Полицейлер қабылданған шараларға қарамастан, зардап шеккендер санының азаймай тұрғанын айтады, деп хабарлайды елорда әкімдігінің ресми сайты.

Астананың полиция департаментінде белгілі болғандай, интернет қолданушыларын алдаудың ең танымал жолы — интернет саудамен айналысатындарға қатысты алаяқтық.

«Әдетте, ғаламдық желінің пайдаланушылары әртүрлі сайттар мен әлеуметтік желілерде тауарларға тапсырыс береді. Бірақ төлем жасағаннан кейін тауарларын ала алмай, алаяқтардың құрығына түседі.  

Сатып алушы тауарлардың өте төмен бағасын, сатылым кеңсесін, байланыс телефондарын назарға алып, әлеуметтік желілердегі белгілі бір топтардан сатып алушылардың пікірлерімен танысуы қажет. 

Сондықтан интернетте тапсырыс бермес бұрын, тауарларды мекен-жайға дейін жеткізіп беру қызметі мен сондай-ақ ақысын қолма-қол төлеу жүйесі бар қызметті таңдауы керек», — деп ескертті полицияда.

Тауарды сатып алу кезінде алаяқтықтың мынадай белгілері бар: сатушының телефон нөмірі мен мекен-жайының көрсетілмеуі, тауар бағасының төмендігі, сатушының аванс төлемін талап етуі, сонымен қатар, өз құжаттарының көшірмесін (жеке басын куәландыратын құжат) ұсынуы.

Ескеруге тиіс тағы бір белгі: тауарларға төлем Qiwi-әмияны арқылы қабылданады. 

Садақа беру — көп діндерде ерікті түрде көмек көрсетуді білдіреді. Дарвинизм тұрғысында, адамдардың қиын-қыстауда бір-біріне көмек қолын созуы — бізді жер бетінен жойылып кетуден құтқаратын әлеуметтік қорғаныс инстинкті.
Садақа беруді өзім рефлекс деңгейінде жүзеге асуы тиіс әрекет санайтынмын. Тек, көшедегі қайыр тілегендердің ұйымдасқан мафия екенін, ал интернеттегі қайырымдылық шарасына сеніп, шұғыл жіберген садақаң кезекті алаяқтың қалтасына кеткенін білгенде, ішің «суиды». Әділ де болғың келеді, шын мұқтаждың жан айқайына үнсіз де қалғың келмейді. Күмәншіл адамның садақаны жүрегіне емес, ақылына жүгініп беруі не бермеуі қаншалықты орынды? Адамның шын ниетін анықтауда айып бар ма?

«Малғұн», — деп қалшылдап далаға атып шықты да, еш жазығы жоқ керегені бір қойды, жерде жатқан газды судың қалбырын бір тепті.

Саусағы дірілдеп, темекі тұтатты, құшарлана сорды.

Ашу қысқан күйі ішкі аулада қараусыз жатқан әлдебір кинотехниканың қорабына отыра кетті.

«Ыс-с-с-сука», — деді сызданып.

Жалпы, алыс шетелді көру — маған біршама таңсық дүние. «Болашакер», я сыртқа жиі шығатын мажор емеспін. Алайда, наурыздың соңы-көкектің басында сәті түсіп, мен және 8 қыз-келіншек (ару, апа, апай, әже :d) Шенген алып, Еуропаға тарттық. Шенгенің болса, кем жерің болмайды екен, елден елге кіресің. Алмандардың орыстілді фирмасымен хабарласып, арнайы туржолдамамен Парижге де бардық.
Париж менің көңілімнен шықты, үмітімді ақтады. Алайда, мен бұл қалаға аса қатты талап қойып, үміт күтпегенімді айта кету керек. Жапондықтар бір синдромға ұшырайтын көрінеді. Француздар сондай бір романтикаға толы, ерекше халық деп санап келіп, бұ жақта олар сенімнен шықпағасын ауырып қалады екен. Париж де олар ойлағандай болмайды екен. Қу бас, қысық көз романтиктер-ай!

Мен көрген Париж — әдемі қала, орташа статистикалық еуропалық шаһар. Эйфель жақта да, басқа жерде де — қаптаған қара нәсілді көше сатушылары. Бірінен кәдесыйлар сатып алып жатып, "Қай жақтансың?" демеймін бе?
— Сенегалдан.
— Қазақстанды білесің бе?
— Білмеймін.
— Шын айтқаныңа рахмет.

2001 жылы Канада полициясы француз алаяқты қолға түсіреді. Ол — көптеген афераларымен белгілі Кристофер Роканкурт еді. Кристофер өзін Билл Клинтонның жақын досы және Рокфеллерлер отбасының мүшесімін деп айтыпты.

Фрэнк Уильям Абигнейл — 1960 жылдары жасаған құйтырқы қылмыстарымен танымал. 16 жасынан бастап чектерді қолдан жасап, сол арқылы шоттардан ақша тігіп кетумен айналысады. 5 жыл ішіндегі осындай айласының арқасында 2,5 миллион доллар қолды болған. Қолға түспеудің амалдарын да жетік меңгеріп, түрлі кәсіптің өкілдері ретінде түрленуден алдына жан салмаған.

Виктор Люстиг (1890-1947) — Эйфель мұнарасын сатып жіберген адам.

Люстиг адамзат тарихындағы ең талантты алаяқтардың бірі саналады. Ол үнемі афералар ойластырумен болған, 45 бүркеншік есімі болған және бес тілде еркін сөйлей алған. АҚШ-тың өзінде Люстигті 52 рет тұтқындаған, бірақ қашан да дәлелдің жетіспеуінен босап шығады. Бірінші Дүниежүзілік соғыс болғанға дейін алаяқтық жолмен трансатлантикалық круиздерде лотореялар ұйымдастырады. 1920-жылы АҚШ-қа көшіп барып, бір-екі жылдың ішінде банкттер мен жеке тұлғаларды алдап, он мыңдаған долларды қалтаға басқан.