Сол Сарыағашта дүрбелең басталды дегенде, шыны керек қайсібір оппозиция өкілдері – қолынан келгенше ұлтаралық араздықты қоздыруға тырысты: Фейсбук парақшаларында: «Қазақтар әркімнің астында бір тапталамыз ба?! Кеттік, барайық»,- деп ұран тастады. Кек қайтаруға шақырды. Қарсы уәж айтсаң, кірме ұлттар кімнің жерінде отырғанын сезінсін. Бір тентегі үшін қауым жұртты сабап алу, сабақ болады дегенді айтады. Бірақ.
Кез-келген арандатушылық қазаққа пайда емес, зиян. Қайсібіреулер айтқандай, Қарамұрттағы қанды оқиға – тәжіктің қазақ тілін менсінбеуінен шыққан жоқ. Немесе әлгі тәжік қазақты қазақ болғаны үшін де өлтірген жоқ. Олардың арасындағы дау ұлттық дау емес, өзара келіспеушілік дауы. Ойлап қараңыздар, Тәжікстанда да қазақ көп. Ол жақта да біздің ағайындар ауыл-ауыл болып отыр. Сол жақта бір қазақтың қылмысы үшін бар қазақтарды топалаң жасап жатса жақсы ма сіздер үшін? Мен ол ауылды жақсы білем, туыстарым көп. Ол ауылдың әр қазағы тәжікше, тәжігі қазақша судай сапырып сөйлеп өскен жұрт. Бұл жерде басты мәселе сабыр сақтауда, сабыр, сабыр және сабыр. Біз орта ғасырда өмір сүріп жатқанымыз жоқ. Заң бар. Әркім «самосуд» жасай беретін болса, онда мемлекеттің не қажеті бар?! Сондықтан, бар әрекетімізді заң аясында жүзеге асырайық. Сонда ғана қылмыскер мен сол қылмысқа жағдай туғызғандар жазасын тартады. Қанға қан деп қан төгу оңай, оны тоқтату өте қиын! Осыны ұғу керек. © Нұрбек Бекбау