Менің анам суперісі


Әдетте өзіне көңіл толмаған адамдар, айналасында да, тіпті өмірге алып келген әке-шешесінде де көңілі толмайды екен… Бұндай адамдар қым қауыт тірлікпен кішкентай қуаныш, тіпті көңіл/күйді де таппай қалады…
Әрі қарай

Әлі есімде....

5-ші сыныпта оқып жүрген кезде бізге апай «Сағыныш» деген шығарма жазсын деген болатын. Ерең ашық сабақ осыны дайындап келіндер деген. Онда сағынып жүрген адамыңды немесе жақсы көретін бір нәрсеңді сағынғаныңды жазу керек болатын. Келесі күні бәрі күліп келмейді-ме дайындалып, ал менде жазатын ешкім жоқ қиналып жүрдім. Сабақ басталды, жүрегім лүп-лүп, «менен қашан сұрар екен?? сұрамаса екен» деп отырдым. Бір кезде басталды журнал бойынша… Мен 7-ші тұрам… бәрі оқып жатыр бір кезде бәріміз жыладық. Журнал жайында қалды…
Әрі қарай