Ауылдағы "гулянка"

Ауылдағы сыныптас досым той жасаймын, той жолдас бол деп қолқа салғаннан кейін ауылға тойға барып қайттым. Ауылдың тойы өзіндік ерекшеліктерімен қызық және есте қаларлық. Әсіресе «гулянкасы»!
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Мұның барлығы дайындық жұмыстары. Қызықтың барлығы жолғы шыққанда басталды. Той жолдас болып лимузинде отырғанымды қайтейін, артымдағы «лицензиясы» жоқ шопырлар арсың-гүрсің, алдына шығуға таласып, тар жолда жарысты бастап жіберді.
Бізде ауылда, гулянкаға баратын жер біреу-ақ, ол Сырдың жағасы және Сырға салынған көпір.
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
Биледік, күлдік кеш болды. 15 машина барлығы. Енді қайтуы бар. Шопырлардың барлығымен сөйлесіп шығуға тура келді, «жәй жүріңдер, Құдай үшін» деп. Сөйтіп жайғастық машинамызға.
Блог - Arys_arlany: Ауылдағы гулянка
пысы. бір күн, бір сәттік ғұмыр осылай өтті.
Әрі қарай

Тағы да бір жаңа шаңырақ қосылды!!!



10 жыл бірге қол ұстасып жүрген 35 жастағы Максим Галкин 62 жастағы сүйіктісі Алла Пугачеваға өмірлік жары болу туралы ұсынысын жасаған.
Әрі қарай
  • 7
  • Автор туралы
    Қалалар тізімінде неге Түркістан жоқ?
    Ой, неге қалалар тізімі жоқ?
  • 16

Неге болса да, ие болайық

«Жәннатқа кірер тағы бір жол – екі жақпен, екі бұттың ортасындағығы ие болу»,-делінген екен хадисте. Оқып отырып, ойланып қалыппын. Бүгінгі таңда кім қай жеріне қаншалықты ие болып жүр? Сұрағым тым ерсілеу көрінгенімен, нені болсын төтесінен «топ» еткізген дұрыс сияқты. Қазір мәймөңкелеп тұратын мезгіл емес.
Әрі қарай
  • 11
  • Автор туралы
    Шатаспасам, осыдан тура 20 жыл бұрын Сарыарқаның “Нілді” деген жерінде дүниеге келіппін. Ата-анамды атымен атаймын. Аян, Толғанай деп. Әжемнің қызымын, есімімді де сол кісі қойыпты (сиыр сауып отырып ). Қызық, иә?! Ес білгелі атымды атаған емес, “Құлыншағым” дейді. Таңертеңнен қара кешке дейін тығылыспақ ойнайтын ойын баласын (яғни, мені) әжем ұстап алып, бір күні жуындырып жатыр. “Сен енді өстің, үлкее-е-е-н бала болдың. Енді мектепке барасың, сабақ оқисың”,-деп қояды. Одан кейін 11 жыл да зулып өте шықты. Сөйтіп жүріп мектепті де ойдағыдай…емес бітірдім. Неге дейсіз бе? Екі сабақтан ғана 4 деген баға алып қалдым. Оны қойшы. Улап-шулап жүріп, ҰБТ деген ”сұмдықты да” тапсырдық-ау…Қиыны – журналистикаға түсу болды. Қиын болғанда, тағы да әжем: “Құдайдың құтты күні телевизордан журналистерді атып кетті, өлтіріп кетті, ұрлап кетті деген сұмдық хабарлар көрсетіп жатыр. Қойшы, сол журналистикаңа бармай-ақ қойшы, мұғалімдік жақсы емес пе? ”-деп жолыма жата жабысты. Бір сөзбен айтқанда, үйдегілер журналистикада оқуыма қарсы болды. Бірақ, бұл - менің бала күнгі арманым. Одан қалайша бас тартуым керек?! Не де болса деп, тәуекелге бел будым. Нәтижесін біліп отырсыздар. Қазір Е.Бөкетов атындағы Қарағанды мемлекеттік университетінде оқимын. Енді әрі қарай қалай болатынын өмір көрсетер. “Автобиографиялық әңгіменің” басы – әзірге осы.
  • 33