Бұл да енді көрген жер. Сарайшыққа қарай жолға шыққанда тарихтың тереңіне сүңгіп, жылдардың, тіпті ғасырлардың иісі сіңген көне шаһардың құпиясын ақтарып тастайтындай сезімде болдым. Иек астындағы қырдан асып түскенде әлдебір құпия өз-өзінен маған ғана ашыла салатын сияқты… Бірақ бүгінде біз суреттен көріп жүрген Сарайшықтан да түк қалмапты. Смартфоныма ілінгені осы ғана.



Алақандай ғана жердегі үйінді. Біреу әкеліп, «Мынау Сарайшықтың орны», демесе құлаған қораның қалдығы деп өтіп кетерім анық еді. Аянышты-ақ. Бірақ ештен кеш жақсы, Жайықтың жағасында жұмыс қызып жатыр екен.



Әлгінде қоңылтақсып қалған көңіл орнына түскендей де болды. Оны сол мезетте түсірілген мына видеодан да байқалады.

Өткен бір постта Админ мырза Атырауда бұрындары, дәлірек айтсақ 2005 жылы өткен бір пикникті еске салып, бірнеше фотолармен бөліскен болатын, бірақ толқулар болғаны рас
Енді мен де өз тарпымнан бір қызықпен бөлісейін, жақында дискі атаулыны ақтарып отырып, мына басқосуды тауып алдым, еріксіз жымидым.Бұл да пикник, Керектің Атыраудағы алғашқы пикнигі.
Дайындықты бастаған — Асылбек атты «ақсақалымыз», жақсы ұйымдастырып, бәріміздің басымызды қосып, бір жасап қалған ағамыз қазір жанұясымен Астанада, мында тығылып келіп жүрген де болар
Өткен уақыты: 2005 жыл, 9 мамырға дейінгі сенбі күні, сол күн сақинамды пикник кезінде жоғалтып алғаныммен де есте қалды
Орны: Атырау, Жайықтың Сарайшық тұсы, айнала су
Аршат айтқан ЕСЕК ойыны да, воллейбол да болды, тәтті палау да жедік, күлкіге де қарық болдық, балық та ауламақшы болдық, самаурынмен шай іштік, жалпы шынайы отырыс болды.