Жарияланымдар

Біз қандаймыз? Еріккен ойлар

Asaubota қолыма эстафета таяқшасын ұстатқан екен (айтпақшы, рахмет, аға!). Жалғастырайын.
Ұнайды:Алматы, Көктөбе, түнгі Алматы, Баунти, джинси, қолөнер бұйымдары, табиғат аясындағы кездесулер, құрбыларыммен кездесіп әңгімелесу, жаныма жақын жандардың жазған СМС хаттарын, қолжазбаларын жинау, комедия жанрындағы фильмдер, театрға бару, жұлдыздарға қарап жатып ұйықтап кету, тапшада отырып шәй ішу, Сәкен Майғазиев пен Юрий Аскаров:-)
Ұнамайды:Астана (суық болғандықтан), қыс мезгілі, лимон, өмірдің тез сырғып өтіп жатқаны, достардың сиреп жатқаны, сол бір жанның қазір алыста жүргені, Ақтауға көшу керектігім, өтірікшілер мен аферистер, жауапкершілікті сезінбейтін адамдар.

Эстафетаны жалғастыруға Nurgisa-ға ұсынамын.
Әрі қарай

Бір жұлдызша ағып түсті...

Жайсыз хабарды естіп жаман болдық. Жазда балалар үйіне барып ролик түсірген болатынбыз.Мен әрине қатысқан жоқпын, бірақ роликті көргенде басты кейіпкер балаға жұмыстағы барлығымыз ғашық болып едік. Енді міне ол балдырған өмірден өтті дейді. Өткенде де біреулердің қолымен жасалды дейді. «Время» газетіне сенсек, баланы өлтірген. Әзірге кім екені белгісіз.
7 жастағы Асхат Сүлейменов режиссер Дамир Манабайдың «Лотерея» фильміне түсіп жатқан. Болашақта актер болуды армандаған екен. Эх, өмір үзілді, арман жоғалды…
Әрі қарай

Аққулар отбасы




Крестиктеп тігу жұмыстарымның ішіндегі ең үлкені әрі көлемдісі. 3,5-4 ай уақытым кетті. Бастапқыда “ой, тез-ақ бітірем” деген ойым әдірәм қалды. Сыйлыққа берілетін жұмыс.
Әрі қарай

Статистикасымақ

Оқу жылы басталғалы Алматы тұрғындары (басқа қаланы білмедім) пробкаға тап болды. Баяғы жарты сағатта жететін жұмысыма 1 сағатта әреееең жетем. Үлкендер студенттерді неге ұнатпайтынын енді ұқтым. Өзім студент болғанда байқамаушы ем. КазГУ аялдамасынан соң қоғамдық көліктің ішінде футбол ойнауға болады. Кеңінен тыныстайсың.
Кеше жұмыстан соң кезекті көлік кептелісінде тұрып-тұрып іш пысқаннан жаңа ермек таптым өзіме. Шағын статистика жүргізу. Бір аялдамадан екіншісіне жеткенше неше көлік айдаған әйел адам өтеді екен деп санап тұрдым. Жарты аялдама өткенше шамамен 30-ға жуық көлік өтті, жүргізушісі – әйел. Тағы бір байқағаным, астындағы темір тұлпарлары осал емес. Көбісінікі қымбат көлік. Олар “либо лучшее, либо ничего” деген саясатты ұстанса керек.
Аталмыш статистикамның тез аяқталуының себебі, көзім талып кетті.
Керекті аялдамамнан түскен соң үйге 1 кварталдай жүру керекпін. Ендігі статистика нысаны джинси киген жандар болды. Үйге жеткенше 39 адамды көрдім джинси киім киген. Үлкені де, кішісі де қалыспайды. Елді қайтем айтып, өзім де жақсы көрем джинсиды. Мдаааа, әлі суық түспеді жаз мезгілі дегеннің өзінде осылай. Күн суыса стастистикам екі еселенеді-ау. Кеңес үкіметі кезінде адамдар қалай өмір сүрген джинсисыз а?
Ал басқалар қалай жол қысқартар екен?
Әрі қарай