Қоштасу

Кірпігіңнен аққан тамшылар
Иығыма менің тамады
Маған мүмкін өкпең бар шығар
Бұза алмаған қорған-қамалды

Кінәлап өт мейлі сен мені
Өткен күндер енді келмейді
Мекен етіп жүрек түкпірін
Сағыныш боп кеуде кернейді

Төбемізден тұрды Ай қарап
Бұлар енді қайтер екен деп
Үнсіз ғана Терек шайқалад
Мұның бәрі өтер-кетер деп
Әрі қарай

Хат, хабар, қуаныш, реніш...

Кеше көзімнің астынын түскен кірпігімді алып тұрып бала кездегі осы оқиға есіме түсіп кетті. Сіздерде қайдам бізде( мүмкін біздің үйде ғана болар, әпкемнің ойлап таппайтыны жоқтын) түскен кірпікті басқа адам саусақпен алып, кірпік иесінің жұдырығының сыртына (кентус, саусақтың буындарының үстіне)осы сөздерді айтып кезекпен басады. Қуаныш сөзіне түссе жақын арада қуаныш, ренішке түссе реніш болады деп сендіретін.
Әрі қарай