Заң алдындағы жауапкершілікке емес, типінақ — ұятымызға сеніп тапсырылған құпиялар болады (әрине, соңғы оқиғалар оның кейбіреулерде болмайтынын көрсетіп отыр). Кейде тіпті іздемесең де ашылып қалатын құпиялар болады. Айталық, біреудің флэшін қаравотырып, біреудің қатыны біреуге ерекше жабысып отырғанын көріп қалдым делік. Жарайд, көріп қалдым нақ. Бірақ бөрікті аспанға атып, қуануға еш себеп жоқ сияқты. Білетінің бір затқа көбейгенде тұрған ештеңе жоқ. Алжып шал болған кезде азая бастайды өзінен өзі. Енді мен мұны ешкімге айтпаймын.
Жарайды, айтып қоюым мүмкін. Айталық, үш қайнаса сорпасы қосылмайтын біреуге. Немесе, өте-мөте сенімді адамдар мен адамдарға. Бірақ.
Бірақ елестетіп көріңіз:
— Мен саған бірдеңе айтайын, ешкімге айтпа, ия ма?