Қазақстан сарбаздары "өзге" ел үшін соғысуы керек пе?
Соңғы уақытта Сирияға әскер жіберу туралы әңгімелер ақырырндап шыға бастады. Мен бүгінгі жазбамда нақты Сирияға қатысты болмасада, әлемнің ыстық нүктелерінде болып жатқан әскери қақтығыстарға еліміздің әскерін жіберудің дұрыс бұрыстығы туралы сөз қозғап өтетін боламын.
Басынан тоқталар дүнием ол әскер дегеніміз бір жылға отан алдындағы борышын өтеп жүрген сарбаздар емес, келісімшарт бойынша немесе жалпы отан қорғау саласында нақты қызмет етіп жүрген азаматтар. Дәл кәзір Ауған соғысындағыдай жас балаларды жіберу қажеттілігі жоқ, дегенменде еліміздің негізгі әскерін «соғыс» аймақтарына жіберу позициясын қолдаймын. Көптеген адамдар ол соғысқа біздің қатысымыз жоқ, босқа сарбаздарымыз құрбан болады деген пікірлермен мен толықтай келісемін, бірақта бұның пайдасы өте үлкен секілді. Мен пайда дегенде әлем алдындағы бедел, бейбітшіліктің насихаты, адам құндылығын сақтауға қосылған үлестерден де орасан үлкен пайда туралы айтқым келеді. Ол — Тәжірбие. Иә, біздің әскерлер арнайы оқу жаттығудан өткен, көрші елдермен немесе дос елдермен бірге тәжірбие алмасқан деп айтуларыңыз мүмкін, бірақта соғыс беретін эмоция мен жағдайлардан келетін тәжірбие ол мүлде бөлек. Ойлауларыңыз мүмкін бізгі соғыс қаупі қатты төніп тұрған жоқ, бізге тәжірбиенің қажеттілігі қанша деп. Біріншіден соғыс деген аяқ-аятынан туындайтынын бәрміз көрді (құдай бетін әрі қылсын әрине), екіншіден одан қауіптілік болмаса жалпы әскер ұстау қажеттілігі қандай деп ойлаймын да))Елге әскер керек ел қандай тыныштықта болсада, және ол әскер қуатты болуы тиіс. Ал әскер қуаты тек қару мен дайындықта емес тәжірбиеде. Әйтпесе біздің сарбаздар Алматылық бір "әумесерге" қауқар бере алмай оққа ұшады, неге жалғыз Челах 15 жігітті өлтіреді (бұған сенбеймін негізі), неге елге сәл ғана терорлық қауіп төнсе қорғаушыларымыз қарсылықты шығынмен көрсетеді? Бұның бәрі тәжірбиесіздік теп ойлаймын. Бұл кішкене қауіптер, үлкен қауіп төнсе қайтпекпіз. Осы себептенде әскеріміздің біразы болсада Сирия сияқты аймақтарға барып тәжірбие жинақтап қайтқанына қарсы емеспін. Сарбазымыз кетсе іштей аман оралуын тілеп отырар ел жұрты. Және жібергендеде өлімге оңай бас тікпейтін сарбаздар баратынынада күмән жоқ. Ал бұл дегеніміз елдегі ішкі дайындық тағыда жоғарылай түседі деген сөз. Тағы бір артықшылық бұндай операцияларға әлем көз тігеді және осы арқылы ел әскерінің қуатында байқата аламыз. Әйтпесе неге ірі елдер сол шағын елдер үшін шыр-пыр болып жүр деп ойлайсыз. Әскер қуаты парадтарда емес осындай майдандарда көрінетіні айқын. Ал қуатты елмен әлемде санасары сөзсіз. Бәрі жақсы бірақ сарбаздарымыз құрбан болу мүмкіншілігі бар екені қорқытады. Сіз не дейсіз? Бұндай тәжірбие қажетті ме? Жалпылай елімізде де әлемде де тек бейбітшілік болып, әскер қажеттілігі аз болуын тілейміз!!!
