Астана несімен ерекшеленеді? Иә, ғажайып архитектурасымен, зәулім ғимараттарымен.


Сіз осындай күнге шағылысып жылтыраған биік ғимараттар қалайша әдемі әрі таза болып тұрады деп ойлайсыз?


Бәлкім, қолында шелегі бар ғимараттың төбесінен салбырап тұрған адамдарды байқаған боларсыз?
Олар өндірістік альпинисттер. Осы кәсіп жайлы «Maхima» клинингтік компаниясының қызметкері Элер Махмадаминовтан сұрап, әңгімелейтін боламыз.
— Өндірістік альпинисттерді қайда оқытады? Сіз қайда оқыдыңыз?
— 2000 жылдары СНГ елдерінде, тіпті Ресейде кәсіби альпинистерді оқытатын курстар жоқ еді. Көп қабатты, шыны үйлердің көптеп салынуына байланысты 2008 жылдардан бастап Қазақстанда арнайы оқыту орындары ашыла бастады. Алматыда, Щучие, Астанамызда да бар. Ал өзім басым 2002 жылы Германидағы Мюнхен қаласындағы альпинистерді оқыту орталығында 9 ай оқыдым.
— Мұндай қауіпті мамандықты таңдауыңызға не себеп болды?
— Жеке қызығушылығым. Бастапқыда тауға шығатынмын, ал қазір табыс көзі болып кетті.
— Еңбекақыңызға қанша сонда?
— Жалақымыз жақсы. Айына 120 мыңнан жоғары.
— Осы салада тәжірибеңіз қанша?
— Жалпы альпинизммен айналысқаныма 12 жыл. Бастапқыда альпинизм бойынша нұсқаушы болып істедім. Ал өндірістік альпинист болғаныма 5 жыл болды. Ресейдің Мәскеу, Санкт-Петербург, Қазан қалаларында жұмыс істедім.
— Жұмыс тәжірибеңіздегі ең биік ғимарат неше қабатты болды?
— 125 қабатты Мәскеудегі «Гранд» қонақ үйі еді. Жоғары қабаттың терезесін ауыстырдық. Сонда төменге қарағанымда жердегі адамдар кішкентай қыбырлаған жәндіктер сияқты болып көрінді.
— Ерекше тапсырыстарды орындадыңыз ба? Мысалы төбеден түсіп романтикалық құттықтау жасау сияқты.
— Иә, жаңа жылда қызықты тапсырыс болды. Бір кісі кішкентай балаларын аяз ата болып киініп, терезеден кіріп, сыйлықтарды табыс етуімді өтінді. Сөйтіп бір күн аяз ата болып, балаларды қуантып кеттім.
— Жеке тәжірибеңізден қызықты оқиғаңыз туралы айтып берсеңізші.
— Бір рет үйдің қабырғаларын бояп жүргенде 9 қабаттағы терезе ашылып, бір апа «Балам, байқа. Мә мынаны ал» деп, шәй мен кәмпит ұсынды. Әр жағынан баласы шығып, «Не істеп жатырсың, мама? Жап терезені, бөгет жасама» деп айқайлады. Осы оқиға есімде қалыпты.
— Ауа-райы сіздердің жұмыстарыңызға қаншалықты әсер етеді? Әсіресе Астананың желін ескерсек.
— Қатты жел болғанда, жаңбыр жауғанда жұмысқа шықпаймыз. Сондықтан ауа-райы болжамын қарап, бақылап жүреміз.
— Жұмыс барысында трагедиялық оқиғалар болды ма?
— Жоқ, үнемі қауіпсіздік ережелерін сақтап жүремін, оның үстіне тәжірибем де аз емес, сондықтан ондай жағдай болған жоқ.
— Қорқынышты жеңу үшін «допинг» қабылдап немесе ішімдік ішкен таныстарыңыз бар ма?
— Жоқ, өз басым ондай альпинистерді кездестірмедім.
— Биіктіктен кез-келген адам көре алмайтын қаланың әдемі көріністерін тамашалайсыздар. Осы туралы айтып берсеңіз?
— Иә, дұрыс айтасыз. Мына алып қаланы, көркем ғимараттарды биіктіктен көреміз. Ол сұлулықты сөзбен түсіндіру үшін тіл байлығым жетпейтін шығар. Таңның атқаны, күннің батқаны, көліктердің қозғалысы, жердегі адамдардың қарбалас тіршілігі, жалпы биіктіктен бақылау қызық.
— Сіздің жұмысыңыздың 3 кемшілігі мен 3 артықшылығы қандай?
— Артықшылығынан бастайын. Біріншіден, сұранысқа ие, еңбек ақысы жоғары жұмыс. Екіншіден, адреналин. Қызығушылығым болғандықтан бұдан ләззат аламын. Үшіншіден, достарыммен жиналғанда биіктіктерді бағындырғаным туралы әңгіме айтым отыру ұнайды. Ал кемшілігі — қауіпті жұмыс. Алпинистің қателік жасауға құқығы жоқ. Бір қате жіберсең не денсаулығың, не өмірің қатерге тігіледі. Осы ғана, басқа кемшілігін білмеймін.
— Кәсіби ырымдарыңыз бар ма?
— Жоқ, ондай жоқ.



Мен де драйв пен экстримді сезіну үшін 12 қабатты «Парасат» іскерлік орталығының төбесіне мініп, өрмекші адамдарша түспекке бел будым.



Қауіпсіздік техникасы туралы нұсқаумен таныстырып, екі жігіт үстіме жабдықтарды кигізе бастады.



Сонымен ең негізгі жабдық, бұттан бастап киілетін обвязка (1). Сонан соң статикалық жіп (2), басқаша канат деуге де болады. Түсетін құрылғы (спусковое устройство) (3), яғни осы арқылы жіп өтеді. Карабин (8,9), отыратын жабдық. Негізгі құрылғылар осылар. Жалпы бір өндірістік альпиниске қажетті құрылғылар жинағы 400 мың теңгеден асады.


Канат қажалып жыртылып кетпес үшін құбыршекке (шланг) кигізеді екен.


Ал статикалық жіптің өзі шатырдағы қолайлы бір жерге мықтап байланады.




Басым айналатын шығар деп қобалжығаным рас. Алайда, биіктікке шыққанда да, төмен қарай түсіп жатқанда да еш қорыққан жоқпын. Акрофобиямен ауырмайтыныма көзім жетті.



Ендігі мақсатым — парашютпен секіру.

P.S. Бұл пост алғаш рет 14.07.15 ж. «Columnist.kz» сайтында жарияланған болатын.

Сынақтың көкесі әлі алда.



Ұйқыдан оянған бетте сыртқа шығу туралы бұйрық берілді. Сағаттың тілі 07:00 көрсетіп тұр. Суық бөлмеде бүрісіп жатқан біздер, бойымызды тіктеп далаға шықтық. Аяусыз, тоқтаусыз соққан жел етімізден өте берді. Біршама қашықтық жүгіріп, кеңестік кезендегі әскери және саяси тұтқындар мемориалы орналасқан жерге дейін жеттік. Күн нұры түспеген уақытта бұл жер ерекше томсыраулы көрінеді екен. Денемізді қыздырып алғаннан кейін, кенеулі таңғы ас ішіп, жылынғандай болдық. Кешегі тосын сыйдан үрейленген көңілімізді аулау үшін психолог маман сергітетін командалық ойындар ойнатты. Көңіліміз көтеріліп, қарқылдаған күлкіміз күшейе бергені сол еді, «клубқа жиналыңдар» деген бұйырық естілді. Иә, біз бұған өз еркімізбен келісіп келдік. Шегінерге жол жоқ. Айтылған бұйрықтарды әскерилерше бұлжытпай орындауға тиіспіз. Ойын-күлкіні доғара қойып, клубқа беттедік. Бір қабатты ескі клубтың өзіндік тарихы бар болып шықты. 1934 жылы каторгаға жіберілген адамдар салған бұл клубтың сахнасында Людмила Зыкина ән шырқаған екен. Құлыптың сыртын қайта қаптап, жөндеу жұмыстары жүргізілгенімен, ағаш дуалдары сол күйі сақталған. Ал, бізге бұл жерде ешкім өнер көрсеткелі жатқан жоқ. Бектілген кесте бойынша — дәріс. Нұсқаушы Руслан Бек қауіпті аймақтарға жиналғанда қажетті құралдардың барлығымен таныстырды, көрсетті.





Бүгінде кең таралған гибридтық соғыс жайлы Рустам Эюбов есімді нұсқаушымыз дәріс жүргізді. Жалпы дискурстың мақсаты оқиға орнынан тікелей объективті ақпарат тарататын журналистер дайындау. Нұсқаушыларымыз қақтығыс жағдайларында журналист қалай жұмыс істеу керектігін түсіндірді. Басты қағида — журналист әскери киім түгелі, әскери элементі бар зат ұстамауы қажет. Қарсы жақ сіздің жау не журналист екеніңізді анықтап та жатпайды. Сондықтан да пресса екеніңізді барынша көрсетуіңіз керек. Журналистің ұрыс орнында жіберетін қателіктері көрсетілген “Репортерша” деген фильмнің үзінділерінен біраз дүние түйдік.




Теориялық білімімізді тәжірибемен ұштастырып, қарағандылық арнайы әскер жасағымен бірге полигонға шықтық. Қажетті нысанға танкімен жетіп, жаудың жаудырған оғынан қорғандық. Иесіз аңырап қалған үйлердің ішінде жасырынған қарақшыларды қолға түсіру операциясына куә болдық.


Келесі күннің сынағы жеңіл болмады. Командирге қалашыққа лаңкестер шабуыл жасағалы жатыр деген хабар жетіпті. Жарты сағат ішінде қажет деген құралдарымызды жинап, эвакуациға дайындалсын деген бұйрық берілді. Қауіпсіз аймаққа алып кететін жерге жетуіміз қажет. Ал ол үшін әуелі 12 км қашықтықты жаяу өткеруге тиіссің. Бір-біріміздің артымызда тізілген бойы отряд командиріне ілестік. “Алдарыңда кім, арттарында кім екенін жаттап алыңдар. Сапты бұзбаңдар. Қоқыс тастамаңдар.” деген нұсқау берілді. Бірақ арамыздағы біреу темекі тұқылын тастап үлгернген еді. Жау ізімізді тапты. Қайтадан оқ жауып, құтқарылу амалдарын жасадық. Бізді қоршап жүрген спецназдар жауды жойып отырды.







Қас қарайып кетті, біз әлі жүріп келеміз. Аялдауға болмайды, жау өкшелеп келеді. Тіпті дауыстап сөйлеп, қалта шам түгелі, ұялы телефондарымызды қосуға тыйым салынған. Түскі асты да ішіп үлгермеген біздің ішегіміз шұрылдай бастады. Ендігі бар арманымыз жалғыз, иесіз қалған үй орналасқан жерге жету. База сол маңайға әуеден консервілер түсіргенін рациямен хабарлады. Жету жарты шаруа, енді оларды қараңғыда тауып алу керек болып шықты. Екі-үшеуден бөлініп, азығымызды іздеуге кірістік. Межелеген уақытта жиналамыз деген жерде кенет құрам толық еместігі анықталды. Қараңғы түскенін пайдаланған қаскүнемдер ұзап кеткен журналистерді қолдарына түсірген екен. Тапқан азық-түлікті қоржындарымызға салып алып, эвакуация орнына асықтық. Әскери КамАзға мінісіп, тұтқынға алынған БАҚ өкілдерін құтқару үшін лаңкестердің лагеріне аттандық. Тәжірибелі арнайы әскер жасағының жігіттері журналистерді жау қолынан аман алып шығып, қаскүнемдердің көзін біржола құртты. Бәрі артта. Енді от жағып, бой жылытып, беймарал отырып, ішімізге ел қондырсақ болады. Бұл оқиғамыздың да соңы сәтті аяқталды. Алайда “шынайы ұрыс жағдайында көбіңіздің тірі қалуларыңыз екі талай еді” деген қорытынды жасады командиріміз Рустам Эюбов. Себебі шапшан әрекет ету, сақтық шараларын жасауда қателіктеріміз көп болды.



Ұмытылмастай әсер мен керемет тәжірибе үшін ҚР Қорғаныс министрлігінің БАҚ-пен жұмыс жөніндегі департаменті ұжымына алғысымды білдіремін. Ең жедел, сапалы жұмыс жасайтын ведомство екенін атап өткім келеді. Әскери дискурс кезіндегі барлық ақпарат, фото, видео материалдар министрліктің сайты мен әлеуметтік желілердегі парақшаларына дереу салынып отырды. Блогерлермен сынға түсе алатын баспасөз қызметкерлерінің оперативтілігіне таң қалдым.

Шұлығыңызды жетпіс сегіз сағат бойы шешпеген кезіңіз болды ма? Тоңсаңыз, қырық қабат киініп алып, аяғыңыздың сасығанында шаруаңыз болмай қалады екен. Бұл жердің ауа-райы мұндай мезгілде ерекше қатал болатынын қайдан білейін? Айналасы жазық дала болғандықтан тоқтамай соғатын жел сүйегіңнен өтіп кетеді. Кезінде Қарлагтың бөлімі болғаны жайдан-жай емес қой. Төрт күн бойы суыққа, әскери күн тәртібіне, жаттығуларға төзу физикалық әрі психологиялық тұрғыда да сынақ болды. Мұнда мені не айдап келді десеңізші?



Республикамыздың Қорғаныс министрлігі жыл сайын журналистер мен блогерлерге арналған әскери дискурс ұйымдастырады. Дискурс бесінші рет қатарынан өткенімен, өзім алғаш рет қатыстым. Астананың әскери әуежайынан алып кеткен әскери ұшақ Қарағандының әскери әуежайына қонды. Арнайы автобустарға отырып, қаладан 28 км қашықтықта орналасқан «Спасск» әскери қалашығына бет алдық. Блогқұрылтайдағыдай автобустан түскен бетте кешкі ас ішіп, сонан соң жайлы төсекке жайғасамыз ба деп ойлап келе жатқанмын. Кенет автобусымызды бір көлік кесіп өтіп, маска киген қарулы топ ішке басып кірді. Әрі қарай атылған оқтардың дыбысы, шыңғырған дауыстар естілді. Есеңгіреп, өз-өзіңді сақтау инстингінің әсерімен қауіп төндіруші тарапынан берілген барлық бұйрықты еріксіз орындайды екенсің. Басымызды көтерткізбей төмен қаратып отырғызып қойды. Қандай бағытта жүріп келе жатқанымыз, енді не болатыны белгісіз. Қарсылық танытпақ болған екі-үшеуін автоматтың шүйдесімен салып қалып, балағат сөздерді жаудырды. Миымда сан түрлі ойлар. “Қызық тамашалайын деп сапар шегіп келе жатқанымда лаңкестердің құрбаны болдым. Бітті.” Автобус бір жерге келіп тоқтады. Бізді жұлқылап сыртқа шығарып, қолымызбен басымызды ұстаған бойы жерге жатқызып қойды.









Біраз жерге дейін еңбектедік. Оқ пен шу басылар емес. Бір уақытта «Тұрыңдар» деген бұйрық естілді. Басымызды көтерген сәтте күліп, камераға түсіріп тұрған бір топ әскерилерді көрдік. Еш ескертпестен, психологиялық дайындық жүргізбестен олар БАҚ өкілдерін осылай сынап бастады. Сөйтсе жыл сайын жаңа келушілерді қарсы алу дәстүрі екен бұл. Сәуір айындағы шуткілеріңіз ойнап қалады.

(Жалғасы бар, оны да оқыңыз ))

Қазақстанның қазіргі мақсаты әлемдік аренада имиджін қалыптастыру. Осы орайда аламан спорттық жарыстардағы спортшыларымыздың жеңісі елімізді танытудың тиімді жолы деп тапты билік. Сол себепті де Олимпиада чемпиондары мен жүлдегерлеріне берілетін сыйдың, қаражаттың сомасы жылдан-жылға ұлғаюда. Ал, меніңше, спортшылардың мотивациясын жеңістен кейінгі қаражатпен арттырып емес, о бастан жағдайын жасағаны жөн сияқты. Еліміздегі спорт мектептері қажетті құрылғылармен жабдықталған, жақсы қаржыландырылады деп айта алмаймыз.
Қарағанды облысы, Абай қаласында орналасқан «Абай аудандық балалар мен жасөспірімдер спорт мектебі» мемлекетіміздегі үздік спорт мектебінің бірі. Мектеп ғимарат ретінде 1966 жылы ашылғанымен, негізі одан ертерек қаланған. Алдыңғы постта мектептің негізін салған Андрей Богданович Райш мектеп тарихы мен шәкірттері жайлы толыққанды әңгімелеп берген болатын.



Мектептің мықтылығын оның даңқты спортшыларынан байқауға болады. Еуропа чемпионы Серік Нұрқазов, Сидней олимпиадасына қатысқан халықаралық дәрежедегі спорт шебері Данияр Мұңайтпасов, екі дүркін әлем чемпионы, Лондон Олимпиадасының алтын медаль жүлдегері, Вэл Баркер кубогының иегері Серік Сәпиев, халықаралық дәрежедегі спорт шеберлері Александр және Виктор Зарочинцевтер осы мектептің тәрбиеленушілері. Сондай-ақ, бұл спорт мектебінің қабырғасынан Республикамыздың еңбек сіңрген бес бапкері шыққан. Ал қаншамасы Ресейдің үздік бапкерлері мен спортшылары атанды. Солардың бірі Наталья Рагозина, Олег Маскаев. Төрт жыл сайын ұйымдастырылатын Жазғы Олимпиада ойындарына да Абай спорт мектебінің түлектері жолдама жеңіп алады. Риода өткен Олимпиадада он тоғыз жасар боксшы Абылайхан Жүсіпов пен жеңіл атлет Флорида Миниянова өнер көрсетті.

Елу жылдан артық тарихы бар мектептің жағдайы қандай?



Бүгінде Абай спорт мектебінде 9 секция белсенді жұмыс жасайды. 722 тәрбиеленуші спортпен шұғылданады.



Ғимараттың алдыңғы бөлігі керамогранитпен қапталып, терезелері пластикке ауыстырылған демесеңіз, ішкі жағдайы мүлдем басқаша.









Боялған ескі едендер, тозығы жеткен грушалар, аядай киім шешетін бөлме, кеңес үкіметі кезінен қалған стендтер. Жалғыз бір залдан ғана жаңа құрылғылар көрдік.



Бұл тренажер залын Болат Алтынбеков есімді жеке кәсіпкер сыйға тартқан. Сондай-ақ Руслан Тушиев атты мектеп түлегі де талай мәрте қаржылай көмек көрсеткен екен. Серік Сәпиевтің Пекинде өткен Олимпиадаға қатысуына осы азамат демеушілік еткен. Тек Қарағанды облысы бойынша ғана емес, Республика деңгейіндегі ең мықты спорт мектебі болғанымен, ең аз қаржыландырылатын мемлекеттік мекеме. Мектеп тек жаттықтырушылардың ынтасымен ілгері жылжып келеді. Басшылық қолдан келгенше жөндеу жұмыстарын жүргізіп тұруға тырысады.



Тағы бір деректі назарларыңызға ұсынғым келеді. 2009 жылы Қарағанды облысының туризм, дене шынықтыру және спорт басқармасының жарылғысымен «Абай қаласының балалар мен жасөспірімдер спорт мектебі» «Абай ауданының балалар мен жасөспірімдер спорт мектебі» коммуналдық мемлекеттік мекемесі болып ауыстырылыпты. Осы мектептің негізін салып, талай жаттықтырушы мен спортшыны баптаған Андей Богданович Райштың аты неге берілмейді деген ой туындайды.

(Мектеп туралы қысқаша ақпарат 2 минут 22 секундтық видеода)



Қажетті ақпаратты ұсынғаны үшін жетекші қызметін атқарушы Зейнешев Камараддин Рашидовичке алғысымызды білдіреміз.

Әр чемпионның артында кәсіби тәжірибесі мен бар жанын салатын ұлы бапкер тұрады. Сондай бапкердің бірегейі – Андрей Богданович Райш. Әлемнің екі дүркін чемпионы, Лондон Олимпиадасының чемпионы Серік Сәпиев жайдан-жай «менің атам» деп ардақтамайды. Андрей Богданович сонау 1956 жылы шахтадағы ауыр жұмысынан кейін темір жолдың бойында ауыл балаларын боксқа баптаған. Нар тәуекел шешімдері мен ісіне деген махаббатының арқасында «Абай аудандық балалар мен жасөспірімдер спорт мектебінің» негізін қалады. Ата-анысының қадағалауынсыз бұзақылықпен айналысып жүрген ер балалар енді спортпен шұғылданатын болды. «Біз үшін әкеміздей болған ол, қаншама балаларды абақтыдан аман сақтап қалды», – деп шәкірті Виктор Петышин еске алады. Оған «1968 жылғы жоғары қылмыстық көрсеткіш 80 жылдарға қарай екі есеге төмендедеді» деген мұрағат деректері де дәлел.



Темірдей тәртіп пен мықты әдістің нәтижесінде Ерден Сүлейменов, Александр Стрельников, Бауыржан Аманбаев сияқты ҚР еңбек сіңірген жаттықтырушылары шықты. Олардың шәкірттері Олег Маскаев, Серік Сәпиев, Абылайхан Жүсіпов сынды чемпиондар. Сексеннің сеңгіріне шыққан бапкер әлі күнге дейін бай тәжірибесімен бөлісіп, боксшыларды жаттықтырып жүр. Жә, тірі аңыздың әңгімесін өз аузынан тыңдау уәжіп.

Жай ғана суреттерді орналастыра салдым. Қызық болып қалса))


«ThePianoGuys»


«Simply Three»

Ыдыс жуудан жалығыып кеттіңіз бе?
Онда тышқаныңызды шертіп жіберіп, мына 23 секундтық видеоны көріп жіберіңіз. Шешім бар!

Блогкемп-2015 жазғы мектеп барысында көңіл көтеріп қана қоймай, азды-көпті дүниелерді біліп қайттық. Таза ауада өткен тренингтерден түсінген, түйгеніммен бөлісейін. Жалғас Ертай «Журналистке интернетте мақаланы қалай жазбау керек?», деп тренингінің атын қойып, «Қазақстанда журналистика жоқ, тек пропагандистер», деді. Ескі әдетімше Жалғасты цитировать етіп жалғастырайыншы)))



«Журналист заң аясында сөйлеп үйрену керек. Шариғат емес.»
«Журналист ешкімнің санасына әсер етпейді. Ол халық үшін, ұлт үшін жұмыс істемейді. Журналисттің міндеті тек ақпарат тарату»
«Қандай да бір жасалып жатқан жұмыстың жақсы екендігін айтып, мақтау –пропагандизм, журналист оның кемшілігін көрсету керек»
«Ақпарат беруде ешқашан метафора, сөз тіркестерін қолдануға болмайды»
«Қазақ тілді мектептерді бітіретін адамдарда қарапайым эрудиция, база жоқ»
«Бізде ақпараттық кеңестік бос жатыр. Сондықтан адамның белінен төмен әңгімелерді талқылайтын ток-шоулар көп. Егер телеарналарда күнде тікелей эфирден ашық талқылауға шықсақ, адамдардың көзқарсатары білдірілсе бірден танымал болады. Мен бұған 100 пайыз кепілдік беремін.»
«Журналистика факультеті керек емес. Журналистика деген біліктілікті үйрететін 3 айлық курс. Журналистикаға түскендерің өкіне берулеріңе болады»
«Журналист пен медиктертерді салыстырғым келеді. Соғыс алаңында дәрігерлер кімді кездестірсе де көмек көрсетеді. Себебі оның Гиппократқа берген анты бар. Журналисттің де принципі осындай. Ол тек екі тараптың фактілерін салыстырып, ұсыну керек.»
«Журналист ешқашан біреудің рахметіне жұмыс істемейді, әсіресе биліктің рахметіне»



Жалпы тренинг қызықты өтті. Қатысушылар тарапынан сұрақтар қойылып, талқылаулар жүргізілді.



«Бәріміз қазақпыз, дұс па?», дейтін момент күлкілі болды.
Бұл тренинг маған кішкентай балаға, «аяз ата жоқ», дегендей әсер етті. Себебі болашақ журналист ретінде мамандығыма байланысты ащы ақиқатты мойындауға тура келді.



Ұлықбек Әлиақбар ағамыздың «Youtubeте ақша табу» атты тренингісінен түсінгенім, каналыңда қызықты видеолар болу үшін кәсіби камераң болу шарт емес. Қолыңдағы соткаңды пайдаланып кез-келген оқиғаны түсіріп, сұхбат алуға болады. Және бұл керсінше көрерменге сенімді көрінеді. Видео түсіріп жатқанда, арасында өзіңді де түсіру керек. Себебі көрермендер иесін көргісі келеді, фейк еместігіне көз жеткізеді. Видеолардың көрілімдерінің көрсеткішін бақылау нәтижесінде, ағай «Дін мен пөрні жоғары жүреді», деді.





Дінмұхамед Зияддин «SMM: Күтпеген проблемалар және оларды шешу жолдары» тақырыбында тренинг өткізді.
Бұған дейін CММшы қызметінің анық-қанығы туралы мүлдем білмейтінмін. Пікір білдірушімен пікір-таласқа түспеу, барынша ресми және сыпайы жауап беру керек. Кері байланыс маңыздылығы, яғни бәріне жауап жазылуы қажет. Негативті пікір білдіріліп, оны өшіріп тастасаңыз керсінше жағдай ушығып кетеді, мәселені шешуге тырысқан жөн. Тапсырыс берушіге яғни басшыға бірден оң нәтиже күтпеу керектігін ескерткен дұрыс, деп айтылды.





Аршат ағаның «Ақпаратық соғыс» атты тренингісінен түсінгенім, жалған ақпарат пайда болғанда, біздің еліміздегі кемшілік бірден жоққа шығармайды. Ол халықтың наразылығын не үрейін күшейте түседі. Бұл жағдайда беделді адам пікір айтып, ақылға, сабырға шақыру керек. Нақты ақпарат жоқ кезде өсек пайда болады. Сондықтан ақиқатты жасырмай, ашық болу керек.





Тапчанда ӘКУ апайымыздың тренигі өтті.



Бір шумақтан өлең оқып, «Audacityды» қолдануды үйрендік. Бұл бағдарлама арқылы диктофондағы жазбалардағы артық шуылдарды жойып, өңдеп, фондық әуенмен әрлей аламыз.
«Интернет журналистикасынан» емтихан тапсырғанда «төңкерілген пирамида» принципі, деген сұрақ келді. Ол жайлы Талдықорғанда өткен кемпте тренинг барысында айтылған, соны есіме түсірдім. Осы жолғы тренингтер де, мен үшін танымды болды және бұл асырып айтпағаным.

Біркөлікте өткен жазғы мектептен кейін ел есін енді жиып жатыр ғой, деймін. Кемпке қатысқандар фотоларды түгендеп, аватаркаларын ауыстырып болды, мүмкін әлі болмаған да шығар))) Осы жолғы кемптің аруы мен сұлтанын да анықтап тастады.



Ал, өзім алған әсерлерден толық арылған жоқпын. Жалпы не болды?
Әуелі Шымкентке алғаш аяқ басып және оған қатысты пікірімді өзгерткенімді айтқым келеді. Қай өңір болмасын, барлық жерде шымкенттіктер жүретіні өтірік емес. «Неге өз қалаларынан қашады?, соған қарағанда, тұруға қолайсыз, ұсқынсыз қала шығар», деген ойда болатынмын. Қателесіппін. Шырайлы қала ұнады, араламағаныма өкініп жүрмін.



«Машат» шатқалының табиғаты тау көрмей өскен, мені әсерге бөлемей қоймады.


Жайқалып тұрған раушан гүлдерін құшырлана иіскеп-иіскеп алдым. Шіркін, бір шоғын жұлып берген жігіт болмады. Әзіл ғой))

Тренингтер далада өтті. Шолақ шалбар киіп алған спикерлерді дивандарға жайғасып алып тыңдадық. Ол өз алдына тақырып. Сондықтан келесі жазбамда бөлісейін)))










Блогерлердің баурап алатын қасиеті бар. Осы ортаға деген құштарлық, блогер болуға ынтызар етеді. Олармен қауышқаныма шын жүректеен қуанышты болдым.


«Бог фотошопа» Исабекті, «Бұл-блогиада», дегеніне сүйсінген Жәнібекті өмірде көргім келді және көрдім. Желкелерінде тұрмай, орталарына отырып алып түсуім керек еді)))





Бейресми түрде өткен блогкемп бассейнімен, одан бұрын блогерлерді шомылу киімінде көрумен де ерекшеленді.



Эх… бір жалт етіп, өте шыққан блогкемп-ай… Еске алып, көріп отыратын бейнебаянның барына шүкір.
Бұйыртса, «тамыз айында Бурабайда блогкемп ұйымдастырылса ғой», деген тілек білдірді, Аршат аға. Жүзеге асырлса, жақсы болар еді, әрине. Бізге жақын жерге басқа аймақтағылар ат терлетіп келсінші)))
Алдағы кемптен не күтемін? Ерлан ағаның тренингіне қатысқым келеді. Назгүл апай, Асқар ағай келсе екен.
Кешкісін аға буын мен жастар жиналып от жағып, ортақ әңгіме айтып отырса деймін. Мадина Реброва гитарасымен әндер айтып, (алдын ала сөзін шығарып, бірге шырқасақ) «Блогиадашылар әнін» айтсақ қоой ))) Блогкемп блогкемке ұласа берсін!)))

— Құдайдан, тозақтан қорықпайсың. Жамандық жасаудан не тежейді?
— Инстинкт. Ешкім қоғамнан шетте қалғысы келмейді. Ал кейбір нәрселер үшін, мысалы адам өлтірген үшін, ұрлық жасаған үшін адамдар қудалайды. Сыртқа тебеді. Адам жалпы қоғамдық жануар ғой. Сол жалғыздықтың қорқынышы бізді ұстайды. Адам өлтіруден, ұрылықтан, девиациядан қорғайды. Құдай емес.
— Сауап жинаймын деп әуре болмайсың, сонда да жақсылық жасайсың ба ?
— Альтруизм. Мысалы мен адаммын. Мен басқа адамдардың өмір сүруіне мүдделімін. Себебі эволюция солай жұмыс істейді. Сондықтан да менің ішімде сондай альтруистік, мынау менің бауырым деген инстинкт бар. Құдай үшін жасамаймын, адамзат өмір сүру үшін жасаймын.
-Сеніңше өлімнен кейін өмір жоқ па?
— Жоқ.
— Рух қайда кетеді?
— Рух жоқ. Рух дегеніміз мына адамның миындағы нейрондар. Адам өлеген кезде нейрондар да өледі. Рух жоғалып кетеді.
Дін өмірді жеңілдетпейді, ойланған адамға. Үнемі ананы, мынаны ойлай бересің. Ислам дінінде «Би ля қаиф» сұрақ қойма, деген нәрсе бар. Сұрақпен тергей бергенде «Би ля қаиф», сұрақ қойма, деп айтады. Сонда ғана сен нағыз мұсылман бола аласың, дейді. Мен сол жерін жек көремін. Себебі ешқандай да нәрседе сұрақ қойма, деп айтуға болмайды адамға.
— Осындай пікір қалыптастыруыңа қандай факторлар әсер етті?
— Оқыған кітаптарым, көрген киноларым, сөйлескен адамдарым. Осының бәрі.
— Ал нақты қайсы?
— Жоқ, енді мен айта алмаймын дәл осы кітаптың осы сөйлемін оқи қалдым да әрі қарай Құдайға сенбей қалдым деп. Белгілі-бір мезетте ойлана бастайсың неге?, деп. Мен бұл өмірде бар болғаны бір 70 жыл өмір сүремін. Соның ішінде түкке тұрмайтын күнәлар жасаймын. Неге мен сол үшін мәңгі бақи тозақта жануым керек? Немесе, егер менің тағдырымда мұның бәрі жазылып қойған болса, осындай күнәлар жасайтыным. Онда неге мен оған жауап беруім керек? Содан тереңдеп-тереңдеп әрі қарай белгілі бір мезетте шешімі жоқ сұрақтар тым көп болып кетеді. Содан кейін бәрін тастауға тура келеді.

— «Дінтану» мамандығында оқитындар арасында сауалнама жасалды. Сонда қазақ группасында оқитындардың бәрі Құдайға сенген, дінді берік ұстанған болып шықты. Ал орыс тобында оқитындардың дені атеистер. Сондағысы анау да, мынау да қазақ. Философияға тереңдегендер сенбейді. Сондықтан Исламда философиямен айналысуға болмайды. Тыйым салынған. Өйткені философияға тереңдеген адам Құдайға күмән келтіре бастайды.
— Әль-Фараби ше?
— Әль-Фарабиді бүкіл мұсылман қауымы сыртқа тепкен. «Сен шын мұсылман емессің», деп қудалаған. Ол «Құдай мен жаратылыс бір. Құдай жаратылысты жаратқан кезде өзін-өзі жаратты. Сонда белгілі бір мезетте Құдай басталды. Оған дейін Құдай болған жоқ», дегенді ұстанған. Бірақ Исламда Құдай мәңгі ғой. Оның басы жоқ, соңы жоқ. Негізі дінтанушылардың барлығы атеист болу керек. Өйткені діннің бәріне объективті түрде қарау керек.
— Үміт, жақсылыққа сенім қайдан келеді саған?
— Үміт жоспарлардан келеді. Жақсылыққа сенім жақсы адамдардан келеді.
— Өмірдің мәні неде?
— Мәні жоқ. Ғаламда секунд сайын болып жатқан кездейсоқтықтардың біреуінің нәтижесінде дүниеге келеміз. Басқа бір кездейсоқтықтан өлеміз. Сол екі аралықта, сол кездейсоқтықтардың сұлулығын түсіне білсе, өмір қызықты өтеді.

P.S. Атеист десе қанішер қылмыскер, безбашенный образ жизнимен өмір сүретін, айналасына үнемі қиянат келтіретін адам елестейтін. Сөйтсем пәлсапалық, ғылыми кітаптарды көп оқып қойған адам атеист болып кетеді екен ғой. Кітап оқыған қауіпті ма, деп қалдым) «Құдайдан қорықпағаннан қорық», дейді ғой данышпандар. Бірақ олар құбыжық емес сияқты))

Мынандай парақша бар екен vk.com/ateizmiotvetislama

Беседа құрған Жалғас Ертай емес) Единомышленники екен, ә?))