Үйден ренжеп шықсам жеңіс саябағына баратынмын. Бүгінде дәл солай саябаққа бет алдым, бір кезде бақтан құлактын құршын қандырар домбыра уні мен қоңыр дауыс естілді. Бойымды баураған бұл дауыстың иесін іздедім,қарасам тебіреніп терме орындап отырған қара торы жас жігітті кордім.Ашумен озіме қарама-қарсы отырған адамды да байқамаппын.Терменің әсеріме әлде дауысының ырғағыма белгісіз,әйтөгір бойымдағы реніш су сепкендей басылды.Өзіне карап отырғанын байқадыма, жігіт термесін айтпай қалды.
-Мен сасқаннан:
сіз айта беріңіз, тыңдап отырмын,-дедім.Жігіт маған мұңлы коздерімен қарап отырып,
Жанарымды жұмып кейде нұр сіңген,
Сырласқанда арман атты тылсыммен,
Ту сыртымнан үп еткенде самал жел,
Елеңдеймін сен шығар деп күрсінген…
ішінде мағыналы сөздері бар әдемі әнді беріле айтты.Әсем ән көңіл пернесін дөп басты.Әуен аяқталысымен жігіт орынан тұрып, жүріп кетті.
-Тоқтаңыз, тоқтаңыз,-деп артынан жүгірдім.
Ол маған қарап тұрып:
-сіздің көздеріңіз әдемі, мен сізді саябақтан көптен бері коріп жүрмін, көздеріңіз адамды баурап алады,-деді.
Мен абдырап:
-сіз ертең келесізбе?әніңізді тыңдағым келеді,-дедім.
Ол біраз үнсіз калды да, басын изеп келіскендей болды.
Кенет ол қолымнан ұстады, оның домыраны әдемі шертетін сиқырлы саусақтарына сұқтана қарадым.Екеуміз аялдамаға дейін келдікте, мен автобусқа мінер кезде ол маған,-сіз бақытқа ылайықсыз,-деді де кетіп қалды...(жалғасы бар)