«Қыздың жолы жіңішке» -деген аталы сөз бар. Базар шаруашылығы етек алып, жаһанданудың суық желі аспанын торлаған Алаштың Астанасындағы қыздардың халы қандай? Ана бақытына жете алып жатыр ма? Міне осы мәселені өз әлімше талқылап көрейн.

Астанда тұрмысқа шықпаған қыздар неге көп?

Астананың түрлі министрліктерінде істейтін қызметкерлердің 80 пайызы осы қара көз қыздарымыз. Өкініштісі осы қыздардың 80 пайызы жасы жетіп тұрсада тұрмысқа шықпаған. Білімі мен тәрбиесі қатар осы қыздарымызың болашағына кім бас ауыртады? Бұған кім кінәлі?

Жансая(Аты өзгертіліп алынды): мен Министрліктің мемлекеттік қызметкерлерге арналған жатақханасында тұрамын. Бұл жатақхананы «кәрі қыздар» жатақханасы деп атауға да болады яғни 80 пайзы тұрмысқа шықпаған әйелдер мен қыздар. Меніңше олар мына себептерден тұрмысқа шыға алмауда: біреулері кәрера қуған болуы мүмкін, деседе тұрмыс қыйындығы солай істеуге мәжбүрлеуде. Ең алдымен министрліктердегі жалақы өте төмен, жұмыс шаштан көп, әлеуметтік жағыдай жасалмаған. Азғантай жалақымен үй алмақ тұр ғой пәтер жалдауға шыдамай қаласыз. Ал жұмыстан кеш қайтатын біздер үшін жігіт табуды ойлауға шамада, уақытта жоқ. Жан бағу, жұмыстан шығып қалмау үшін бәрін құрбан етуге амалсыз барасың. Жас жеткенде жігіттер туралы шартыңда өседі екен, тіпті кей қыздар жұмыс кәрерасын бұлдап жігттерді көзге ілмей жатады. Ал жас өте бастағанда сол жалғыз басты тұрмысқа үйреніп қаласың.

Міне жағдай осылай. Аят есімді досымның айтуынша бұл жатақханалардан орын алу да көп адамға бұйыра бермейді екен.

Қысқасы, біріншіден, кәрера; Екіншіден, жалақының аздығы; Үшіншіден, Пәтер алу жалғыз басты әйдер үшін қарастырылмаған, тіпті көп қыздарымыз жалғыз басты атануға намыстанады; Төртінші, жұмыс ауыр, уақыт жоқ; Бесіншіден, қатар жүрген кәрі қыздардың көптігінен сол тұрмысқа үйреніп қалады; Алтыншыдан, өзін жоғары санайтын қыздар үшін жігітті ұнату қиын мәселе. Ең маңызды мәселе, Мемлекеттік деңгейде бұл мәселе қарастырылмаған.

Жапония бұл мәселені ең ұтымды шешкен ел

Жапондар екінші Дүние жүзлік соғыстан соң қарқынды даму басқышына өтті. Дәл осы кезде осы мәселе мемлекеттің маңызды проблемасына айналған болатын. Олар мемлекеттік бағдарлама жасай отырып арнаулы агенттікер құрды және жеке агенттіктерді барынша қолдады. Тіпті «ана тәрбиелеу университеттерін» ашып, қоғамдың қалыпты тұрмыс дағдысына айналдырды. Жапонияның әр штаттарына дейін бұндай университеттер толып жатыр, тіпті мектеп бағдарламаларына дейін кіргізілген.

Рухани жақтан азғындай бастаған ұлттардың қыздары Өзге ұлт өкілдеріне тұрмысқа шығуды арман етеді. Бұл мәселе Қытай, Корея, Ветнам, Тайланд сыяқты елдерде қатты көрніс беруде.

Қытайлар да Негірлерден қорқады немесе Негірлер Америка елдерін басуда

Қытайлардың айтуынша: Негірлердің ғұмыры қысқа, орташа 45 жас. Ақыл қуаты төмен, Шімпанзенікі 18, Негірдікі 60, Сары нәсілділердікі 100, ақ нәсілділердікі105. 3 Негірдің бірінің түрмеге түскен кешірмесі бар, торт еркегінің бірінің басқыншылық жасаған кешірмесі болады. Көбею қуаты отежоғары жане нәсілдік жеңымпаздығы тағы бар. 16 ақ насілдінің қаны бір Ннегірді әрең жеңеді. Қытайда қазір 3 миллион Негір бар, 2009-жылы 700 мың болса, тек Гуаңжоудың өзінде 300 мың Негір бар, осылай көбейсе 2030-жылы 15 миллион,2050-жылы 50 миллион, тағы араласпасымен 100 миллионға жетеді,әрине араласпаның бәрі негірге есеп. осылайша 22-ғасырда Қытайды басып болады. бұл заманда әмерикәлің баяғыда негірге айналып болады, ақыр заман таяғанда қара қытай қаптайдының кері болады.

Негірлердің көз аясы тар, жігіттерінің армандары тек ғана ақ тәнді қызбен үйлену. АҚШ-та 33% Негір ерлері Негір әйелмен үйленбейді, негзінен ақ тәнді әйелдерді алады, 33% Негір қыздар бос қалады, әр бір 13 ақ нәсіді қыздың бірін негір алады, бұл үрдыс барған сайын оршуде, миллиондған ақ қыздарды талан -таражға ұшыратуда.

Біздің де бір сенаторымыздың әдемі қызы Африканың жабайы негіріне тұрмысқа шыққанын Астаналықтар жиіркене айтып жүр.

Кореяда әйел саудасы күнделікті тұрмыстың бір қажеті

Кореяда 40 пайыз қыздардың арманы батыс азаматтарына немесе бөтен ел азаматтарына тұрмысқа шығу. Кәріс қыздары өз ұлтының жігіттерін ұната бермейді. Бұл жаһандық үрдістен Шығыста тек Жапон елі ғана аман. Кәрістерде ауыл жігіттерінің жартысына таяуы әйелсіз қалады, соған сай арнаулы әйел саудасымен айналысатын агенттіктер көп, олар негізінен жас қыздар мен әйелдерді Ветнам, Таиланд сынды елдерден тасыйды. Ол елдерде тұрмыс дәрежесі төмен, адам көп болғандығы себепті бұндай адам саудасы күнделікті дағдылы тұрмысқа айналған. Сіз ақшасын төлесеңіз болды ойлаған жастағы, ойлаған қызды әйел етіп ала аласыз.

Бізге қауып Қытайдан. Олар жезөкше қыздарға да зәру

Қытайдың 52% ер, 47% тен артығы әйел, шетелдікке кетіп жатқаны тіпті коп, Шшаңхайдың өзінде 8 қытай қыздың бірі жаттық болады, сонда 40 милион қытай еркегі қайтеді? әрине бізге ауз салады.

Қытайда жылына 1 миллионнан астам бала жоғалады. Ішкі қытайдың көп аудандарында бұл қалыпты тұрмысқа айнала бастады. Тіпті жас қыздарды ұрлап әкетіп, байлап әйел еткенін Қытай сайыттарынан жиы көресіз. Олар сол қыздарды 1-2 бала тапқан соң қалуға көнбесе не өлтіреді не қашып кетеді. Адамның көптігі мен тұрмыстың тақсыретінен олар үшін ақша табудың барлық жолы ашық. Тіпті балаларды дәрі үшін сатып та баюда. Ал бұған үкімет қауқарсыз. Сол себепті Қытайлар шет елге кетуді армандайды. Қытайлар мен Негірлер үшін шет елге барып ақ тәнді немесе Сары тәнді қыздармен үйленіп, сол жерде қалу ең үлкен бақыт. Ол үшін оларға кезігетін қыздар атақты жезөкше болсада бәрі бір, бала тапса болды. Қаншалық бодау берседе соған жетуге ұмтылады.

Жуықтан бері Қытайлар Қазақстанғада ағыла бастады. Тіпті олар тіл білмеседе осы жерде қалу үшін кез келген әйелмен үйленуге дайын екендіктерін ашық айтуда, тек Қытайға қайтпаудың жолы болса болды. Қытай, Кәріс сынды жан саны көп ұлттар үшін бұл қан алмастырып, ұлттың сапасын көтеретін, шет елге қоныс тебуіне көмектесетін пайдалы

жағыдай. Ал жан саны аз ұлттар үшін трагедияға жетелейтін, ассимилацияға ұрындыратын күрделі мәселе.

Астана қыздар диспансерін құру керек. Ол әсте Тоқал алуды заңдастыру емес

Бір ұлттың әсіресе жан саны аз ұлттың тағдыры сол ұлттың әйелдерінің қолында болады. Міне бұл тарихтың дәлелі. Қара көз қарындастарымыздың бағын ашып, бақытына жетуіне көмектесетін бір құзырлы органның болуы керек екенін жұрт айтып жүр. Заман талабына сай бағдарлама жасау керек.

Ал тоқал алуға келсек, ол байлар мен биліктегілердің ойыны. Тоқал алатындар ешқашан кәрі қызды тоқалдыққа алмайды, олар аузынан ана сүті кетпеген, аңқау қыздарды алдап қолдарына түсіреді. Тойымсыз нәпсіқұмарлық деген міне осы.

Біріміздің апкеміз, біріміздің қарындасымыз, біріміздің қызымыз болатын осы қара көздеріміздің мәселесін Астанамыздан, министірліктерден бастап шешуіміз керек. Парламентпен Сенатта көтеруіміз керек. Жапон ағайындарымыз сыяқты қара көздерімізді Жаһанданудың жаман құйынынан сақтап, тазада дұрыс тәсілмен ана бақытына ие болуына көмектесуіміз керек.

Әр қазақ әр қазақтың болашағына жауапкер, Ағайын!

Егіз кәпірлер:
Барды жоқ деген — кәпір, жоқты тап деген — кәпір
Ашықтан ашқан алақанға, жұмған жұдырық тосқан — кәпір
Достық тілекке қастық итін қосқан — кәпір.
Абысын тапқан баланы алалаған — кәпір, ақ көңілді абысынын қаралаған — кәпір.
Ақылы үлкен балаға үлкенсіген — кәпір, білмей тұрып білгенсіген — кәпір.
Діті жаман діншілдік — кәпір, күні бірден шыққан күншілдік — кәпір.
— депті Алтайдың ақиығы, Зуха батыр.

Бейсен Ахметұлы. Діни зомбилер: дін туралы сұмдық пен шындық

Біз Ислам дінін өз деңгейінде түсініп жүрміз бе? Немесе бәз біреулердің түсіндіруі мен көрсетуі бойынша түсініп жүрміз бе? Міне, бұл Алла Тағаланың әр пендесінің басында болуға тиісті сұрағы. Ұзақ уақыт діни тоқырауға ұшыраған халықтың аңсаған Ислам діні қазір адам нанғысыз мәселелермен қоса жетті. Тіпті қарапайым халық қай діни топқа қара тартарын білмей, әрі-сәрі болуда. Сенімдерін жоғалтып, үмітсізденуде. Кейбіреулері әлде бір саяси, діни топтың зымиян саяасатының құрбанына айналуда. Осыншама сорақылықты көре тұрып, себебін іздемеу мүмкін емес. Әркім әр түрлі айтар. Біреулер мәселені сол жымысқы саясатпен түсіндірсе, біреулер мұны дүмшеліктің салдары деп түсіндірер. Ал шын мәнінде дінді ғұлмалықпен түсіндіру әлі кемеліне келе алмай жатыр. Неге?
Біріншіден, бұған Мемлекет билігінде қолдау болсада, екі беткейлік, немқұрайды саясат бар. Немесе «Маған бәрібір» дейтін атақ пен ақшаға құныққандарға болашақтың қажеті шамалы.
Екіншіден, әлде бір зымиян күштер мемлекет билігіне әсер етуде.
Үшіншіден, халқтың ұлттық мінезі өзгере бастаған. Онсызда ит тіріліктің итпегінде жүрген жай халықтың мұны ойлауға шамасы жоқ.
Төртіншіден, осыған сай дінді тарихи, ғылми, діни, саяси жақтан зерттеп, талдап түсіндіретін ғұламалар жоқ. Есесіне, осы төрт түрлі жайттың, атап айтқанда тек дінни жағын ғана қарап шешім шығаратын «Дүмше молдалық» Қазақстанда кең етек жайған.
Қазақ дінді қалай қабылдаған?
Біздің қазақ дінді таза ниетпен, жүрекпен қабылдаған. Бұрыннан, анау Һұн, Сақ, түркілерден жеткен ар-ұждан, адамгершілік тәрбиесімен өскен халық онсызда дайын мұсылман халық болатын, тек Алла туралы түсікті осы сенімдерімен бірлестірді де таза дінді таза жүректеріне құйып алды. Әлде бір тылсым күш иесі Тәңір туралы түсінігін ұлық Аллаға алмастырды. міне содан «Әлмисақтан мұсұлманбыз!» деген түсінік пен таным қалыптасты. Дін түркілердің күллі салт-санасы мен ырым-жырымына, ғұрып-әдеті мен танымына балдай батып, судай сіңді. Ал араб халықтарының көбі діни сенімді амалмен байланыстырып, ниет пен амалды толық ажырата алмай жүргенін ойласақ, біздің Әбу Ханифа мәзһабы нақыты сыннан, зерттеуден өткен таза дінни жол екен.
Қазақтың салт-санасы мен дәстүрі, ғұрып-әдеті мен ырымы, жол-жоралғысы мен жосыны, дүние танымы — әлмисақтан қалыптасқан арқа тірек темір қазығы. Кез келген құндылық бұл темір қазықтың айналасында өз орнын табады әрі осы темір қазыққа байланады. Дін де солай. Біздің басқа діни түс алған зымияндықтан сақтануымыздың жалғыз жолы осы: ата-баба салт-дәстүрін көзімідің қарашығындай қорғап, сақтаумызда жатыр. Себебі біздің бұл темір қазығымыз ар-ұждан тәрбиесі мен обал-сауап тәрбиесінен құралған Алланың берген алтын қазығы болатын. Тіпті біздің ауыз әдебиетіміздің өзі тәлім-тәрбие мақсатында құрылған. Тарихымыз бен әдебиетіміз осы діннің құдыретін бойларына сіңіргенін, хадистердің орнына жүргенін ұмытпағанымыз жөн. Бұл туралы Хожа Ахмет Яссауи бабамыз да айтқан екен.
Дінді адамдар 4 түрде қабылдайды:
Біріншісі — таза ниетпен қабылдайды.
Екіншісі — ата-бабасы мұсұлман болғандықтан, ата жолын ұстау үшін қабылдайды.
Үшіншісі — дүрмекке ілесіп қабылдайды.
Төртіншісі — сана-сезімінің жаулануы арқылы ырықсыз түрде қабылдайды. Мәңгүрттенеді, тіпті діни зомбиға айналады.
Біздің Түркі халықтары үшін Әбу Ханафия мәзхабы ең абзал мәзхаб. Бұл тарих дәлелдеген шындық. Себебі, дін бірілікке шақырады. Ал біздегі басқа мәзһаб жолын ұстап, қасында намаз оқып жүргендердің көңіліне сауал тудырғандар, ұлттың бірлігіне нұқсан келтіргендер меніңше ахида(сенім) жақтан қателескендер. Оны алда талдаймыз.
Діни сипат алған басқыншылық
Ислам дініндегі қазір мұсұлман әлемінде қалыптасқан вахаббистік және салафистік бағыттар мен құраниттік бағыттарды қабылдай бастаған мұсылмандар үшін үш түрлі мәселе кем:
Бірі, дінді жүректегі ниетпен түсінбеу. Былайда таяз сана-сенімін ағымдардың ырқына беріп, психологиялық дағдарысқа ұрыну.
Екіншісі, амалды ниееттен ажырата алмау. Бұл көбінесе сана-сезімі ойрандалып, өмір мен тұрмыста қысым көргендердің бойынан табылатын көрініс. Шаршағандар. Тіпті атақ пен ақшаға құмартқандар соны біле тұра сатылып кетеді, біртіндеп фанатқа айналады. Алла Тағаланың «Қатты берілмеңдер!» дегені содан болса керек.
Үшіншісі, ең маңыздысы құрандағы аяттардың мағнасы мен хадистердің мәнін сөз күйінде түсіну, атап айтқанда астарлы мағынасын зерттемей абсолютты қабылдау. Тиымдарды неге салған себебін білмей көрсоқырлықпен қабылдау. Мысалы Алла Тағала құранда: «Киімді жерге сүйретіп кигендерді жек көремін» деген. Бұл сөз әсілінде Рим ханымдарының киімді сүйретіп киетін такаппарлығына қарата айтылған. Былайша айтқанда «Алла Тағала Такаппарлықты жек көреді». Ал сол сөздің астарлы мағнасына емес сыртқы мәніне көз жібергендер кәзір балақтарын кесіп жүр. Тағы бір мәселе Сақал қою. Бұл сүннет екені шын, бірақ тазалап, іреттеп, әдемілеп жарастырып қойған дұрыс. Келсе келмес бес тал сақалын арам шөптей шошайтып, бала қорқатын етіп жүруді қалай түсіндіруге болады немесе бір Хадисте Алтын мен жібек бұйымдар ерлерге харам екені айтылады, неге? Себебі Алтын жүзік тағу еркектің жыныстық қабілетін төмендететіні, керісінше әйелді күшейтетіні медицинада дәленденген. Еркек күміс жүзік тағу керек. Жылқы еті де, қымыз да қан қысымын көтереді, аптап құмды ыстықтағы арабатар оны қалай жеп, іше алсын?! Ал хиджап исламнан бұрын пайда болған, көзге құм кірмесін, ыстық өтпесіндеп еркегі де, ұрағашысы да бүркеніп жүрген. Оған енді басқалардың нәпсісін қоздырмау үшін әлеуеттерін жауып жүру тағы қосылды. Айтпақшым сол тимдарды неге салғанын түсінбеу жағы.
Қазір шындығы дәлелді хадистердің қатарында жалған хадистер де бар. Міне бұл Масон қауымы мен Исламға жау қауымдар үшін өте керекті тақырып. Олар осы хадистерді тіпті Құранның аяттарын өздерінің саясатының желісі бойынша бұрмалап түсіндіреді немесе түрлі түсініксіз ұғымды тудырып шығарып, психологиялық тұрғыдан шаршаған халықты тез әрі оңай тәсілмен өз айтқандарына көндіреді. Әлсіз психологиялы адамдарды бірден өз дегендеріне көндіріп, адамдар арасында араздық, талас-тартыс тудырады. Ал, бұл дінді желеу еткен күштердің адамдарды мәңгүрттендіру үшін қолданатын саясатының қаншалықты дамығандығын көрсетсе керек. Халықты түрлі тәсілдер арқылы мәңгүрттендіру оңай. Тіпті айтқанынан шықпайтын зомбилерге айналдырғанын өз көзімізбен көріп жүрміз.
Бұған мысал ретінде мына екі дәйекті келтіруге болады:
Біріншы дәйек: Ислам тарихын ашып оқысаң осы «хиджаб» мәселесі ешқашан да мұсылмандар үшін өзекті проблема болған емес, қашан саяси діни ағымдар шықты сонда ғана проблемаға айналды.
Әр халықтың салт-дәстүрі, өзінің өмір сүретін ортасы, табиғаты бар. Көптеген жоралғылар сол табиғи ортаға, ауа-райына, қолда бар материалдарға және үстем болған әлеуметтік, мәдени, діни ықпалдарға сәйкес өрбіген. Арабтардың тек әйелдері емес, ерекектері де бүркеніп, жасырынып жүрген, қазірдің өзінде солай. Пайғамбарымыз өмір сүрген қоғамда да солай болған. Ол кезде пұтқа табынатын арабтар қандай киім кисе, мұсылмандар да солай киінген, мүшриктердің сақалы болғаны сияқты мұсылмандардың да сақалы болған. Таяу Шығысты мекендеген еврей, христиан т.б. халықтар да солай болған, еркін әйелдер бүркеніп, жамылып жүрген, құл (күң) әйелдердің жамылуына жол берілмеген. Киім кию үлгісінің дінге қатысы жоқ, дініміздің бір ғана талабы — әйел болсын, еркек болсын ұятты жерлерін жауып жүрсін. Адамдар дінде жоқ көп нәрсені қатаң діни шартқа, шариғаттың талабына айналдырып, дінге қоса берген, қоса берген. Сондықтан, қай нәрсенің дінге қатысты ал қай нәрсенің қатысты емес екенін тек зергердің әдісімен ғана ажыратуға болады, талдау жасау арқылы, екшеу арқылы, іздену арқылы.
Пайғамбарымыздан 250-300 жылдан кейін осындай нәрселердің бәрі дінге енгізіліп, діннің ең маңызды мәселесіне айналдырылған. Мысалы, Құранда алтын тағу еркектерге харам деп айтылмаған, ол да құдды осы хиджаб сияқты кейінгі ғасырларда адамдар тарапынан дінге жасалған тиымдардың бірі, ондай жүздеген тіпті мыңдаған қоспалар бар дінге кіргізілген. Қазір ондай әңгіме қозғайтын болсаң өзіңді кәпір ғып шығаратын догмашыл схоластиктер мен ұрда жық кертартпалар тап қасыңнан табылады. Сондықтан, барлық әлемдерді Жаратқан Алланы әкеп әйелдің басымен, шашымен, бір метр шүберекпен оның иманын өлшейтін жағдайға жеткізбеу керек, егер Ислам тарихын ашып оқысаң осы «хиджаб» мәселесі ешқашан да мұсылмандар үшін өзекті проблема болған емес, қашан саяси діни ағымдар шықты, сонда ғана проблемаға айналды…
Екінші дәйек: Ең бастысы ғылыми критицизм болғаны дұрыс, ақиқаттай сенген нәрсеңнің бос екенін, негізсіз екенін көріп, сонда да хақ пен нахақты ажырата білу қабілетінен айырылмау керек. Мысалы, екі миллиард христиан Исаны Құдайдың ұлы деп сенеді, бұл оларға ұрпақтан ұрпаққа құйылған сенім, қатып қалған догма, оны қайсыбір христиан анықтап жатыр дейсіз? Адамдар ондай қатып қалған догмаларды анықтаудан қорқады, шіркеу қорқытады, «діннен шығасың» деп қорқытады, «тозаққа барасың» деп қорқытады т.б. ал оның олай емес екенін айта бастасаң әлгі христианға сөздерің ауыр тиеді, ол саған ренжиді, өзіңді кәпір ғып шығарады, шабуылға шығуы да мүмкін. Тек мыңнаң бірі ғана ақылын пайдаланып, есінен танбай, шындықты мойындауы мүмкін, әрине, бұл өте қиын мәселе, бір жақта қатып қалған сенімі бар, екінші жақтан оған жан түршіктірер ерсі пікір… біздің мұсылмандар да ондай негізсіз догмалардан құр алақан емес, пайғамбардан кейінгі ғасырларда мыңдаған қағиданы әкеп олар дінге қосты, бірі оны білместікпен жасаса, енді бірі әдейі жасады, сондықтан не нәрсені де анық қанығына жеткенше зерттеген жөн.
Мысалы, Үндістанда жарты миллиардтан астам адам сиырға құдай деп сенеді, ал түсіндіріп көрші оларға сиырдың құдай емес, жай сүтқоректі хайуан екенін! Былай қараған адамға күлкілі жағдай болып көрінуі мүмкін, бірақ бұл шындық. Адамдардың жүз пайызға жуығы сенген сенімінің дұрыс-бұрысын анықтамайды, өйткені ол догма, ол күнә! Ертеректегі шіркеу көсемдері, ғұламалар (!), оқымыстылар (!) оның бәрін анықтап қойған, олар тек көр соқыр соны орындаса болғаны!!! Дарвин маймылдан адам шығарса, бұлар адамды маймылдандырумен әлек.