-Әлө, Бөтен, сенбісің?
-Иә, менмін. Бұл кім екен?
-Мен ғой, Шәкіш. Ертең қолдарың бос па?
-(азғана ойлану)Иә, боспыз.
-Онда ана жаман қатыныңды ертіп біздікінен бір омыртқаңды мүжіп кет. Бір бірімізге бөтен адамдар емеспіз, ауылдаспыз дегендей… Оның үстіне көріспегелі де көп болды.
-Не ғой… Жәй шақырдың ба?
-Жәй-жәй… Келсей әуелі, көресің ғой.
Ертесіне кешкілік Бөтен қатынын қолтықтап ауылдасының есігін қағып тұрды. Көзі есіктің маңдайшасындағы қағазға түсіп кетті. Ашып оқыса «1 апреліңмен тыбаймайт! Біз ауылға кеттік»деген жазу екен…