Боташымның әкесі...

Блог - ErnarSeytahmet: Боташымның әкесі...
Сіздің өміріңізде қызықты оқиғалар жиі болады ма? Менің өмірім қызықты оқиғаларға толы. Әсіресе бүгінгі күн есімнен шықпасы анық. Нақтылайын.
Отырған ем компьютердің құлағында ойнап, әлеуметтік желі де жалғанып тұр жарықтыққа. Шыр етіп дауыс шықты, вконтактідегі хат келген дауысты барлықтарың естіген шығарыңдар. «мен ешқайда кеткен жоқпын». Қуандым, қызымнан. Дереу мініп автокөлікке кеттім «аруымның ауылына», алғаш көрісуіміз үлкен үзілістен соң, менің қызметіме байланысты кездесе алмаған едік. Жүрек шыр-пыр етеді, аяқта да бұлшық еттер жоғалғандай, қанша жыл спортпен, әсіресе жүгіріспен айнлысам да. Күтіп тұр екен, мен оның бұл ісіне таң қалдым. Қай уақытта шыққанымды біліп, қай уақытта келерімді есептеп қойған ғой ботақаным(!).
Әрі қарай

Астанадан алған әсерлерім (Zhan-ға арналады)

Құрметті керекшілер, мен баяяяяяяяяғда айтам деген постымды бастағалы жатырмын. КВН нің «Маусымашарына» барып, онда Астаналық керекшілермен кездесіп қайтқанымды алдыңғы постымда жазғанмын. Өкінішке орай ол пост «Жақсы ит өлімтігін көрсетпейді» дегендей өшіріліп қалды. Оқып үлгірсеңіздер онда қалай кездескенімді жазған болатымын. Енді сол кездесуде танысқан Керекинфо тұрғындары туралы түйгенімді баяндаймын.
Әлқисса, мен кезінде психологияға қатты қызығып соңынан түскенім бар. Кейін қартайғасын тастадық. Соның әсері ме, кез келген адаммен кездескенде оның қандай адам екен деп ойланып, ойша саралаймын. Керекшілермен кездескенде де сол әдетімнен жазбай, әрқайсысына өзімше баға бердім. Соны сіздерге айтқым келіп отыр.
Әрі қарай