Қызметтің кілтін ұстағалы талай бастықпен істес болдым. Солардың ішінде Мекең орыс мектебін бітірген, жүрегі қазақ деп соғатын азаматтың бірі. Мекең бастық боп келгенде мен орысша сөйлеуді, ол қазақша сөйлесуді үйренді. Бастықтың тілінде сөйлемесең айтқаныңды тағы тыңдата алмайсың. Ал кейін, Мекең қазақшалағанда елді жаңылдыратын болды. «Тағы басталды»,-дейтін кабинетіне мәселемен кірсең. Мекең айтқан бір оқиғаны баяндап берейін. Мекең студент кезінде қызға қырындап, ойын-сауықты жағалағанымен үйге қонбай қалу әдетінен ада болыпты. Тек диплом алған күні жігіттермен “жуып” жүріп, үйіне келмей қалады. Ата-анасына өрескел қылық көрсетіп көрмеген Мекең ертеңінде айыбын жумаққа қам жасайды. Үйіне келсе жуынатын бөлмедегі легенге күрте салынып тұр екен. Оны жуып, сығып, балконға жайып қояды. Кешке әке-шешесі жұмыстан келеді. Мамасының алдын орамақ болған Мекең: «Мама, мен сықтым»,-дейді. Мамасында үн жоқ. Төргі бөлмеге өтіп кеткен әкесі қайтып келеді. «Мама, мен сықтым»,-дейді Мекең шаттанып. Көзі бақырайып кеткен мамасы: «Балам ау, кімді?»-деген екен.