мәселе кімдікі болғанда емес, мәселе дәл сол жігіттің «ақындығы» да емес, әрбір қазақ жасының әлі де қиялмен логикасыз өмір сүретіндігінде, соның айнасы ретінде жазылған дүниелерге өз пікірім. талқыға тастап отырсыздар, өз ойымды жаздым, танымайтын жастарды жасытып тастайын деген ойым жоқ. айтылған сынды ойға салып, пайдаларыңызға жарата жатсаңыздар, әрине, жөн көрсеңіздер.
шет елдердің киноларын жақсы көреміз (шығармаларын оқи қоймаспыз, оның ішінде өзім де), себебі оларды көре отырып, шындықты мойындап сабақ аламыз, санамызға тоқимыз. неге? себебі оларда санаға қонымды іс-әрекеттер негізінде оқиға өрбиді, керісінше түрік киноларын не тмд киноларын көргенде, кей кезде орнымыздан тұрып кетеміз, оқиғалары миға қонымсыз, санамызды, ойымызды сусындата алмайды. мәселе тап-таза әдемі оқиға жазу емес, жаман жағдайдың өзінің оң мен солын көрсетіп негіздей жазсаңыздар жетіп жатыр. Түу, мен теманың шекарасын созып жібердім ғой деймін, тоқтайын
<Маған ең маңыздысы ойымды жеткізу.… Менің жігерімнің жоқтығынан емес, тілдің алғашқы да қасиетті, тіпті киелі функциясы қарым қатынасқа деген құрметім.>
қанша талпынсамда жыр шумақтары сіз сипаттаған жігіттікіндей құйылмайды, тіпті қарапайым ұйқаста жоқ(
менше бұл шығармаңыз нерациональный, бойында кеңес дәуірі тәрбиесінің қалдығы бар (ата-ана немесе үкімет бір жасап берет дегендей) екі жастың тірлігі, әрине қожайын «ақын». Дәлел керек десеңіз, отау құрар алдында болашақ тірліктерінің эскизі болу керек, соған және бір-біріне сену керек, сондықтан араларында тұрақты ренжіс те болмас еді, аз да болса есептеп, сеніп жиып отырғандары болса( қарапайым деген сөздің астарында тұрпайы сана-сезім, тірлікті айтқаным, ренжімеңіз.
түйсігі бар адам тек өзіне сену керек қандай жағдай болсада, қиялға берілетіндей жас бала емес қой, адам тәрбиелеп отырған азаматтар(
шет елдердің киноларын жақсы көреміз (шығармаларын оқи қоймаспыз, оның ішінде өзім де), себебі оларды көре отырып, шындықты мойындап сабақ аламыз, санамызға тоқимыз. неге? себебі оларда санаға қонымды іс-әрекеттер негізінде оқиға өрбиді, керісінше түрік киноларын не тмд киноларын көргенде, кей кезде орнымыздан тұрып кетеміз, оқиғалары миға қонымсыз, санамызды, ойымызды сусындата алмайды. мәселе тап-таза әдемі оқиға жазу емес, жаман жағдайдың өзінің оң мен солын көрсетіп негіздей жазсаңыздар жетіп жатыр. Түу, мен теманың шекарасын созып жібердім ғой деймін, тоқтайын
… деп кете берет)
кееееерееееемет айтылған, алдыңызда басымды иемін
менше бұл шығармаңыз нерациональный, бойында кеңес дәуірі тәрбиесінің қалдығы бар (ата-ана немесе үкімет бір жасап берет дегендей) екі жастың тірлігі, әрине қожайын «ақын». Дәлел керек десеңіз, отау құрар алдында болашақ тірліктерінің эскизі болу керек, соған және бір-біріне сену керек, сондықтан араларында тұрақты ренжіс те болмас еді, аз да болса есептеп, сеніп жиып отырғандары болса( қарапайым деген сөздің астарында тұрпайы сана-сезім, тірлікті айтқаным, ренжімеңіз.
түйсігі бар адам тек өзіне сену керек қандай жағдай болсада, қиялға берілетіндей жас бала емес қой, адам тәрбиелеп отырған азаматтар(