«Рух» байқауына қатысқан троль-өлең

Жаса, жаса, о, рухани жаңғыру!..
Ойнап айтам, менікі жай дал қылу. 
Рухшыл болды бар қаламгер лебізі,
бойды баурап талант деген ар-жылу…
Ой, ой, сорри, дегім келген, негізі:
Ойды жаулап теңге деген балғын у.

Неткен мынау хақ рухани жаңғыру?!
Орыныңды білмеу — неткен мәңгіру:
Театрға алшаң басып келгенде,
бір бос орын таппағандай қаңғыру.

Бұл байқауым — жас таланттар манежі!
Десең, иә?
Антитеза әне жүр:
«Ей, Исраил ұлдары!..»,
ой, ислам — аут,
Ұлдары емес, Исраилдың нақ өзі!

Алса — алсын!
Себеп бар ғой қашан да,
Артық етпес жүлде тіске басарға.
Сөзсіз, шартты Шәлдубекті жеңесіз,
Бас, Рахымжан ата, «Бас», «Бас», бас алға!

Рас айтамын, құқыңыз ғой, о, тұлғам!
Қане, ұшқын алайық біз от ұлдан:
Қуаныш көкем жүр ғой мұнда, паһ, шіркін!
«Көзіңізге қараңызшы», оқырман!

Тағдыр… «Тағдыр» иесі екен Несіпбек!
Есік барда тауып кірді тесік деп.
Ой, көтек-ай, ақыны да жүр мұнда,
мұнша ыңғайсыз жайды бастан кешіп пе ек?

Амангелді ағамды да түсінгем,
Драматұрық Серік кем қай кісіңнен?
(Жалғыз Шәкен атамды кешірдім
балалықтың бал сәттері үшін мен)

Толымбек те асырайды отбасы.
Админде бар екен тіпті «соткасы».
Келші, досым, шымшық атып алуға,
анау патша-зеңбіректі оқташы! ©

Серік ақын жас дарындай лаулауда!
Тынымбай да бізбен бәйге даулауда.
Қане, достар, бақылайық жағадан:
Крейсер шықты шабақ балық аулауға!

Қарияға аз деуші ме ед жеті өнер?
Хаха, жюри, абайлаңдар, дөп егер
«Інім, сені оқытқан ем осы өзім»,
«Балам, маған бірінші орын жеке бер»
Деп жүрмесін, ой, ішегім, көкелер!

Ал күтейік элитаның дерегін.
Әдебиеттің хедлайнері не дерін?
Бәрін қойшы, Мұқағали ұрпағы
баба атынан жолдамап па өлеңін?
Енгізіп пе телефони дерегін?

Әділдіктің туын сонсоң қайқы ұстар,
Байқаудан соң басталады айтыстар.
Жеңімпаздар мәлім бе әлде әлден-ақ?
О, бұған да талай пенде хайп ұстар!
(Инет шарлап кетті осы сәт қай құштар?  )

Көп қой, құрсын, сүймейтіндер суқаны.
«Әділ емес!» деп шығады шу тағы.
Оны қойшы, дәл қазір-ақ, мәселен,
ЕЖүністің жарылуда пуканы!

Анаңғара! Онлайн дауыс қалдыру!
Бұл креатив! Бұл – рухани жаңғыру!
Е, бастысы – ентерлетте, амиго,
таныстарды естерінен тандыру.
«Еликбаев не уступит Жамбылу». 

Арривидерчи, жюридегі шалдарым!
(Жалпы қалай, қаламақы-қалдарың?)
Оқи берсін өлеңдерін сахнаңда
Дударбастар көтеріп ап шалбарын,
Суланбастар ұйқас қылып долбарын,
Қу жамбастар сермеп қойып қолдарын.

Тек ойымды білсеңіздер болғандай.
Сұрланбаңдар мені өсірген жандардай.
Бұлданбаңдар қайыр қылған шалдардай!
Мені ҚыРы азаматы ретінде
қатыстырмай қойып (ренжіп қалғандай),
Жарияламауға хақыларың бар қандай?

Байқаудан соң, достым, көргін сен тез үй,
Шайқаудан соң сейфіңе мол кэш үй:
Елге айтатын себебіңді ерте жи.
Пы.сы. Сосын мұны санай салыңдар
жеке менің кәлламдағы фэнтези.

Мектеп бітірдім енді не істейім? Қайда барам? деген сұрақты бəрі өзіне қойып көрген болар. Біреуі грант үшін енді біреуі шынымен өз мамандығын тауып жатады. Менің сүйікті мамандығым журналистика осы салада жетілу үшін не істемедім десеңші. Əліде еңбек етіп келем. Жə, тақырыпқа оралайық. Көп жастар мамандық таңдауда көп ойланады. Дұрыс-ақ өмірінің жартысы сол таңдаған мамандығымен байланысатындықтан қателесуге болмайды. Мен осы мамандық таңдаулың тың əдісін ойлап таптым. Мүмкін қызық естілер. Айтып көрейін, көмегі тисе құба-құп болмаса өз сөзім өзіме.
Мамандықты қызға деген сезіммен қатар қою. Жастық шақта ғашық болып көрдік. Армандайтынбыз да менің жарым «мынадай» болса. «Екеуіміз бірге мынадай жерде жұмыс істесек» деп. Осы армандау барысында жарыңыздың қандай да бір мамандық иесі болғанын қаласаңыз. Міне осы сіздің нағыз ісіңіз.
Біреулер айтатын шығар. -Мен сантехникпін сонда мен жарымды сантехник болсын деп армандаппынба? деп
Жоқ, ол сіздің нан табу үшін істейтін жұмысыңыз. Қысқасы, мен əйелімді журналист болса екен деп армандағам.

Мен Керекке қайта келдім

Мен бүгін КерекИнфоның не екенін білем. Ондағы адамдардың да 90 пайызын танимын. Күнде кірмесем де, аптасына екі рет кіріп, жұрттың жазған посттарын оқып тұрамын. Кейде шеттен тыс патриотизммен немесе өз ойымен бөліскен жандардың жазбаларын көріп жымиямын. Сосын бірден посты емес, астындағы коментті оқуға асығам. Бірақ бұрынғы қасқыр коменттерді көп байқамаймын. %)

Бұндай коменттердің жоқтығына бір жағынан қуансам, бір жағынан жыным келед(і). Жыным келетін себебі, басыма бірден «неге ол мен өткен мектептен өтпейді?» деген сұрақ туады. Мүмкін, дәл қазір «сен нағыз эгоист екенсің» деп ойлап отырған шығарсыз. Бірақ бұл шындық. Ал қуанатын себебім, монтитордың ар жағындағы адамның өзі жазған постының астындағы коменттерді көріп, керектен ұшынып кетпейтіндігі.

Бүгін мен керекке қайта тіркелдім. Тура бір заттан ұшынып, ұзақ уақыт қарай алмай қалған адам ұқсап, 4 жылдан кейін ойлана-ойлана кері дәмін татуға бел будым. (дисын)


Қалай ұшындым? КЕРЕК сонша не істеді?

Ол кездееее деп бір қартайып қалған адам ұқсап сөйлемей-ақ қояйын. Тек осыдан жаңа айтқанымдай, 4 жыл бұрын өзі жазған шығармаға өзі дән риза 10 сынып оқушысы едім. Ол кезде анааау гос.заказбен жазатын газеттер сияқты тақырыптың өзі атойлап тұратын. Сосын мақала мен шығарманың айырмашылығын да аса біле бермейтінмін. Тек болашақта журналистикаға түсіп, оның ішкі кухниясымен танысқым келетін. Сөйтіп жүргенде ағайымыз журналист болғыларың келсе, «КерекИнфо» деген сайтқа тіркеліп, сонда жазыңдар деді. «Ол не? Қайдағы сайт? Оған қалай тіркеледі?» деп біраз жүрдік. Содан не керек, 5 қыз жабылып жүріп сайтқа әзер тіркелдік. Басында ұнады. Газет сияқты емес. Өзің жазып, өзің жариялайсың. Ешкім тексеріп «мұның дұрыс емес» деп мұрынын шүйірмейді. Тек оқырман ғана өз бағасын береді. Мәә, бұл сайт дегенің жақсы екен деп, екі-үш газетке дайындап жүрген шығармамызды бірден жариялай салдық. Түнде салған шығармамыз таңертен қарасақ, ойбууу болып жатыр ғоо. Ананың астындағы коменттер құдай салмасын енді. Көзімді бір ашып, бір жұмып қыздарға хабарлассам, олар менің арғы жағымда екен. Егер мына адамдар журналист болса, қандай жаман адамдар деп ойладым. Бесеумізде жазатын да, сайтқа кіретінде ынта қалмады. Үш қыз сол күні сразу журналист болам деген ойынан айныды. Ағайға барып « біз енді ол сайтқа жазбаймыз десек, онда баға шығармаймын» деп қорқытты. Құдай-ау, енді қайттік? Баға шығармаса оқудан шығамыз. Одан да ана аты жаман сайтқа жазайық. Уже үшінші жазбаны салған кезде « бір-бірімізден саған анау жазды ма? Маған мынау жазыпты» деп аттарын айтып, өмірдегі ең соңғы оңбаған адамдардың қатарын толтыратынбыз. Әсіресе «Сатыбалды, Мейіржан, Жалғас, Асау Бота, Гаста» деген аттарды жек көретін едік. Негізі тізімі көп еді. Қазір есімде жоқ. Тек өмірде көрсек, бақырып ұрысқымыз келетін) «Бізге жаман сөздер жазғанша не бағыт бермейді екен?» деп жынданатынбыз. Төртінші жазбаға әдейі ғаламтордан танымал ақынның өлеңін салдым. Мүмкін бұл өлеңге ештеңе жазбас деген оймен. Бірақ қайдағы өлеңнің жілігін шағып, талдап, еще құсып кетті. Сол уақытта мен үшін әрі қарай жол жоқ сияқты көрінді. Бұл адамдардың бізге тиіскеннен басқа шаруасы жоқ па екен? Қандай адамдар деп қатты таңғалатынмын. Бізді бәрі танып «Инкар Хамиттың бандасы» дейтін болды. Күннен күнге минусқа кіре бастадық. Оған үш қыз мәз. Тез сайтқа жаза алмайтын болып қалсақ деп армандады. Мен өзімше минусқа кіргім келмей әңгіме жаздым. И еще ол әңгіме мохаббат туралы еді. Ибай, ол тақырып маған не керек екен? Сосын сол күні компьютердің алдында отырып, еңіреп жыладым. Астындағы коменттер ужыс кино еді. Сол күні өзіме енді ешқашан керекке жазбаймын деп уәде бердім.

Қайта келуге қорықтым
Содан кейін көп нәрсе өзерді. Бесеумізде журналистикаға бармадық. Менің оған өз себебім болды. Қалғаны өз қалауларымен басқа мамандық таңдады. Кешегі аты жаман адамдармен өмірде таныстым. Бірі аға, бірі жақсы сыйлас адамға айналды. Ойым өзерді. Есейдім. Ал қалғандары үшін бұл аттар қорқынышты естелік қана болып қалды. Керек менің өмір жолымда үлкен мектеп болды. Бүгін былдырлап бірдеме жаза алатын болсам, бұл керектің арқасы. Осыдан кейін ғана жәй-жәймен қалыптаса бастадым. Оқу, іздену керектігін түсіндім. Сынды қабылдап үйрену керектігін ұқтым. Алайда, керекке қайта тіркелуге жүрексіндім. Тура бәрі бетімнен алып, қауып алатындай болып тұрды. Міне, қазірде бойымды біртүрлі сезімдер билеп жатыр. Бірақ енді көрейік. НЕ БОЛАР ЕКЕН?!

Сәлем, достар! Мен жасырғалы отырған адамды барлықтарыңыз жақсы білесіздер.Білімді, ақылды,өнерлі, жан-жақты адамды керектен көріп,қатты қуанып,өзім үшін «ашқанмын».Қазір көп кірмейді, бірақ анда-санда кірсе де,әр нәрсеге өз ойын ашық жазады. Сонымен, сұрақтар мен жауаптар:

1. Қазақстан 2030 деп жүріп,2050 болып кеткені туралы өз ойыңды жазшы.
Отсрочка алудың амалы шығар.
2. Депутат болсаң Қазақстанда білім алу саласында нені өзгертер едің?
Бүйтер едім, сүйтер едім деп айта салуға болар еді, бірақ қалай? Білмеймін, оны депутат болып жатсақ көрерміз.
3. Жеке өміріңде не жаңалықтар болып жатыр? Ғашықсың ба?
Ғашықтық дегеннің өзі не? Менің ара-арасында жылт ете қалатын сезімдерім ғашықтық емес, жай қызығушылық сияқты. Сондықтан ғашық емеспін.
4. Сатыпалдыға мінездеме берші)))
Былай ақкөңіл, жақсы адам сияқты. Әдейі өзін ішкіш, оңбаған етіп көрсететін тәрізді. Шын өмірде намаз оқитын иманды жан болып шықса таң қалмаймын.
5. Керекте не ұнайды, не ұнамайды???
Соңғы кезде флуд көбейіп кеткен сияқты. Ал жалпы ұнайды бәрі, қазіргі эстафеталар да.
6. Керекшілерге айтар тілегің…
Ашық аспан, мол бақыт, зор денсаулық. Виртуалда ғана емес, реалда да жетістіктерге жете берсін, биіктерден көрінсін!

Ал, кеттік!!!

Сәлем достар!!!


Керекке енбегелі біраз уақыт болыпты. Қол да тисмей кетті, жалпы шығармашылық, әрі жеке басымда тығырық болды. Көштім, көңіл-қошым болмады)))) дегендей. Оны несіне айтып отыр, бізге сол қызық секілді деп сөге жөнелгендерге айтарым, керекті бір кісідей жақсы көріп, үнемі оқып жүретіндердің қатарынан едім, соңғы айларда тіпті бас сұқпадым.

Сонымен бүгін бас сұқтым да, қалай кіруші еді, деп, жаңа постты қалай бастаушы еді деп, керекті нүктелерді іздеп отыруға тура келді. )))

Керек өзгеріпті, ең бастысы Хабардың тизері пайда болыпты, бұл оң өзгеріс енді Керекті жай ғана блогтұғыр емес, бизнес әріптес деп қарауға толық негіз бар сияқты. Алдағы уақытта «31 арнаның» баннерін де Керектен көруге жазсын.

«Егер жүз адамның аяқ киімі сенікіндей болса, бұл мода емес. Бұл-әскер» © satibaldi

Кәдімгідей үкіметтің сайтан алғыр жұмысына кірісіп кеткеніме айдан асыпты. Есеп-қисап, құжат деп жүріп өтіп жатқан өмір-ай. Осыдан тура 1 апта бұрын жұмыс орным іссапарға, яғни қазақша айтсам командировкаға жіберді. Тапсыраларымды алдым, құжаттарымды дайындадым, баратын жерім хуйяк деген бір жердің бетінде, бетінде болғанда шетінде жатқан ауыл еді.

Керекке лого ұсыну науқанымен болашақ жеңімпаздарды құттықтай отырып, аса биік назарларыңызға өз нұсқамды ұсынсам деймін:

500 бірлік немесе құсық жазба

Күйреу,
Жо-жоқ рухани күйреу еді, айтпағым
Не болса да алған беттен қайтпадым
Құсық жазба жазып едім осында
Браттар-ау,
Сол үшін маған нелер айтпадын))

Керекинфоға сәтті тіркелгем, керек қылған шығар деп. Себебі Массагет, Он.Кз, Айтаберлер аккаунтты растайтын хатты жібермегентұғын поштама. Ол жаққа сөйтіп қолданушы боп кіре алмадым. Мұнда кіріп, бір-екі нәрсе жазып едім, ондай аса қатты қуанта қоймады. Минусқа батты. Жанына тартатын, үйрететін ұстаздар болса екен.

2-ші курсты сырттай жалғастырдым… Арасына бір жыл үзіліс салып. Бұл уақыт арасында нендей тірліктермен айналысқанымды тағы бір жазармын… Алайда, осы арадағы бір жыл өмірге бейімделуге әбден-ақ үйретті. Сырттай деген оқу, оқу ма?!.. Жылына 40-күн барып қайтатынбыз. Әлгі бір ертегілердей 40-күн ойын болатын  40-күннің 34-күніне ең азы кешігіп, көбінесе бармай қалатын едік қой, шіркін…