Жалпы балықшылық машықтанған кәсібім емес. Жаңа пәтерге қоныс аударғаннан кейін жаңа көршілер деген сияқты коллектив пайда болады емес пе? Ауылдық жер, Ақжайықтың кәрі Каспиге құяр сағасын мекен еткен Атыраулықтарда не кәсіп болушы еді. Күзді күндері тек ермек үшін бірге барып жағада отырып қайтушы едім. Шабыстан қол да тие бермейді. Осылай күндер өтіп жатты. Қыс болып қаһарына мінген кезде тіпті уақықа зәру болдық. Жұмыс, қар күреу, от жағу деген сияқты. Саналы өмірі корпыс үйде өткен адамға, жер үй қиын екен.
Бір күні көрші келіп көмек сұрады. Сол күні жұмыстан ерте босап, үйде едім. Машиналары тұрып қалған екен. Жағаға апарып келуді өтінді. Сөйтіп алғаш рет қыста жағаға бардым. Екі күн қастарында жүрдім, екі үлкен сазан берді. Содан қызығып тағы бір апта өзім шықтым қастарына. Олар балық шығарғанға мәз болып. Сөйтіп жүргенде жігіттер -құрал алып, неге өзің де салмайсың -деді. Мен байғұс құралды қайдан сатып алатынын да білмейді екенмін. Келесі күні құрал алдым бас аяғы 3000 теңге ақшам кетті. Жігіттер бірге қарасып жүр. Сөйтіп балықшы болдық. ))

Есіңізде ме, үйдегі аста-төк айран-шұбаттан жеріп, дүкеннің бөтелкеге құйылған кәуділгі қара суына құмартып тұратын балалығымыз? Көршім Гена тіскебасарға алып шыққан котлетін біресе көзіме, біресе мұрныма тақап; үйдің жанындағы өзенге барып қалай шабақ аулайтынын, оны еттартқыштан қара нанмен араластырып өткізіп, ұқыптап пияз бен аскөгін және салып, қалай қуыратынын айтып бергенде ауыздың суы құрып, сол балалық оянды: мана жеген ет пен ішкен сорпа бекер, жалпы бар өмірім бекер өтіп жатқандай көрінді. Шешімім де көп күттірмеді: «жұмыстан келген соң бір сағатқа қармақпен балық аулауға барып тұрам!». Тіпті алтын желбезек балықтарды суырып алып жатқанымды және қасымдағылардың бұл табысыма деген қызғанышын елестеттім. «Тәңірдің таңы атсын осы бар ғой!» деп, күпініп-дөңбекшіп шықтым. Не құдірет десейші осы желігуді: таң ата енді ашылып жатқан базардан қармақ-инені далбаса қымбат бағаға іле кеттім. Балық аулайтын асай-мүсейді жұмысқа алып келгенімде,