Негізі кешегі реалда көргенімді бөлісейін деп отырмын. ФБ-дан посттарды ақтарып отырғанмын. ФБ-лық бір әріптесімнің «семинар-тренинг басталды» деген постын оқып, "қатыссам болады ма?" сұрақ жолдадым. «Кел» деп жауап қайтарған ол мекен-жайды көрсетті. Барсам, біраз тренингтер өтіп кетіпті. Біраз ФБ-лық әріптестерім отыр екен. (Оларды көрудің де сәті түсті) Түскі үзілістен кейінгі бірінші тренинг қатысушыларды үш топқа бөліп, «Көшеге шығып өзіңе ерекше көрінген нәрселерді жазып келіңдер. 10 минут уақыт.» деп тапсырма берді. Менің тобымда Нұршат Төкен және Аяулым есімді қыз болды. Семинар өтіп жатқан «Мирас» оқу ғимаратының баспалдағынан түсіп келе жатып-ақ «ерекше» суретке көзім түсті. Бірақ, оны тобымдағылармен бөлісуге уақыт тығыз болды. Далаға шығып, бірнеше ерекше көріністерді түртіп алып, белгіленген уақыт аяқталған соң қайта келдік. Өзіміздің тапсырманы қорғап шыққаннан кейін Есенгүл Кәпқызы апайымыз «Интернет журналистикадағы репортажды пайдаланудың жолдары» атты тренингін жүргізді.
Бірақ, менің ойыма жаңағы көрініс орала берді. ЖОО орны ғимаратында неге «сатананы» сипаттайтын белгі тұрғанын ойыма сыйғыза алмадым.

Рас, «Мирас» оқу ғимаратында орыс тілді білім алушылар көп. Тәрбиелік мәні бар «стендтерді» барлық ЖОО орнынан, мемлекеттік мекемелерден көріп, оқып жүрміз және болуы міндетті дүниелер. Бірақ, дәл осындай "қаратпа бұрышты бейнені" бірінші рет көруім. Және, «сатаналық» белгі кімге керек болды екен. Орысша жазылған ол «стендті» өзімше қазақшаладым.

Біраз уақыт бұрын осы тәріздес мәліметтермен танысқан болатынмын. Айналаңа қарасаң, арамызда екен «олар».

Мынадай бір сюжет келіп тұр, енесстің…
Очм, бір кісіні жын қақты деп, молда (раввин, лама — режжиссердің діні білсін, шешесстің) шақырады.
Жын қаққан кісіні арбаның дөңгелегіне таңып, тасынан мықтап байлап, молда дұға (псалом, мантра)оқи бастайды. Сол кезде арбаға таңылған кісінің аузынан ақ көбік атқылап, көті тоқтамастан дірілдеп, көздері айналып, қалтырап… очм не керек, бір кезде ішінен…
адам атып шығады да, қаша жөнеледі!!!
Арбаға таңулы сайтан — адамнан құтқарған молдекеңе еңіреп жылап нақметін айтып, жөнеледі.
Киноның ең соңы бір пәлсапалық монологпен біту керек. Ол монологты өздерің жазып алыңдар, ептібайымайдтар!

Есть только один грех – глупость.

Оскар Уайльд

Елдің бәрі екі жыл бұрын емешектері езіліп көріп алғанда, құр қалған мен, осы олқылықтың орнын толтырайын деген ниетпен бүгін жынданып тұрып дискісін сатып алдым. Қазақша “Адасқандар” деп аударылған (осы аударманы кішкене түсінбедім, себебі орысша нұсқасында жекеше түрде тұр ғой. Одан да “Түзу жолдан тайған жан” деп пе аударса да болар еді деп ойлаймын да. Мақұл, артық әңгімемен миларыңызды ашытпайын), “Так и передай ему, к…н айырам” /Рекетир/ деп Русланның аузына сөз тастап, кино түсірген және онысы жалпы жамағаттың жүрегіне жаққан Ақан Сатаевтың фильмі “Заблудившийся” туралы айтып тұрмын. Енді, міне, “ел жатса да енекем жатпайды” деген жұмбақтың визуалды мысалы болып, түн ортасында Сіздерге арнап ревью жазып отырмын (Алда, айналайын-ай, деп көзіңізді бір шылап аласыз осы жерде).