таңертең ерте тұрып мамаммен бірге сиыр саууға шығып, бұзаудың бас жібін тартып тұратын уақытымды… таңғы сағат 4те тұрып, трактордың үстіне ұйқылы ояу мыж-мыж болып әрең мініп, жердің басына барып күн шықпайынша пішен оруды… пішеннің арасына салған араның ұясын бұзып алып, тұра қашатын уақытты… картоп қазып, сәбіз жұлатын күзді… сабақтан келгенде қырғауылдың етінен палау басып қоятын мамамды… 50 градус ыстықта сағат 5те далаға саумырын қойып, 5тің шәйін ішуді… масаға таланып тұрып, сиырға түтіндік салғанды, сосын аяқ қолыңның бәрін маса шақса да, оттың қасынан кетпей сүтті тасытып алмай пісіріп алуды… менен басқа ешкім осы төсекті салмайды ма деп күңкілдеп масахана құруды… бәрін ұмытып, кластастарыңмен көшеге шығып, кейбіреулерін меншікті ысқырықпен үйінен шығарып алуды… сағат 3ке дейін қыдырып келіп, таңертең сағат 4те әкең оятқан кезде опять мыж-мыж болып, ұйқы қанбағаннан басың қазандай болып, шөпке кетуді сағындым… Руслан, Қабан, Ерлан, Көшербаева Гүлнәр, Ақылқалта, Шальной сендерді де қатты сағындым...