Үйлену - бір күндік қуаныш, мәңгілік өкініш

Осы қазақтарды түсінбей-ақ қойдым. Өзіне-өзі проблема жасағаннан басқа түк білмейді. Абай атам босқа қайғырмаған екен. Сол кезде білген қазақ елінің көптеген -измдермен ауыратынын. Сондай бір -ебизмдердің бір — үйлену тойы. Қазіргі уақытта, отбасының тұрмысы орташа, табысы да орташа жігіттерге үйлену — үлкен машақат. Ауылдағы тойдың өзіне кемінде лимон кетеді. Бишара жұрт кредит алады, сатады — әйтеуір, жұрттан қалмау керек. Баласы 18де болсын, 38де болсын — жыртылып той жасау керек. Бір-бірінен асып түсу керек. Сүйген қызыңмен бірге болу үшін сонша шашылып не керек? Маған салса — по бәрібір. Не керек маған, үйленіп алып, артынан қанша жыл қарызданып жүрген? Жоқ, қазаққа баласының бақытынан жұрттың не дейтіні артығырақ. Не деген сорлы едіңдер? Маған бақ тілеп келгендерге бір үзім нан қойсаңда разы болады. Жігіттерге айтарым, үйленсең өзің үйлен, ешкімге салмақ салмай. Барымен базар. Өзгенің не дейтініне бас қатыру — қатынның ісі. Стериотип сындыру керек.
Әрі қарай