Мұсылмандықтың белгісі деп қазекем балаларын сүндеттеу жағына келгенде ықтиятты халық қой. Баланың жасы тақ санға толғанда сүндеттейді менің білуімше. 5-7-9 жастарда деп айтып жатады.Соңғысына келтіріп кескізгенді көрмеппін.Осының «айғырлығы» ерте оянып кетер деп қорықты ма мені 5-ке толған жылы сүндеттемек болды. Көктемнің соңыц ма, жаз ба күз бе есімде жоқ.Әйтеуір жұқа киіммен жүрген кезіміз. Мені бұл мерекелік іс-шараға ұзақ дайындады. "Әшәуіңнің басына одекалон жағады да уқалайды, еш ауырмайды" деді.«Саған белесебед алып береміз » деді. «Пионерді» мініп жүргенімді елестетіп, қалай келісіп қойғанымды да білмеймін. Әйтеуір айтулы күн де таяп қалды. Мен шыбықты ат қылып мініп «бір, екі,үш, төрт, бес, әшәуімнің басын кес!» деп шапқылап жүргенмін. ерігіп отырған көрші жігіт шақырып алды. «Шауып» жетіп бардым.
-Тақпағыңдв қайталаш
Мен қайталап бердім.
-Іммм, сені сүндеттегелі жатыр ма?
-Аха, ертең
-Қорықпайсың ба?
-Жоқ, басына одекалон жағады да уқалап жібере салады.
-Онда неге тақпағаыңда "әшәуімді кес " деп айтып жүрсің? ертең кесіп тастайды. сосын жүресің дәретке отыра алмай.Менікін де кеспекші болғанда қашып кеткенмін.Сен де сүндеттегізбе-деді.
Негізі біздің тұқымда дүлейлік болғанмен жуастау едік. Мен де қорқып кеттім. Бір саусағымды бүгіп үйге қайттым.
Ертесіне үйдің іші тақпағыңды айтшы деді. Айтпадым. оларда қатты мазалай қоймады. Бір кезде «Дәрігер келді» деген дауысты естіген мен ауылдың сыртындағы бейіттерге қарай тұра қаштым. соңымнан қуған соқталдай жігіттерге ұстатпай кеттім. Ақыры бейіттердің ішінен қаумалап жүріп ұстап алып келді.Қонақ бөлмеге кіргізді.Биік үстелдің үстіне ақ төсеп ыңғайлап қойыпты. Соның үстіне жатқызды. Ауылдың әлді деген екі қатыны (әжеммен жақсы араласатындықтан біздің үйдің қонақ-монақ күту шарасына кеп жүретін) қолымды басып тұр. Екі аяғымның бірін жасында көкпаршы болған көршіміз басып тұр. Елудің ортасында сол кезде. екінші аяғымды өз атам қос қолдап басуда. Мен шамам келгенше тулап жатырмын. Төртеуі төрт жақтап тырп еткізбеді ақыры. Бір кезде дәрігер «Ауыртпаймын, тек ұшын масаға шаққызымын» деді. Ерке өскен мен сол кезде боқауыздың түр-түрін білетінмін. Біразын жібердім. "Әкиңнің аузына сійейін, масаңа шаққызба біләт!", тағы білетіндерімді бұрқыраттым.Оған қоятын түрі жоқ әлгінің. Сол кезде «шешеден» боқтауды білмегеніме әлі күнге өкінемін.Оны да қосушы ем әйтпесе))) Не керек ақыры дегендеріне жетті. Әжем маған арнап юбка тігіпті. Оны кимеймін деп тағы жындандым. Қыз емеспін ғой. Ақыры бір дөкей көйлекті әкеп кигізіп қойды.Шамамен атамдікі секілді. Содан бас жағыма Лениннің қызылды-жасылды бастары толып кетті. Жастықты сыртынан сипап қоямын. Әйтеуір мені хандай күтіп жатыр. Әжем "қарбыз" десем тілінген қарбыз,"қауын" десем қауынын әкеп жанталасып жүр. Ақыры жазылған кезімде армандаған «пионер» белесебетін де міндім-ау…

Балабақшадағы медбике ұлыма жалпы қан сараптамасын жасату үшін жолдама жазып берген-ді. Өткен жұмада әкесімен бірге осы шаруаны тындырды. Біздің ықшамауданнан жақында ғана жап-жаңа типтік жобадағы емхана пайдалануға берілген еді. Бұрынғы емхана кісі санына шақталмаған, ол жерге ауруын емдетпекке барған науқас, керісінше сырқатына сырқат жамап қайтады. Ал қазіргісі кең, жайлы. Айыбы — зертхана жоқ. Сода жолдамалары қолында, сол баяғы емханаға тартып барыпты ұлым мен әкесі. Еншісін алып кеткен оларды о жерде ешкім құшақ жая қарсы алмағанымен, кішкене баламен сүйретіліп барып тұрған соң, төсінен итермепті. Ертесіне 3-тен кейін сараптама қорытындысы дайын болатынын, келіп алып кетулері керектігін айтқан екен. Бүгін сол есеппен үйдегі сіңлім барды сүйретіле… Жаңа бір әзірде қоңырау соқты, сараптама қорытындысы қолға берілмейді-мыс /башпайларын да ұсынып көріпті;)/. Әлгі жаңа емхананың медбибілері өздері әкетеді-мыс. Сонда бұл туралы о баста ескертетін болса, қайда қалыпты? Сіңлім де босқа ұрыс естіді, өмірі ештеңе тындырмайсың деп жатырмын жалма-жан. Қазір зертхана меңгерушісіне соғып, біраз шаңын қағып алдым. Біздің дәрігерлердің немқұрайлылығына қаным қайнайды. Бүгінгінің дәрігеріне қарап жол бойында ала таяғын айналдырып тұрған жол полицейі көз алдыма келеді. Күніміз түспесін сендерге!

Бір күні біреу дәрігерге барыпты. Дәргерге өз мәселесін айта бастапты:

— Саусағыммен басымды ұстасам басым ауырады, жүрегімді ұстасам жүрегім ауырады, ішімді ұстасам ішім ауырады. Мен бұл ауруларға шыдай алар емеспін. Бұған қандай ем бар?

Дәрігер оның саусағын ұстаған кезде науқас адам аурудан шыдай алмай айқайлай бастапты. Сол кезде дәрігер:

— Сенің ауруың басыңда, жүрегіңде, ішіңде емес. Сенің саусағың сынған, сол жерің ауырып тұр.

— Ханым, біздің ұл мен келіннің саусақтарын да бір дәрігерге көрсетсек пе екен? Екеуі бір бірінің жүректерін ұрып қоймай жатыр.