Мен сені сүйіп едім.

Сол шақтарда түсінбеппін мен сені.
Шектен шығып,
Тым асырып, көтеріппін еңсені,
Немқұрайлы, салғырт қарап тұрушы едім
Толқып тұрып айтқаныңда «сүйемін деп тек сені!»

Саған сабақ әлдеқашан бітсе де
Мен шыққанша күтуші едің қанша уақыт,
Ал кей-кейде қуланып мұғалімнен
Шақыртушы едің физиканы сылтауратып.

Әні: Қ. Майлыбаев, сөзі: С.Сейтманов

Неге, неге қоштастық біз алға қарамай?
Арайлап атар таңға қарамай?
Неге, неге бірге жүрмін тауға қарамай, бауға қарамай?
Қайырладым өмір-теңіз жағалауында,
Дауыл соққан қайықтай боп қалған жағада.

Қайырмасы:
Кешір мені, жаным,
Сезіміңді алдадым,
Бақытым ең жалғыз бұл жалғанда…
Кешір мені, жаным,
Сені ұмыта алмадым,
Айналдың-ау сағым мұңлы арманға.
Екеуміздің жүрегіміз жалғыз…

Неге, неге көңіліме гүл ектің жаным?
Жансарайымды күн еттің, жаным?
Бақытты бол, саған айтам тілектің бәрін, тілекшім, бағым.
Жүрегі жоқ жанның жеңіл өмірі қандай?
Жетімдігі ауыр екен жүректің, жаным…