Жалғасы. Басы өткен жазбада.

рте-ерте-ертеде, Жер-ананың қазіргідей кемеліне келіп, ақылының толыспай тұрған шағында, алты материк енші алып бір-бірінен бөлінбей тұрған кезде жападан-жалғыз алып мұхиттың ортасында орналасқан Зарлы атты кәрі құрлық болыпты.

Кәрі деп аталған себебі, басқа жерде саналы тірліктің нышаны енді байқалып келе жатқанда, Зарлы өркениеттің шыңына жетіп, маңызын сөзбен жеткізе алмайтын мәдениет пен өнеркәсіп негіздерін қалаған деседі. Сұңғақ бойлы, қазіргі өлшеммен айтсақ бойлары екі метрден асатын, жараған аттай шымыр денелі, бет-әлпеті әдемі зарлылықтар қолымызға тиіп отырған көненің көзіндей құжаттарға сенсек адам саналмаған. Тіпті, Зарлы тұрғындары да өздерін адам деп есептемеген. Оны айтасыз, сол дәуірде олар адамдарды жабайы, аң сипатты жануар қатарына қосқан, қолдарына түскен кісілерді жұмыс күші ретінде пайдаланып, адамдар тұратын жерден аулақ өмір сүргенді қалаған.

рте-ерте-ертеде…ерте болғанда осыдан шамамен он жыл бұрын болса керек, Алатаудың етегіндегі Алматы дейтін қалада Айжан атты кішкентай қыз өмір сүріпті. Жасының қаншада екенін білмедім, бірақ папасы мен мамасының айтуынша “Нешедесің?” сұраған адамға бес саусағын тарбитып көрсетуін осыдан үш жыл бұрын қойса керек. Айтпақшы, алты жасында мектепке барған Айжан осы мен әңгімелеп отырған сәтте екінші класты әне-міне бітірейін деп жүр екен. Сөмкесі өзінен дәу, шашын екі өріп алған осы бір кішкентай сары қызды көрші-қолаң қатты жақсы көретін.

Айжанның әкесі сол бір дағдарыс жылдарында үйінің жанынан дүкен ашып, базардан тауар әкеліп сатып, алыпсатарлықпен айналыса бастады. Мектепте математикадан сабақ беретін мамасы да бәрін тастап жолдасының бір жағына шығуды жөн көріпті. Екі этажды, ел арасында “хрущевка” аталып кеткен үйдің бірінші қабатында орналасқан Айжандардың дүкені әп дегеннен-ақ айналадағы тұрғындардың тыным таппай сауда жасайтын орнына айналады.