Мектепте кезекші деген ұғым болушы еді. Кім кезекші болса, сол тақтаны сүртіп кластың тазалығын сақтайтын болуы керек. Ол ұғым ұлдар арасында сақтала бермейді. 11 жыл оқығанда білгенім осы. Кезекшілікті тек қыздар атқаратын еді біздің класта. Жұмағали деген жуас мұғалім болатын. сол кісіі жынды қыла беруші едік. «Жұмалағи» деп дыбыстаушы едік, тақтаға бірдеңе жазып тұрған кезінде.
Алтыншы не жетінші кластағы кезіміз. Сол кісіге қатты қиянат жасадық. Балалық-ай, десеңізші… Тақта сүртуге арналған судың банкісіне кластағы он ұл кіші дәретке отырдық. Мұғаліміміз келді, тақта шимай-шимай.
-Кім кезекші?
Біз үнсізбіз,қыздарда да үн жоқ. Кім сүрте қойсын андағымен… Ақыры өзі сүртпек болды. Трәпкені алып, сулап сүртуге кірісті. Сәлден соң артына бұрылып,
-кезекші, тақтаны сүртпесең де суды ауыстырмайсың ба? Сасып кетіпті-дегені…
Ауылға барған кезімде ол кісіге сәлем беруге әлі ұяламын…