— Сәкен, сәлем!-деген әдеттегідей құлаққа жағымды дауыс естігенде жалт қарадым. Өзіне жарасатын қызғылт түсті көйлегімен еркелей басып, күлімсірей келе жатқан Кәусәрді көріп, бойыма тоқ жүгіріп өткендей болды. Үнемі осы — осынау бойжеткенді көрсем, жүрегім кеудемді тепкілеп, тұла бойыма бір қуаныш ұялағандай болады. Шамасы ғашықтық деген пәлекет мені де шыр айналдырып жүрген сықылды. Құдды бір есімнен айырылғандай күй кешемін. Қашаннан бері екенін білмедім дәл осылай күйге түскенімді. Дел сал күйде жүремінде қоямын…

Көлімнен тағы көрбедің,өткенің салып өрнегін,
Ғашықтық дәмнің шәрбатын,өзіңмен ғана көргенмін.
Ұнатың сенде ұнаттың, жастаумыз онда бірақ тым.
Тіл қаттым саған бойында сылдырап аққан бұлақтың.
Тұрмадық тыста жырақтап, еді ғой сол күн ұлыс шақ,
Үйіңе бардым сылтау мен бойымды балғын тік ұстап.
Есімде сол шақ жыл жыл әрі, жаяулап бастық жыраны,
Ерініңнен емген бал шырын, таңдайда дәмі жүр әлі.
Бермеппіз онда зор маңыз, бүгінде бөтен жолдамыз,
Көкейден нағыз кетпеген, махаббат екен сол нағыз.
Сенің де менің, ақылым қоныпты бізге ақырын,
Қоспадық басты уй тігіп, көрген жоқ бірақ күй тынып.
Басқаның бәрі ұмыт боп, алыста кетті тіліп көк,
Жүрегім түрме сен сонда, шығарам десем кілт жоқ.

Ол бір мың да тоғыз жүз тоқсан бірінші жылы ШҚШ, Сарыағаш ауданы, Бірлік ауылында қараша айының қақаған қара суығында шыр етіп дүниеге келген еді. Іштен туылғанда едірейген сақалы болғандықтан атасы "Қарасақал" деп құлағына азан шақырып ат қойған болатын. Жастайынан өнерге әуес балғын жас екі жасында ақ өзінің алғашқы тетрсін тоқ көзіне тығып, үйді өртеп жібере жаздаған. Кейінірек техникаға әуестігін байқаған ұстазы оны кампиутершик болуға тәрбиелейді. Біздің батыр қампиутерден басқа қолы қалт еткенде өлең жазумен айналысатын. Сол өлеңдеріне кішкене талдау жасалық

Кеземін, кеземін еш тынбаспын,
Сенің нұрлы көздеріңді сағындым.
Жанамын мен, жанып еш бітпеспін,
Еркелеген сөздеріңді сағындым…

Нұр шашады армандарым, жақсылыққа үмітпен,
Тізіледі жоспарларым, мақсатыма адымдап …