арғы-бергі тарихымнан бастайын. менің ауылым шағын облыстағы, ең кішкентау аудандағы екі таза қазақ ауылының бірі. біздің ауданда сіган да бар, уакраин, татар, чечен, неміс, қай ұлтты қалайсың бәрі бар. интернационалмыз обшм. алайда ауыл тап-таза қазақша.
өз басым орыс тілін мектеп программасы бойынша ғана үйреніп шықтым. қалаға оқуға келгенде акцент болғасын дүкенде нан сурауға да ұялып жүрдік. қазір тфә-тфә орыс қыздарын сындыруға жарап қалдық
біз бітірген 2007 жылы ҰБТ қорытындысы бойынша біздің мектеп еліміздегі үздік 100 мектептің қатарына кірді. білімді базар жоқ берет. ауданда үнемі алда. облыста да алдыңғы қатардың бірінде. көптеген жетістіктері үшін химия, физика кабинеттеріне заманауи деп жатады ғой, қажетсіз құрылғылар көп әкелді. лингофон кабинетін берді. су жаңа газел де сыйлады. білім жағынан мықты енді. ауылда 60-ақ үй болса да осы мектеп ұстап отыр. көрші ауылдардан келеді оқуға. тіпті қаладан да квота үшін келіп жатады.
іштен шыққан жау жаман дейді ғой. ауылбайлар қалаға келіп, орысша шүлдірлегенсіп, ана тілін ұмытып кетіп жатқанды жиі көріп жүрміз. басында қаным басыма шапқанмен, қазір қалыпты қараймыз. үйреніп кеттік. алайда осы қаланың бәлелері ауылға келіп, іріткі салып кетет деп ойламаппын.
Былтыр 11 сыныпқа қала мектепбінен ауысып екі бала келген екен. бұл сыныпта өңкей ұлдар, арасында көрші аулдан келген бір қыз ғана бар. ұзын сөздің қысқасы, ана бәлелер келіп түгел сыныпты орыстандырып жіберді. бәрі понтоватся етіп орысша сөйлеп жүр. ана балаларды аяйма керек апайлардың өздері городскойлармен орысша сөйлеседі. епті осыны көргенде қаным басыма марафон жасап кетті. біздің кезімізде сыныпқа жаңа бала келсе, міндетті түрде төбелесіп өзіміздің заңға бағындырып алатын. мыналар түгел ұлдар жүріп, қаладан келген екі бәлені құдайындай көріп, артына қойша еріп кетті шешессс.
цгиннен басқа айтарым жоқ © asaubota
солтсүтік эпидемиясы: ұсақталып барамыз, орыстанып барамыз.