Өткен аптаның бір күнінде таңға жуық «тырс-тырс» еткен жаңбыр дыбысынан оянып кеттім. Далаға көз салып едім, аспанды торлаған бұлттың сейіле қоймағанын байқадым. Терезені ұрғылаған ерекше дыбысқа құлақ түріп жатып, көңілімді селт еткізер, маған ерекше әсер ететін дыбыстар туралы ойлай бастадым…

Жаңбыр дыбысын бала кезімнен ұнатамын. Аспанға бұлт үйіріліп, жауын сіркірей бастағанда терезе алдына барып ойға бататынмын. Ойыммен болашағыма бір саяхат жасап қайтатын едім. Ағаш атаулы мен асфальтті жарқыратып, көше шаңын басып тастайтын тырсылдаған сол тамшылар көңілімнің кірін кетіре алмайтыны өкінішті…