезгенінді, әрбір жаңа күннен алған

Осыдан 4 жыл бұрын өзіміз қыдыратын бақтың ішінде отырмын, қолымда бір бөтелке сыра, орындықтың астына тағы үшеуін ептеп жасырып қойғанмын.
Әйеліммен ренжісіп қалған күндерімнің бірі еді бұл…
Көз алдымдағы фонтанның тас қоршауларына қарап ызаланамын; — Сендер куә болдыңдар ғой сол кезде неге ескертпедіңдер маған, құрып кеткір тастар-ай тіл бітседе айтпайсыңдар ау… мүмкін бәрі өзімнен кеткен шығар, сол кездің өзінде қырсық еді ғой сабазың…
Салқын сыраны құшырлана сіміріп қиялға қарық болып отырғанымда, осы бақта өзімнің басымнан өткен сәттер алдымда қайталанып жатты. Қыз бен жігіт бір — біріне сөз бермей өршелене дауласып келе жатты да, менің алдымдағы орындыққа отыра кетті, мен оларды арт жақтарынан бақылап отырмын, қыз бірдеңені жігітке түсіндірмекші болады жігіт оған құлақ аспайды. Біраздан кейін екеуі де үндемей біраз отырды да жігіт қасындағы басқа орындыққа ауысты, ал қыз болса соткысын шұқылап бас алмайды. осы кезде жігіт орнынан тұрды да қызды тастап кетіп бара жатты. Артыңа бұрыла көрме деп тілектес боп мен отырмын, жоқ жігітіміз жігерсіз боп шықты (кезіндегі өзім сияқты екен) бір бұрышты айналып кішкене жүрді де қайта айналып келіп анадай жерден:
-таңертең хабарласамын — деді.
Қызда үн жоқ.
— Ертең звандаймын жарай ма?
Қыз басын көтерген де жоқ.
Амалы таусылған жігіт қыздың қасына келіп алдаусыратқандай болып дөрекілікпен оны өзіне қарай құшақтай бастады, қыз оған көнбей кері серпілді.
Дәл осы кезде мүлде күтпеген жағдай болды, "қап масқара болғаның -ай" дедім ішімнен.
Кешке дейін ыстық күнде көп жүріп басынан күн өткендікі ме, жігіттің мұрнынан қан кетті, қызды алдаусыратқан жайында қалып отыра кетіп мұрнымен алысты жігітің, бірақ қыз мейірімді болып шықты дереу сумкасынан орамалын алып шығып жігітке берді, босаған сусын бөтелкесін алып фонтаннан су алып шығып қолына құйып жатты.
Осындай жағдай дәл менің басымда қайталанса деп ойлап көрсем масқара екен, менікі рахаттана бір күліп алатын шығар.
Екеулеп мұрынның қанын әзер тоқтатқаннан кейін, енді жайдары әңгімеге көшті бұл екеуі, құшақтасып сүйісіп те алды.
Меніңше жігіт қателескен жоқ, жарын дұрыс таңдаған екен деп ойладым…

Мен төртінші бөтелкенің ауызын аштым, олар қолтықтасып кетіп бара жатты…

«Неге мен осындаймын деген гностикалық сұрақтар мазалай ма?» деген еді Сатыбалды екеуміздің жария болмаған бір сұхбатымызда.
Шынымен де, неге мен осындаймын?

Әке-шешем маған генімен бірге иықтылық пен сүйкімді күлкімді берді (бәрі солай айтады, білімге құштарлықты берді. Сыпайылыққа үйретті. Бірақ сол сыпайылықтың таяғын да біраз жеуші едім. Сол үшін сыпайылықты жау деп есептей бастадым. Бала кезде ойқастап, ерке болған мен жасөспірімдік кезде, күрт тұйық бола қалдым.

Осындай режимде жүрмін. Наурыздың 22 не дейін солай болатын сияқты. Айдалада кен орнында үздіксіз айлап істеген өмірдің бар қызығы сол екен.
Басқа жаңалығым жоқ. Қыздардың мейрамдары жақындап қалды. Әйелім елден ерек бірнәрсе сыйла деп мазамды алған емес, бірақ ұят боп жүр. Қатнишкама әбден қарыздар болдым.

Әкеміздің бір жылдық асын, соңғы саудасын аманшылықпен өткізіп алсақ, туған күнінен де, мереке -перекеден де құтылам ғой деп жүрмін өзімше.
Бас аман болса, Будда жеткерер.

Келе жатқан мейрамдарың құтты болсын қыздар!

***
Бастыққа болашақ сайттың концептін айттым. Қолдарымды ербеңдету арқылы болашақ баннерлердің кейпін бейнелегендей болдым. Ұзақ айтқаным соншалық: аздан соң сайт өзіме ұнай бастады.

***
Өте-мөте қымбат көліктерді жөндеумен нәпақа табатын жігіт, диагностикалық аппаратурадағы «00200010: Short circuit» деген хабарламаның «не қыхуйня» екенін білуге компьютерге отырайық деді. «Кароткий замыкание ғо» дедім. «Аха, вапще то дұрыс э! Вот сукі парктроник...» деп, машинаны зорлауын әрі қарай жалғастырды. Ішке барғасын «аудармама» сенімсіз болып, компьютерден бәрібір қарадым (ұялған күлегеш).

***
«Бүйтетін, сүйтетін программа істеу мүмкін бе?» деп сұрады басшылық. Екі аптада жасауға болад дедім. Негізі бір апта да жарайд, бірақ білем мен бұларды, артық айтып қоймасаң болмайды.

***
Экзотикалық ақауды көріп, таң қалдым. Очм былай: жөнделген комп, бірақ алып кетсе — "қосылмайд!" деп жылап, қайта әкеліп тастайд. Ішке әкелсе — істеп кетед. Ақыры өзім барып, розеткаға тестерді тығып, шошыдым: 290 V. UPS арқылы қосып кетіп құтылдым. Электрикке «рекомендеймін» рухындағы хат жазып қалдырдым.

***
Лифтідегі екі қыз тап мен кіргенде мырс етіп күліп жіберді. Шыққасын он бес минут бойы айнадан: арқамда, шалбарымның ауында жыртық жоқ па екенін қарап-қарап, көңілім орнына түсті.

***
Үстелден менен бұрынғы үш қызметкердің жазып қойып, басшылыққа апаруға бата алмай қалған арызын тауып алдым. Біреуі «диспенсер и чайные принадлежности» сұрапТ. Екіншісі «жұмыстан үйге апарып тастау мүмкіндігін қарастыруды» өтініпТ. Үшіншісі «не мои обязанности» сарынындағы «мақала» жазыпТ. Бастық рас айтқан екен: элементар сөздерді қате жазад деп, кейіп отыр еді.

***
Gastarbaiter -дің осы қауымдастығын көріп қалып, өзінің жазбасын оқып, күпәйкемен елестетіп ыржалаңдадым.

***
Mail.Ru-дың… гендік деңгейде сіңіп кеткен пошта екенін түсіндім!
Өте-мөте қауіпті қаржылық құжаттармен жұмыс істейтін жігіттің поштасын біреулер тағы «айдап» әкетіпті. Өзі соншама маңызды адам құсап, «сол, мен әлдекімдерге маза бермей жүрмін» деп қояд құпияланып. Аздаған тергеу нәтижесінде, өткен аптада демалыс күні поштасына компьютер салонынан кіргені анық болды. GMAIL-ді мақтап-мақтап, "әсіресе Сіздікіндей қауіпті жұмыстарға керемет шифрлеу жүзеге асырылған құтты сервис бұл!" деп, көпшікті қойып-қойып, пошта ашып бердім. Біраздан соң, таныс «фішт!» деген дыбыс шықты. Шыдамай қайтадан Майл.Рудан пошта ашып, Агент қосып алыпты. Бұрынғы қимастарымен қайтадан достасу үстінде екен. Айтатын ештеңе жоқ, тек эмоциялар келді.

***
Үйге қайттым. Ертең демалыс деген ойдан, үсті-басымның қутың-қутың етіп қуанып отырғанын байқадым. Адам тән деңгейінде де қуанады екен-ау деп, таң қалдым. Осы автобустың кондукторы сұлу-ау айтпақшы, сөз жоқ, тіфә-тіфә…