Ауылдан шықтым сырымды саған ақтарам,
Ауылдан шықтым осыным менен мақтанам.
Ауылым менің -алтын бесігім тербеткен,
Мейірімділіктің сөлін бетіне сақтаған.

Ақсақал көрсем, ауылданба екен, — деп қалам,
Ауылдан шыққан ғұлама, ғалым, епті адам.
Талшыбық мініп, асыр сап жүрген бала кез,
Балданда тәтті балалық шақты еске алам.

Туған ауылдың төсінде ойды тербеткен,
Асқардай биік арманым менен ер жеткем.
Елеңдеп көңіл, лүпілдеп жүрек тулайды,
Сағыныш сазы, бір хабар жетсе Ел беттен.

Ауылдың сонау шетіндегі үйдің ешкісін,
Жетектеп барып беруші едік кешкісін.
Бүкіл ауылдың иті де бізге еркелеп,
Танушы еді айырып бірден иіс, түсін.

Бар жақсы қылық бойыма сенің еккенің,
Балалық дәурен -өмірлік менің мектебім.
Ыпыстық сезім бойымды билеп бір сәтке,
Ақтардым солай өмірдің кейбір беттерін.

Насыреддин Қожырбайұлы