Бүгін, 29 наурызда, Әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университеті қабырғасында «Ең дарынды болашақ журналист» пәндік олимпиадасы өтуде. Жас журналитердің мықтыларын анықтау мақсатындағы олимпиада 2 кезеңнен құралған. 1-ші кезеңде команда мүшелері журналистиканың кәсіби пәндері бойынша тест сұрақтарына жауап беруде барын салды, ал 2-ші кезең төрт түрлі сайыстан тұрады. Алдымен қатысушылар өз топтарын көпшілік алдында таныстырып, алдын-ала даярлаған бейне таныстыруларын жұртшылық назарына ұсынды. «Ең үздік болашақ телерадиожурналист» аталымы бойынша команда мүшелері әділқазы алқасын қатыстыра отырып, телесұхбат жүргізді. «Ең үздік болашақ фотожурналист» сайысында команда мүшелері өзара кеңесе отырып, университет қабырғасының көрнекті жерлерінен бейне түсірді. Ал дәл қазір, шешуші сайыста, жеңіске мен жетемін деген олимпиада қатысушылары баспасөз және онлайн-журналистика бойынша додаға түсуде.
Айта кету керек, ең дарынды болашақ журналистерді осы салада жүрген белгілі тұлғалар анықтамақ. Биік тұғырынан кім көрінуге лайық екенін бүгінде телевизия саласында зерттеу жүргізіп, кітап жазатын Құдайберегн Тұрсынов, «Қазақстан» ҰА продюссері Жаңылхан Асылбекова, ҚазҰУ-дың баспасөз және электронды БАҚ кафедрасының доценті, филология ғылымдарының кандидаты Ғалия Тілеубергенқызы шешетін болады.

Адам баласы мұқым өмірін оқумен, үйренумен өткізеді. Әр адам өзіне шама-шарқынша білім береді, тәрбиелейді. Өзін-өзі тану — тәрбиеге апарар тура жол. Өзіңді тәрбиелемесең, өзгенің берген тәрбиесінің сіңуі екіталай. Кешегі күндері бабабаларымыз мектепті өздерінен іздеген, ғылым-білімге құмартқан. Бүгін біз білетін ғұламалар «жаһанның соңғы сыйлықтарын» былай қоялық, қарапайым игіліктерге жүгіне алмады. Қазіргі білім беру үрдсіне қарай отырып, мұның барлығы керек пе деген ойда қаламын кейде. Оқу керек, ал оқыту көңіл көншіте қоймайды. Мектеп оқушыларының бүгінгінің күнінде он бір жылдық білімге үйреніп қалған кейпі бар. Ал қазір он екі жылдық білім сынақтан өткізілуде, алдағы уақытта ол оқу үрдісіне енуі керке деген талап бар елімізде. Одан қалды, былтырғы жылы бірінші сыныптан бастап міндетті ағылшын тілі пәні жаңашылдық болды. Біреу келісер, біреу келіспес, осы он бір жылдық оқуды керісінше кеңес заманындағыдай сегіз, он жылдық оқуға қысқартып тастаса қалай болар еді? Білім берудің қазіргі жолы қайтсе де тиімдірек болар ма еді? Бүгінде ақпараттық технологияның дамуы кезінде мұғалімдер компьютер көмегімен сабақ берудің жаңа амал-тәсілдерін қолданып, оны тереңіркек меңгере түссе, сабақты "қызықтының" қатарына қосатындар көбейер ме еді. Мектеп түлектерін тексерудің бүгінгі сынағы — Ұлттық Бірыңғай Тестілеу, қарапайым сөзбен ҰБТ-ға "ұлт болашағын тежеу" деген анықтама береді көпшілік халық. Онысы құп па деймін. Мектеп бітіруші оқушылар болашақ мамандықтарын тестілеу қорытындысымен таңдайтын болды, керек болса. Тегін оқу қайда болса, оқушы да сонда. Бұнысы түсінікті де. Бірақ, әу баста қаламаған мамандығыңды сүйіп кету көптің қолынан келмес, өгей мамандығыңды жетелеп, тәуекелге бел буасың. Инемен құдық қазғандй қиын да қызық оқудың басты құралы кітап екені тағы мәлім. Бізде оқулық өз уақытымен мерзімді түрде қайта басылып шығып тұрады, иә, ал ондағы тың мағлұмат, өзгерісті көзімізі шала бермейді. ИНТЕЛЛЕКТ, ИДЕЯ, ИННОВАЦИЯ — бүгінгі білімінің іргетасы осындай шикізаттармен қаланса жөн, қаланатынына да сенеміз.

Кешегі күндерді еске алатын сәттерім болады, балалық шақ… Адамның өмір жолына енді ғана аяқ басатын кезі бұл. Ата-анаңды қуантып өмірге келдің, көз қуанышы болып өстің, бүгін, міне, есейдің. Кешегі балалық шағыңды түшіркене бір еске аласың. Кез келген ұсақ жақсы жаңалық болсын, ертеңгі күніме сенім беріп, демеп тұратыны бар. Әр нәрсе, үңіліп қарасаң, бір үлкен бақыт. 
Балдәурен шақ — өзінің сыр сандығыңды ашқан кезің. Енді өмір ағымымен сен де өз ғұмырыңды кешудесің. Барған сайын өзіңе бір жаңалық ашасың. Мен өмірді күрделі есепке ұқсатамын. Соңғы шешімін табасың ба, жоқ па, белгісіз, алайда бұл саған берілген жалғыз ғана есеп — шешіп көруің керек! Қателестім деп санымды соғып отырмайын, жоқ. Басқа тәсілді қолданамын, еш тартынбаймын. Қате — өмірдің құрамындағы қоспа деуге бола ма екен, қалай. Онсыз өмір — өмір болмас, сірә… Одан да тәуекел деп, аяғымды алға басуым керек. Менің шағын өмір картамда биік таулар да, қисық жолдар да бар, төзім шекарасымен шектелген мемлекетімнің атауы — Адам қанағаты. Бәрі де Өмір деген патшаға бағынады. Мен өз өмірімді жақсы көремін. Бүгін мені анам ұйқымнан оятты, ояндым, оқуға келдім. Міне, бақыт!