Расында қалай өзі?
Бастығына бағынғысы жоқ жандар… Мұндай әрекет әдетте сол креслоны өзі көздеп жүргендер немесе басшысының қарым-қабілетін өзінікінен төмен санайтындар тарапынан байқалатын сияқты. Жә, қойшы! Бұған басшының өзі бас ауыртсын! Ал, менікі… менікі сол "құдай емес, құдайдан былай емес" жандардың қарамағандағы қатардағы жауынгерлердің жыры. «Бәрін бір өзім тындырып жатырмын!» деп көкірегін керетіндерге қаным қайнайды. Керісінше " Бәрі ұжымымның арқасы!" дейтіндер некен — саяқ. Өзіңмен оңашада адамша сөйлесіп, ал ел алдында үстемдігін байқатуға тырысатындар көп. Ол кімге керек десеңші?! Басшысымен келіспей, жылы орнымен қоштасуға мәжбүр болған талай адамды білемін. Әй, қазір қарамағандығалардың күйлерін күйттеп, қамдарын ойлайтын басшы қалмады-ау, сірә? Жұмысшының басы — Басшының добы. Қалай тепсе де, қалай айналдырып, қалай лақтырса да өз еріктері. «Басшыңды үндемей ғана жеңесің» дейді біреулер. Дұрысты бұрыс, бұрысты дұрыс деп, істеген ісінің шырайын шығармаса, ол бейшара қалай үнсіз қалсын? Ал, басшың сөз ұқпайтын біреу болсашы… Бәлкім, шынымен де үнсіздік ұпайды сенің пайдаңа шешер…