Желтоқсан мен Наурыздың қарама қайшылықтары көп қой жалпы, солардың бірі Жаңа жыл. Біздің ел Жаңа жылды екі рет тойлайды. Бірі орыстың отарлауынан сіңген Христиан дінін ұстанушыларға тән Жаңа жыл болса, екіншісі бабамыздан еншіге қалған Түркі жұрты, Ислам әлемінің Наурыз жаңа жыл мейрамы. Екеуіде қолайсыз уақытта бірі қар борап, қытымыр қыстың, екіншісі қар еріп, жаңбыр маусымының басталар уақыты. Ал ең қызығы осы екі жаңа жылдыңда өз кейіпкері бар. Кім дейсіз бе? Бірі Аяз Ата енді бірі Қыдыр Ата. Біріншісі балаларға базарлық таратса, кейінгісі жалпы халыққа Бата беруші. Балалар Аяз атаға арнап хат жазсада, Қыдыр атадан Бата аламын деп ешкімде күтпейді. (Көбіне Қадір түнімен шатастырады) Бізге енді Қыдыр Атаны насихаттау қажет секілді. Солай етсек қана 31-ші Желтоқсанда күтетін жаңа жылды Аяз Атасымен қоса жеңеміз! Ал Наурыздың жалпы халықтық мейрамға айналғаны көз қуантады.

21-нен 22-не қараған түні Наурызды әр отбасы жаппай шағын отшашумен қарсы алса, Қыдыр Ата тек бата беріп қана қоймай, балаларға сыйлық таратса және елбасы халыққа (мейлі шампанмен не қымызбен) тілек айтса? Бір сөзбен айтқанда сонау 6-ғасырдан бері аталып келе жатқан Наурыз мейрамы қыс мезгілінің бірінші айынан кейін тойланатын жаңа Жаңа жылға тиіссе?

...Өз еркіммен мұсынмашылығым әріп танып, оқи бастағалы дами бастаған. Одан бұрын әрине, шешемнің жатарда айтатын «пісімміллә рақман рақим, Алла өзің сақтай гөр» деген дұғаны жаттатудан басталғаны сөзсіз.
Сөйтіп екінші сыныпта Жаратушы иеммен ортақ әңгімем қадыр түні күнгі молданың үйге әкелген бір жапырақ қағазынан басталды. Онда сыртқы бетінде Баршатас ауылының мешіті және "Қадір түні мүбәрәк" болсын деген жазуы болатын еді. Ішкі мазмұнында «Кім де кім өмірінде бір рет „лә илләха ил Алла“-ны шын жүрегімен айтса, о дүниеде жұмаққа барады» деген тәмсіл жазылып тұрды. Түн де келді.Бұрнағы түндерден ерекшелігі атында, әрі мен ояу. Әлгі бір жапырақ қағаздағы манағы сөзді алып, тебіреніп оқып қоямын Сондағы түрімді енді елестетсем Абзалдың Носа, носаны орындаған бейнесіндей ме деймін Қайта-қайта түрімді барынша шын жүрегіммен оқығандай қылып, бірнеше мәрте оқимын-ай келіп. Ендігі кезекте тілек тілеу. Әкем мен шешем ескерткен болатын: «амандығымызды тілеңдер»-деп. Ескертуді бұйрықтай қабылдап, езуіміз көпіріп біршама тілеп отырамыз. Бір заматта көзім жоғарыда жиналып тұрған чемоданға түсті. Шешемнің анау-пынау заттары жиналып тұратын ішінде. Қанша періште-жүрек болғанменен де бізде пенде баласы емеспіз бе?)) «Я, Құдайым ана чемоданның ішінде ертең мың доллар тұрса екен...» деп бір тілеп қойдым. Одан соң әфсанадан естігенім бойынша Қыдыр ата келуі керек. Бір көзіммен ол атаны да байқастап қоямын Содан не керек?! Таң атқанша іш пысып, арасында сүйрет дәптерімді алып гүл, тау мен киіз үй, қиялымдағы өзім деп елестеткен әдемі қыз, күннің суреттерін салдым. Ұмытпай ортасында негізгі тілектің арасына манағы «мың долларды» қосып-қосып қоямын
Ертесінде ұйқым қанғасын әкем мен шешеме «мың долларды» тілегенімді айттым: «барып қарайықшы, тұрған шығар»-деп дес бермеймін. Олар күледі де қояды. Болмағасын өзім барып қарадым. Қара чемодан міз бақпастан маңқиып тұр. Доллар тұрмақ он тиын да жоқ
Көңілім сол кезде жаман қалған еді Балалық сенгіш мінез-ай…
Ақшаны қайдам, әр қадыр түнде Қыдыр атаны тосып жүретінім өтірік емес. Аңыз бойынша бас бармағының буыны жоқ дейді ғой. Ата көрсем бармақтарына қарау әдетім Сонымен бүгінгі миғраж түніндегі құлшылық, ғибадат, дұға, тілектеріңіз қабыл болсын деймінМанада осы оқиға есіме түсіп кетті, өзіме қызық енді...

Желтоқсанның 31-і күні түске дейін жұмыста отырдық. Қырып жұмыс бітіргеніміз шамалы, бір бірімізге барып шай ішуден аспадық. Түске жақын кабинетке миығынан күліп әріптесім Альмира келді. Қолында қос парақ дәптердің беті. Яғни, хат. Баласы Руслан жазыпты. Кімге дейсіз бе? Сезген шығарсыз…әрине, Аяз атаға. Хат: «Сәлеметсіз бе, Аяз ата! Мен Семей қаласындағы №37 мектептің 2 сынып оқушысымын. Атым Руслан. Жаңа жылда сізден өтінерім: ата-анамның жалақысын көтерсеңіз екен, себебі, компьютеріме «Трон» ойынын сатып әпергендерін қалаймын» деп басталады. Русланның ата-анасы бізбен әріптес. Сөзінің жаны бар, біздің мекеме мемлекеттік бюджеттен тыс Акционерлік қоғамға жататындықтан, 2 жыл бойы жалақы өсуін үмітпен күтіп жүрміз. Жә, оны қойшы.
Бұндай басқа да отбасыларда кездесетін жайт шығар. Негізі, хатты оқып, ойға шомдым. Балалық шағымда Аяз атаға сендім бе? Сенген сияқтымын. Нақты есімде жоқ. Осылай хат жазып көрдім бе? Жоқ. Мектеп шыршасында тақпақ,ән айтқан балаларға ұсынатын 5 тал кәмпитіне разы болатынбыз. Қазіргі балалардың Аяз аталары да «крутой» ма дедім, әр баладан жеке –жеке тапсырыс қабылдайтын. Әйтеуір, бөбектердің үміттері үзілемесе болғаны…