Жаман әдетіме басып, кешігіп бардым (жұмыстан кештеу шығып қалғам). Әрі кетсе 5-6 адам болатын шығар десем, ұзын үстелді қоршай 20 шақты адам отыр екен, кәдімгідей ыңғайсызданып қалдым. Араларында Қазақтелеком өкілдері мен депутат ағай да бар екен)) Анау – Нұрғиса, мынау — Өркен, қарама-қарсы – Ерлан Оспан. Бұлар «танитын» адамдарым) Кейін Аршат келіп қосылды. Қалғандарын мүлдем шырамытпадым. Артынан олардың жорналшылар екенін түсіндім.
Өрімтал блогкэмп форматын түсіндіріп, бірқатар мәселелерді көтерді (мысалы, тіркелмеген қатысушылар туралы). Басқалар өз ұсыныстарын айтып жатты. Мен тек тыңдауды білдім)).
Бұл блогкэмп дегенің, қандай қиын нәрсе деп ойладым)) Қатаң ереже қояйын десең, еркін шараға шектеу қойғандай боласың, ал бетімен жіберуге тағы болмайды)) Былай тартсаң, арба сынады, былай тартсаң, өгіз өледінің кебі.
Әйтсе де блогкэмп ережесін Дабайға ілу туралы шешім қабылданды. Сонымен қоса, блоккэмпте модератор керек пе деген сұрақ туындап, сауалнама жүргізілетін болды.
Айтпақшы, Нұрғисаның волейболдан жарыс өткізу туралы ұсынысы маған ұнады.
Аяғында ақырын ғана Өрімталға барып, ерікті көмекшілер тізіміне жазылдым.
Ұмытып барады екем, презентация тақырыбы жөніндегі тәуір идеясы үшін Өрімталға рахмет айтқым келеді.

Думать следует до и после съёмки, никогда во время её.
Анри Картье-Брессон

Өткенда жазған жазбамда суреттер фэйсбуктегі альбомымда деп көрсетіп едім. Бұл жолы бір оншақты суретті жеке бермек болдым. Жалпы суреттерді Мақпал жариялаған екен, менікі индивидуалды, детальді суреттер:)

Әәә, Қисық деген сен бе!?

Балғырған

Бұл сенбі алдындағы сенбіге қарағанда мен үшін сәттірек болды – кездесуге құлшына бардым. Не болғанын, не дегенімізді, қалай дегенімізді Өрімталдан кейін қайта айтып жатпай-ақ қояйын, тек өзіме қатысты тұстарына тоқталып, суреттерді берермін. Шағын БлогКамп біршама істің басын қайыруға, пицца жеп, шай ішуге, жеке өз басыма бұрын көрмеген адамдарымды көріп, көрісіп, көзайым болып, танысып, қауышып, қол сілкілесіп, бас изесуге көмектесті.

Сонымен…

Негізі мен осы пост қамтыған бірнеше тақырыпты бөлек-бөлек жазба қылып берсем бе деп ойлағанмын. Бірақ “Адамның айтқаны болмайды, Алланың айтқаны болады”, “жезде” деп мені желкелеп жүретін Құдай бере салған балдызым Розатай “Ішің күйсін, Қисық!” деп жазба жазғанда миымдағы “мл-мл” мидай араласып кетті.

Рас, осы Кездесу туралы әңгіме, шешім шыққанда “атойламасам” да, “алақайлағанның” бірі мен едім… Кездесу туралы “Кездесуде” жарияға жар салдым. Сол күні сандық фотоаппарат сатып алып, онымды алматылық блогшылардың дене-бітімінен сыннан өткізем ғой деген дәмем болған. Көптен бері көрмеген Өрімталды, “Кездесу.ком”-да “келем, келем” деп құлшынған Қалдықызды, кезінде бірге отырып пицца жеген Мақпалды, тағы басқа келетін от ауызды, орақ тілді блогшыларды көріп бір жырғап қаламын-ау деген бір алапат үміт анау күннен бері қиялыма қанат бітіріп келді. Бірақ…

Сенбі күні сарылып кешті күтіп отыр едім, апта бойы жұмыстарынан шыға алмай арманда қалып жүрген бір топ досым, арасында қызымның кіндік шешесі мен өкіл әкесі бар, “бауы берік болсын” айтып сау етіп жетіп келді (а, айтпап па едім, айтпақшы желтоқсанның он жетісінде әке атанып, қызды болғанмын, Нұрберген айтпақшы “Пақандар клубына қосылып”). “Былай тартсаң өгіз өледі, былай тарсаң арба сынады”, содан амал жоқ блогшыларды лақтыруға тура келді…

Уа, қалың ел, бұқара халық, көз көрген, құлақ естіген ағайын! Уа, Алматының игі жақсы, бетке ұстар, ақсақал, қарасақал блогшылары! Уа, сөзінің дуасы бар, тілінің қуаты бар постжазғыштар! Уа, қарсы келген камент жазушыға бет қаратпас жауынгер жазбашылар! Уа, “Құрал-сайман тақтасының” жілігін шағып, майын ішкен, пернетақтасын қалқан, саусағын ақ сүңгі еткен блогшы бауырлар!

Реніш болмасын, езьжі:)

Келесі жолы, Құдай қаласа, Қисық кездесуден қалмас.

Пы. Сы. Балғырғанның келетінін неге айтпадыңдар!!! Қайтсем де баратын едім ғой!!!