Кейде болады ғой баратын жеріңе көлікпен емес жаяу барғың келетін. Осы жаяу-ақ баруға болады ғой. Бір уақыт ақша үнемдейін дейсің. Сөйтіп тазалау тротуар позитивімен кетесің. Асықпаай. Қарсы ұшырасқан елдің бəріне күлімсірегің келіп. Əнебір құттай киосктің самсасын жегің келіп. Қалтаңдағы қатқан пішінайды көгершіндерге үгітіп бергің кеп. Сол кезде бұтына жасыл колготки киіп алған семіз қыз да сондай фэшн боп көрінеді. Мына маңдайын əжім торлаған апай да сондай ажарлы, құдды фильмнің кейіпкері дерсің…
Осылай мамыражай көңіл күйде келе жатқанда міндетті түрде бірдеңе шығып қалады ə? Қой такси ұстап үйге зытайын, мына долы қатын бүкіл кайфымды бұзды.
P.S. Айтпақшы көшеде көпшілік көзінше баланы ұрмаңызшы.

Топырағының татымы жоқ жерге ағаш ексең бейбақтың күйін бір кешесің. Ал, өңделген жерге егілген ағаштан жеміс шығара алмау – одан өткен сорақылық. Сонда өзгелердің келіп «қытайдың, иранның, өзбектің-ақ жемісін жеп жүре бермейсің бе?!» дегені, сын көзбен қарағаны, күмәнданғаны, күлгені – бәрі шамыңа қатты тиеді. Әйтеуір, тырысып-бағып пішіні қисайған жеміс шықса да, дәмі қандай болмасын айызың қанып жейсің ғой?! Есесіне, не жеп отырғаныңды білесің. Сатып алынғанның да сапасы қандай болатынынан хабардар боласың. Өз қолымен ағаш баптамағандар, оның байыбына барып, бас ауырта бермейді. Мақсат қойып, бір жолға бағытталып, сүрініп-шалынып жүргендер мен жолы болып кеткендердің де айырмашылығы осында болса керек.
Ерігіп отырып, еркіндіктің жолын тауып алдым
Достарыммен бір көште болайын деп, фейсбук желісіне тіркеліп, фотолар мен жеңіл-желпі посттар жазып жүргенмін. 4 курста өткен «Азаматтық журналистикаға» аңсарым ауып, сол туралы іздене бастадым. (Әлі де жауабын таппай келемін, шыны керек). Оның құрамдас бөлігі – блог дегенді де оқығанымыз бар. Содан не керек, профилінде «блогер» деген достарыммен жақын танысып жүріп, Астана интернет форумынан бір-ақ шықтым. Аздап ғаламтор тілі түсінікті бола бастады. Кейін Республикалық блогқұрылтайға қатысып, нәтижесінде, қазақша сайттар мен блогтарға тіркеліп шықтым. Тіпті, өзімнің де ойланып жүрген сайт жобамды қалай жарыққа шығаруға болатынын біліп алдым.
Арман – арманыңның орындалуымен ғана шектелсе ғой?!
Тіркелерін тіркеліп алып, не жазамын деп жүргенмін. Содан КерекИнфодан бастадым да, осындағы өзге қолданушылардың жазбасын қарап отырып, Аяулым атты қыздың «Армандар орындалады» дегеніне көзім түсті. Ол: «мамандықты мектеп жасынан-ақ анықтау керек»-депті. Ұстанымымыз ұқсас. Мен де осы қыз секілді бір жолға тұрақталып, қалғанының бәріне көз жұма қарап өстім. Ақыры арманым орындалып, бүгінгі таңда журналистика мамандығын тәмәмдайын деп отырған жайым бар. Тек, сол арман деген арманыңның орындалуымен ғана шектелсе ғой?! Әйтеуір, өкініш қосылады, қайтадан үміт пайда болады, бір құлап, қайта тұрып жүріп төрт жылдың өте шыққанын байқамай қалыппын. Қуанышым — көзқарасымда. Жоғарғы оқу орны мен отбасыдан жырақта тұрудың бала Айзатты есейтуге қауқары жеткеніне қуанамын.
Көкейге түсініксіз өкініштер келіп қонады
Төрт жыл бойы ақша төлеп теориялық білім алдым. Енді, сол білімді басымда шірітпей, тәжірбиеде әбден пайдаланғым келеді. Кеш те болса, осыны сезініп әрекет жасап жүргенде, қыз екенім, болашақ ұрпақ әкелуші ана екенім есіме түсіп кетеді. Сонда көкейге түсініксіз өкініштер келіп қонады. Шынында, 4 айда үйренетін теорияны оқуға 4 жылды бекер құртқан журналистиканы таңдағаныма өкінемін бе, әлде қоғамға бас болатын, ықпалы зор ер адам емес, қыз баласы болғаныма ма?! Неге бәрін тастап, жәй ғана мұғалім ба, балабақша тәрбиешісі ме немесе мүлде көзге түспейтін жерде жүретін жұмысқа бас қоя салмаймын деп те кетемін. Бұл сезімдер бір менде емес, журналистика саласында жүрген екінің бірінде болатынына күмәнім жоқ. Бағытты таңдауға қандай да бір батылдық жетпей жүреді. Ендеше, бұл құбылмалылыққа бір ғана жалын жетіспей тұрған секілді. Және оның жастығымызда ерте сөнуіне жол бермеймін.
Құлазысам, көтеретінім бар
Кейде жарты адамыңды кездестіруде, қызмет жолында кеш те болса қателесіп «бұл – менің адамым емес», «бұл – маған арналған мамандық емес» деп жатамыз. Ал, ата-ана мен бауырың сендік болудан ешқашан ажырамайды. Және жоғарыда айтып өткен жол торабында шатассаң да, соңына дейін демеулік етіп, ықыласын көрсететін – осы кісілер ғана. Маған да ата-анамның «Сен — Бауыржан мен Клараның қызысың. Қорықпа, саған сенетін біз бармыз» деген сөзі биікке шығарып отырады.
«Дұшпаның болса қорықпа, дұрыс жолға бағыттар...»
Мамандығым бойынша менің екі дұшпаным бар. Біріншісі – «Журналистика қызға тән емес» дейтіндер. Екіншісі – «Оқып-оқып құрып қалғыр уақытыңды бекерге құрттың-ау» дейтіндер. (Өздері құрып қалсын). Қандай өкініш болсын, сүріну болсын осы сөздерді ойлап, намысқа тырысып жігерленіп аламын. Себебі, мен кез-келген мамандықты өмірлік рөлге сай ыңғайлап алуға болатынына кәміл сенемін. Ал, осы сенімнің нәтижесінде жетістікке жеткен күні сіздермен бөлісетін боламын. Әзірге маған да сіздерге де сәттілік!
Өзім еккен ағаштың жемісі қышқыл болса да келесі жолы дәмді болады деген үмітпен оны баптай беремін, өсіре беремін! Менің мақтанышым болар мамандықты, біреудің мазағы болуға ешқашанда жол бермеймін. Ендеше, позитив жазамыз!

Бұрын бұлай болмады білем. Қазір қарасам қоғам құруда. Мойындаңыз мұңға* мойынсұнғандаймыз. Интернетке иілдік. Ақпаратты аңдығандардың арпалысы. Жастар Желінің жетегіндегі жендеттей. Фейсбуктің фишкасы — фолловерлер, «фейковый» философтар. Твиттерде тәжірибелілер төңкеріс тұтатады. «В контакте»-де виртуалды «везунчиктер» *. Назарда — негатив. Налытады… Санаға стереотип салынған.
Осы сынды күнделікті күйбелеңнен шаршағанда, бос уақыт тауып, пайдалы позитивті пәлсапаны Пауло Коэльоның «Алхимик» кітабынан іздеп көріңіз. Автор адам өмірінің мәні неде екеніне жауап беруге тырысады. Өміріңізге өзгеріс әкелері сөзсіз.

*мұң — қазіргі кездегі бұқаралық ақрапат құралдарының бұқара халыққа өміріндегі қандай жағдай болмасын кінәні өзінен іздеуіне итермелеу, соған сендіру. Әлеуметтік желілердегі «типа» философиялық сөздер, афоризмдер.
*«везунчиктер» — «жолы болғыштар». Тағы да жастар арасында кең тараған әлеуметтік желілердегі байлыққа, ақшаға, билікке «оңай» қол жеткізуге болатындығына сендіру.

Ку-ку! Жылт-жылт етіп, бір көрініп, бір көрінбей жүрмін бе?

Уааай, мендегі өзгерісті білсеңіз.  Өзім өзіме тәнті боп жүрмін. Әзірге бұл туралы ештеңе айтпай-ақ қояйын, кейіііін айтармын

Жаңа таныстықтар көп өзгерістер алып келеді ғой. Батыл таныстықтан қашпау керек. Мысалы, көшеде кетіп бара жатқан қыз ұнап қалды ма, жүгіріп барып, батыл қадам жасау керек. Ол «сізбен танысуға бола ма» деген ескірген сөзбен емес, іспен жүзеге асу керек.
Бір топ қыздың арасында кетіп бара жатқан құрбымды бір жігіт жүгіріп кеп, көтеріп алған. Атын емес, жұлдызнама белгісін сұраған. Күшштііі! Қыздар жігіттің бойындағы батылдықты, бірбеткейлікті бағалайды. Вай, мен ақыл айтып кетіппін  Жап-жақсы әңгіме айтып келе жатам да, бір кезде ақыл айтып кетем  Халқым бақытты өмір сүрсін деймін де мен сол… Халқымның тілеуін тілеп жүрген ақкөңіл, дым арам ойы жоқ бейбақпын ғо

Біздің (мақтанышпен айтатын болыппын соңғы кездері) Тимуша, Тимур Бекмамбетовты айтамын, профи режиссер  «Горьконы» көріңіздер! Позитивтің көкесі, атасы сол фильмде  Вууух, сөзбен жеткізе алмайм ощм  

Ауа райы туралы қалай жазбай кетем?) Жаңа ғана таза ауада серуендеп келдім. Демек, күн керемет деген сөз  Күннің салқындығынан да ләззат алуға болады  Таңертең ояна сала, таза, салқын ауаны ашқарақтана жұтывалам

Соңғы кездері жүйкем жұқарып жүрген сияқты көрінеді өзіме  Кабинетте тым жұмысбасты адамдар бар, солар таңертеңнен кешке дейін телефонмен сөйлеседі. Барынша қатты дауыспен сөйлеседі, солай болуы қажет шығар. Мен оны есітпеу үшін таңертеңнен кешке дейін музыка тыңдаймын  Құлағым түсіп қалуға шақ қап жүр. Мұның позитивті тұсы — плэйлистімдегі әндерді жаттап алдым  Тезірек қызметте жоғарылап, бастық болып, жеке кабинетте отыруыма мотивация

Ghetto Dogsтың әндерін тыңдап, тырқылдап отырмын

Барлықтарыңызды бүгінгі Құрбан айт мейрамымен құттықтаймын! Шалған құрбандықтарыңыз қабыл болсын!

Астананың ауа райына күн өткен сайын ғашық болам. Түні бойы жылудан ысып кеткен бөлмеден таңертең балконға шығып, таза ауаны құшырлана, қомағайлана жұту деген рахат қой, шіркін  Ұйқың бірден ашылып, сергіп қаласың

Демалыс деген… сөз жетпейді ғой. Түске дейін ұйқы. Ешқайда асықпайсың. Қалағаныңша қыдырасың

Демалыс, әдетте, қыздарда қалай өтеді? Үй жинау, маска жасау, жуыну, тарану, бояну  Дәл осылай өтті бүгінім. Енді ерте жату ғана қалды

Айтпақшы, өмірде түрлі адамдар болады. Өзіндегі «кірді» айналасындағылардың бәріне жаққысы келеді. Өзінің өмірдегі жаман жан екенін мойындағысы келмей, айналасындағыларды қатарына қосып алғысы келетін… Олардың дәрежесіне түсіп, дәл өзі құсап жауап берудің, жалпы жауап берудің қажеті жоқ екен. Соны түсініп қалды
Өз әлеміңді өзгенің таптауына жол берме! Болғаны сол ғана

Қой, мен ұйықтайын…

Ghetto Dogsтың әндері шынымен күшті-ақ. Құрығанда, күліп аласың

Қайырлы түн!

Ооооһ, демалыс деген керемет қой!

Достарым, достарым! Барлық күнім дәл бүгінгідей тамаша өтсінші!
Сенбі болғандықтан ба, бес күндік жұмысқа үйреніп қалғандықтан ба, жұмыс істеуге аса зауқым болмады. Маужырап, ұйқы қысып, қызық күйде отырдым.

Ұйқыыыы! Ұйқыыыы! Ұйқыыыы! Түскі сағат 14:30ға дейінгі ұйқыыы! Ууууу! Ағзам сандырақтап қалды

Ауыр, артық ойлар адамның еңсесін де, денесін де басып тастайтын сияқты. Таңда бетім ісіп, умаждалып оянатын әдетім 3-4 күннен бері азайып барады. Жеңіл қимылдаймын. Шынымен, арқама көрінбейтін қанат біткен сияқты  Күлмеңіздер, сау күйімде жазып отырмын