Саябақтағы көк майсада басталған Патиге кешқұрым демалып, қыдырып жүрген жандар қызыға қосылып, әжептеуір адам жиналды. Патидің жүргізушілік қызметін қоса атқарған Нұрғиса ағамыз әнін орындап болған соң, келесі пати туралы жарнаманы көпке жариялап жатқанда, Патидің өтіп жатқаны туралы естіп, Шымкенттегі Саз колледжінің студенті Ақбаян есімді қарындасымыз домбырасын арқалап, асыға жетті. Ол туралы көпшілікке баяндалып, кезек Ақбаянға берілді. Шебердің аты шебер, домбыраны қолға алысымен-ақ, көпшіліктің қызу қошеметіне бөленді. Бір өкініштісі, осындай орындаушымыздың кешігіп келуі, әйтпегенде Патидің көрігін одан әрі қыздары түсер еді.



Әсем орындалып шыққан осы күйден кейін, көпшілік жұп болсын деп ұсыныс беріп, тұрып алдық. (Қалай қиып жібересің мынадай бал тамып тұрған қызды, әлі-ақ сенімдімін, осы қызға талай керекшілердің көзін алартатынына «жақсы мағынада»!) Кезек, енді нағыз кәсіби орындаушыларда болды. Көптен күткен Патиіміз осындай тамаша трионың сүйемелімен «Сарыарқа» күйі: «ООООООп», "Әйт де", «Оу, бәрекелді», «Шап» деп қызу қолдаумен орындалып шықты. Пати аяқталғаннан кейін, жиналған жұрт алғысын білдіріп жатты, келесі кансерт қашан болады деп сұрап жатты. Иншаалла келесі Патиге бұдан да көп халық жиналатынына сенімім мол! Нұрғиса ағамызға үлкен алғысымызды білдіреміз, алтын уақытын бөліп, осындай игі бастаманың басы-қасында жүріп, атсалысқанына!



Пысы: Айтпақшы, түсірілім арасында кейбір сәттер қызықты көрініс тапты. Өздеріңіз байқай жатарсыздар!

Шымкент қаласында бүгін болып өткен «Домбыра Party» туралы баяндасам. 20-00 де Абай саябағында жиналған ұйымдастырушылар алқасы (Н.Құлымбетов, І.Бұрханов, С.Шерімбек, Н.Төкен және тб) негізгі шақырылған қонақтармен бірге саябақтан қолайлы орын тауып, ішкерірек, көк майсаға шеңберлене жайғасты. Патидің «біссімілдасы» Нұрғиса Асылбеков ағамыз бастаған Мәдіхан, Аршын деген жігіттер «Балбырауын күйін» орындап, жиналғандарды бір серпілтіп тастады.



Осы күйден кейін Асылбек ағамыз жиналған көпшілікке «Домбыра Party»-дың шығу туралы мәлімет беріп, жүргізушілікті өз қолына алды. (Не айтқаны туралы кейінірек тоқталсам деймін, әзірге тек видеолар) Келесі әнді орындағандар Мәдіхан мен Аршын жұбы.



Келесі әнді Асылбек ағамыз өзі орындап шықты



«Домбыра Party»-дің дәстүрі бойынша жиналған көпшіліктен кәделер:





Күйдің кезегімен орындалуы және осы кештегі кәсіби домбырашы жігіттер Мәдіхан мен Аршын болды. (кейінірек толығырақ мәлімет беремін)



Арасында тағы бірнеше әуен орындалды. Бір жігіт сол заматта туындаған өлеңін әндетіп айтып берді. Бұл көпшіліктің үлкен қошаметіне ие болды. Қараңғы түсіп, жиналған көпшіліктің алды қайта бастаған уақытта Патидың соңғы кезеңіне таянғанын Асылбек ағамыз ескерте отырып, соңғы ән болсын, үйлеріңізге Шәмшінің әнін ыңылдап, айтып қайтыңыз деп, бүгінгі кештегі соңғы әнді ұсынды.



Пысы: Бірақ, Шымкентте «Домбыра Party» мұнымен аяқталмады.

Мен үшін Домбыра Party «Блогкэмп-2013»-пен тығыз байланысты. Блогкэмп болады деп Фэисбукте-да (бұдан әрі ФБ) жариялап, ұйымдастыру жұмыстары белсенді жүргізілген тұста «Блогкэмп-2013»-тің бағдарламасында «Домбыра Party» деген бөлім бекітілген болатын. Алғаш осылай танысқан бұл шараның Қазақ қоғамы үшін "үлкен рухани азық" екенін сол кезде сезінбеген болатынмын. Алғашқы Патиге де осы «Блогкэмп-2013»-те куә болған едім.
Домбыра Partyден алғаш алған әсерім. «Бәйшешек» сауықтыру лагерінде, жастардың жазғы би алаңына арнап салынған орында, кешке, ортада арнайы жағылған «отын алауы», айнала қоршалап, еліміздің әр облыстарынан жиналған блоггерлер (маған бейтаныс адамдар көпшілігі, бірақ өте көңілді орта), бәрінің назары «Домбыра Party»-ды жүргізіп отырған Маралбекте . Макең, бұл шараның мақсаты, қоғамға қажетті дүние, атамыз Қазақтан рухани мұра екенін түсіндіріп, кезекті ән орындаушыға беріп отырды. Бір қарағанда, әріге бармай-ақ қояйын, ХІХғ. ұлы ағартушы тұлғалар заманы, мысалы ұлы ақынымыз Абайдың заманы көз алдыма елестеді. Кешқұрым, жайлауда, айдың жарығында тойға жиналған жастар, ортада Алтыбақан құрулы, бір басында қыздар, бір басында жігіттер бастап, кезегімен ән айтып тұр. Қыз бен жігіт айтысы, сәл арыда «Ақсүйек» ойнап жүрген бір топ қыз-жігіттер, сыңғырлаған қыздардың күлкісі, қушаң жігіттердің әзілі. Осы сияқты дүниелер көз алдымнан бір сырғып өтті.
Қазақтың эстрадалық әндері мен әншілерін (Қайрат Нұртастан басқасы) тыңдайтынмын. Мейрамбектің термелері хит болған жылдары, терме тыңдап, «Адай» күйін (сірә, сүйіп тыңдамайтын бір қазақ жоқ шығар, мәңгілік туынды), соныен бірге Асылбек Еңсеповтың орындауындағы күйлерді тыңдайтынмын.
Алғашқы Патиден домбыраның күмбірлеген дауысын тыңдап, ерекше патриоттық сезім кернеп, қасиетіңнен айналдым қара домбырам деп тізерлейтіндей әсер алды айта алмаймын. Бірақ, "құптарлық дүние, жақсы бастама, көп қазақтар сияқты бір кісідей халық арасында таралу керек" екен деген ой туындады.
Блогкэмп аяқталып, уақыт өте келе, ФБ-да «Домбыра Party»-ге арнап парақша ашылып, кеңінен насихаттала бастады. Оған еліміздің әр өңірінен үн қосып, Пати дауысы бейнебір ФБ-да жаңалықтар бетін жаулап алды. Өзім оңтүстік тұрғынымын, бірақ қашанда белсенділер қатарында жүретін Шымкент осы «Домбыра Party»-де сылғырлық танытты. ФБ-лық әріптестеріміздің Пати туралы жазбаларын қызыға оқығанымызбен, көзбен көріп, куә болмағандықтан үн қоса алмай дал болдық. Осы аралықта Садық () және бірнеше ФБ-лық белсенділер бір пати ұйымдастырған болатын. Оған қатыса алмаған едім.(ақпарат жетпеді). Бірақ, екінші «Домбыра Party»-ді асыға күткеннің бірі болдым.
PS. Бүгін 15.06.2013ж Шымкент қаласы, Абай паркінде сағат 20-00 де «Домбыра Party» өтетіні туралы ақпаратты алдым. Толығырақ келесінде баяндаймын. Мынау блогкэмптегі Азаматтың орындауында ән.

Менің атам! Мен ес білгелі атамды ойымнан бір елі шығарған емеспін. Әлі күнге шейін айтып отырады 4 жасымда «Ата мен сенің балаң болам, сенің қасыңа жатамын деп» келгенімді. Менің туып өскен ауылым Арыс ауданы, «Көкжиде» деген ауыл. Біздің ауылдың кәсібі басқа көпшілік ауыл сияқты негізінен ауылшаруашылығымен айналысады. Соның ішінде мал шаруашылығы мен бақша дақылдарын өндіру. Мал шаруашылығы жыл бойына жүретін болса, бақша дақылдарын өсіру науқанында жүргізіледі. Біздің отбасымыз да өзгелер сияқты мал ұстаймыз, мемлекеттің берген жекеменшік жерімізге қауын, қарбыз, жүгері, қызанақ сияқты дақылдарды өсіріп, өндіреміз. Мен мектеп оқып жүрген кезімде есімде үйде торы атымыз болатын. Жазғы демалыста Атам торы атқа арба жегіп, мені отырғызып егістік басына алып кететін. Күнімен кетпен шауып, бір тынбайды. Кеш түскен соң ауылға жиналамыз. Үйдегі сиырларға деп, қамыс орып, оны жақсылап арбаға артып, сусып түсіп қалмас үшін арқанмен тартып байлап, үстіне көрпеше төсеп, мені жатқызып қоятын. Сосын қайт ауылға, ат арбаның үстінде, табиға аясында. Кейде ұйықтап қалатынмын жол үстінде. Кейде, ұйықтап кетіп, арбаның үстінен ауып кете жаздайтын кездер болады. Сол үшін Атам үнемі маған «Арыштан, а, Арыштан» деп артына қарайлап отыратын. (мені атам еркелетіп, «Дәңгіл», «Арыштан» деп атайтын).
Үйге атамның замандас, құрдастары келіп тұратын. Ауылдағы шалдардың әдеті, кішкентай бала көрсе "әй, жаман неме, кімнің баласысың" деп сұрайды. Менде жұлып алғандай айқайлап, «Атамның баласымын!» деп тұра қалам. Атам үлкендер келгенде «Ассалаумағалейкум!» деп сәлем бер деп үйретіп қойған. Қонақ келе қалса «Ассалаумағалейкум!» деп шыға келетін едім. Ондай кезде үлкен шалдар мәз болып қалады. "Өркенің өссін балам," «Дәу жігіт бол», «Азамат бол» деп қауқылдасып қалады. Ауылда кейде свет өшіп қалады. Кешке үйде бәріміз жиналып кешкі асты шамның жарығымен ішеміз. Ондай кезде атам бізге ертегі, өзінің басынан өткен қызықты оқиғалар туралы айтып береді. Атам мені кішкентайымнан үлкен балдарша қарап, ерте есеюіме көп септігін тигізді және солай тәрбиеледі. Өзі көп қыдыра бермейтін адам. егер бір жаққа баратын болса, мені ертіп алатын.
Атам кітапті көп оқыған, үйдегі кішігірім кітапхана соның айғағы. «Жас Алаш», "Қазақ әдебиеті" сияқты газеттерге жазылып, әр санын үзбей оқып отыратын. Сондықтанда шығар, кейбір консерватор шалдар сияқты емес, жаңа заманның жаңалықтарынан хабардар бола отырып, бізге «Оқыңдар, айналайын» деп үнемі айтудан жалыққан емес. Мен кітап оқуды 6-шы сынып оқып жүрген кезімде бастадым. Ең алғаш оқыған кітап авторы есімде жоқ, «Ағаш ат» деген. Одан кейін үйдегі жинақталған кітаптарды оқып бастадым. Кейде бір кітапты ұзақ оқып жүргенімді байқаған атам «тұрақсыз адам екенсің, тыңғылықты оқысай» дейтін. (Ол кезде жақсы екенмін, бастысы кітап оқушы едім, қазірше алтын уақыттың бәріп бекерге сарп етіп).
Осылай, ақырындап ержеттік. Білім қуып, қалаға оқуға кеттік, енді осы жақта тұрақтап жатқан жайымыз бар. Атамды қатты сағынамын. Аз демалысымды пайдаланып ауылыма барып тұрамын. «Балапан қанат қағып, ұядан ұшты деген осы» деп Атам барған сайын айтып отырады. Қазір атамның жасы 85 ке келді. Мен 25 ке жетіп қалсам да ол кісінің алдында өзімді әлі, кішкентай бала сезінемін. Еркелеп, мойнына асылып, ойнағым келеді. Бірақ қазір бұрынғыдай денсаулық қайда, ол қазір менің көмегіме мұқтаж. Өмірдің түрлі ауыртпашылықтарын көрген Атам, өзінің намысқойлығы мен еңбекқорлығы арқасында мойымай осы күнге жетіп отыр. Келесі жазбамда тағы толықтырып өтемін!
PS. Бұл менің алғашқы блогжазбам. Мұны жазған кезде атам қатты ауырып жатқан болатын. Мына мемлекеттің белгілеген шеңбер ішіндегі шектеулі уақыттан шыға алмай, перзенттік борышымды өтеуде қиындықтар туындап, қолымнан бар келгені осы деп ойымдағыны қағазға түсіргенім ед. Әлі бұл тақырыпқа талай оралатыным өзіме аян.

Айхай, 25! Екінші мүшел жас! Сенерімді білмей отырмын. Өткен туған күндерге қараймын. Ия, осыдан бір жыл бұрын. Ол кезде ол жан бар еді. Бақытты екенмін сол күні. Қайдан білейін келесі туған күнге дейін кім бар, кім жоқ екенін. Мешітте имамдар жұмадан жұмаға аман-есен жетуімізді нәсіп етсін деп дұға етеді, туған күні достар туған күннен туған күнге аман-есен жетуімізді тілеп, сөз сөйлейді. Шалдың баласымын деп ес білгелі айтам.

Артынан қалған ұрпағының тілегін тілеп, дұғасын жасап, батасын беріп, тақымын қысып отыратын Ол жанның ең сүйікті немересінің екінші мүшел жасын көруге бұйырмаған екен. Кешегі қырықтық асын өткізіп келіп едік. Енді, шын мәнінде ол жанның мәңгілік алыстағанын сезіндім. Жалғанда, оның маңдайымнан бір иіскегенін артық ләззат бар ма екен?
Ай, жетпейді-ау оған ешнәрсе. Жалғыздық күйін кешудемін. Айналаға қарасам, бәрі күшті, бәрі керемет сияқты. Ішкі дүние "әлемтапырақ". Неліктен. Шаршаған шығармын. Мүмкін, жалықтым. «Арыштан, Арыштаным деп» еркелетін Атамның бір мәрте (ол кезде баламын) таңғы ұйқыны қимай жатқанымда «Дарын тұр, достарың шақырып жатыр»деп" ұйқыдан тұрғызғанда «Неге Дарын деп айтасыз» деп өкпелегенім бар еді. Сөйткен Атам, кешеге шейін «Арыштан» деп, гвардейский балам деп өтті. Ата-ана үмітін ақтау әрбір перзенттің қасиетті борышы.
Қашанда, қайда жүрсем де Атамның берген тәрбиесін, өнегесін ойымнан шығармадым, өміріме принцип қылып ұстадым және ұстаймын да. Қанша уақыт, өзімді алдағанмен, уақытымды бөліскенмен, Ол жетіспейді. Сағындым, балалықты сағындым…
Айтпақшы, туған күн қарсаңында бірінші еңбек демалысыма шығайын деп отырмын. Барлығын, осы күнмен ұмытқым келеді. ФБ-сыз 30 күн деп атағым келеді, алдағы күнді.

Негізі кешегі реалда көргенімді бөлісейін деп отырмын. ФБ-дан посттарды ақтарып отырғанмын. ФБ-лық бір әріптесімнің «семинар-тренинг басталды» деген постын оқып, "қатыссам болады ма?" сұрақ жолдадым. «Кел» деп жауап қайтарған ол мекен-жайды көрсетті. Барсам, біраз тренингтер өтіп кетіпті. Біраз ФБ-лық әріптестерім отыр екен. (Оларды көрудің де сәті түсті) Түскі үзілістен кейінгі бірінші тренинг қатысушыларды үш топқа бөліп, «Көшеге шығып өзіңе ерекше көрінген нәрселерді жазып келіңдер. 10 минут уақыт.» деп тапсырма берді. Менің тобымда Нұршат Төкен және Аяулым есімді қыз болды. Семинар өтіп жатқан «Мирас» оқу ғимаратының баспалдағынан түсіп келе жатып-ақ «ерекше» суретке көзім түсті. Бірақ, оны тобымдағылармен бөлісуге уақыт тығыз болды. Далаға шығып, бірнеше ерекше көріністерді түртіп алып, белгіленген уақыт аяқталған соң қайта келдік. Өзіміздің тапсырманы қорғап шыққаннан кейін Есенгүл Кәпқызы апайымыз «Интернет журналистикадағы репортажды пайдаланудың жолдары» атты тренингін жүргізді.
Бірақ, менің ойыма жаңағы көрініс орала берді. ЖОО орны ғимаратында неге «сатананы» сипаттайтын белгі тұрғанын ойыма сыйғыза алмадым.

Рас, «Мирас» оқу ғимаратында орыс тілді білім алушылар көп. Тәрбиелік мәні бар «стендтерді» барлық ЖОО орнынан, мемлекеттік мекемелерден көріп, оқып жүрміз және болуы міндетті дүниелер. Бірақ, дәл осындай "қаратпа бұрышты бейнені" бірінші рет көруім. Және, «сатаналық» белгі кімге керек болды екен. Орысша жазылған ол «стендті» өзімше қазақшаладым.

Біраз уақыт бұрын осы тәріздес мәліметтермен танысқан болатынмын. Айналаңа қарасаң, арамызда екен «олар».

«Махаббатсыз дүние бос».
Сезім мен сырға толы 2013-тің көктемі де өзінің міндетін мінсіз атқарып, жазға эстафетаның шоқ жалынын ұсынды. Ал біздің ыстық сезім, ынтызар көңіл, сағыныш пен сырға толы таңға ұласар түндеріміз ой жүзінде қалып, реалды өмірде іске аспағанын ойласам, өзегім өрттей жанады.
Сол бір кездер-ай дейсің. Өзіңді саябақта өсіп тұрған жұпар иісті гүлге теңер едім. Сол саябаққа ерекше ынтызарлықпен аяқ басып, хош иісті гүлдің арасындағы «отырғышқа» жайғасып, жан дүниеммен, ыстық деміммен иіскеп, бауырыма алсам да тоймас сезімді айтсаңшы. Алаулаған өрт сезімнің мәңгілік емес екенін білсемші. «Қолда барда алтынның қадірі жоқ». Қадіріңді жете түсінбедім-ау.
Әрбір күнді бірге өткізгенмен не пайда? Көз алдымда күлімдеп тұрғанмен не пайда? «Жұмыстық қатынастан» не пайда? Сезім шоғына балқымаған соң…
Күлімдегеніңмен, жұмбақ жанарыңнан бір сырдың барын анық байқаймын. Қайтейін, менде қанша тырысамын. Сыртымды бүтін етіп көрсеткеніммен, сені көріп қалай «ауыратынымды» білсең.
Ер адам темірдей берік болуы тиісті. Бірақ, болат темірдің өзі іске аспаса, тот баспайды ма? Болатты да ерітетін неше есе артық «ыстық» емес па? Сол ыстықтың көз алдыңда ырық бермей жүргенін елестетіп көріңіз. Іргетасы мықты болды емес па, әйтпесе дес бермей келген, аптығы басылмаған, талай сұлулардан жүрексінбеген көңіл шіркін, бүгін тағы да «жұмыстық қатынастағы» аруды тақырып етіп алып, оған шырмалып, шыға алмай жатқаны.
Әріптес ағамның бірі (әрі білім берген ұстазым): «Оның ІQ (зияттылық коэффициенті) саған сәйкес келмейді» деп пікір білдірген еді. Бірақ, оған бір «жұмбақ дүние» дес берер емес. Ол шіркіннің дес беруі, өмірдегі ең қиын нәрсе.
Пысы: «Жұмыстық қатынас» сырттай да, жасанды да түрде жалғасын тауып жатыр. Жақын күндері еңбек демалысын алғалы отырмын. Еңбек демалысы үлкен өзгерістер кезеңіне ұласар деген үмітпен аяқтағым келіп отыр.
Пысының пысысы: «Жүректен шыққан сөз – жүрекке жетеді» Омар Хаям.

Мафия ойыны жүріп жатыр.
Ойындағы сүйікті персонаж «зорлаушы». Зорлаушы оянады.
— Нәрмәлній біреуін зорласай…
— Зорлаушы, зорлаушы кімді зорлаймыз?
— Давай, «Сабонисті» тағы да.
Бір қыз; «Рахат ия, зорлаушыға»
Қала ұйқыдан тұрады, бірақ екі адамсыз оянды…

Бүгін, атаулы «31 мамыр қуғын-сүргін құрбандарын еске алу» күнімен бірге оңтүстікте атаулы оқиға орын алды.

2007 жылы құрылысы басталған орталық мешттің ашылу салтанаты болды. Күннің аптап ыстығына қарамастан халық көп жиналды.

Айнала қоршалған темірқораның аузында құқық қорғау қызметкерлері болды. Шақырылмаған қонақтарды ашылу салтанатына арнайы жасалған столға жібермей, сыртта ұстап тұрды.

Ашылу құрметіне орай ОҚО әкімі Асқар Исабекұлы Мырзахметов сөз сөйледі. Екінші сөз кезегін БАӘ арнайы келген делегация мүшесінің басшысына берді. Араб тілінде дайындаған баяндамасын зақ оқыды. Арабтар қазақтардан ұзақ сөйлейді екен деп қуанып қалдық. Келесі сөзді ҚР Дін істері агенттігінің төрағасы Қайрат Лама Шариф сөйледі. Келесі, қорытынды сөзді ҚР бас мүфтиі Ержан Малғажарұлы Маямеров сөйледі. Одан кейін қақпаның аузы ашылып, жиналған халық ішке лап қойды. Іші рахат, айналдыра ауабаптағыш орнатқан. Сыйымдылығы 3000 адам деп көрсеткен еді, бірақ еркек-әйелі аралас, 6000 аса адам жиналды «жұма намазға». Жұманың, жалпы мешіттің алғашқы уағызын Серікбай қажы Ораз жүргізіп, құтпаны да өзі оқып, жұма намазын жүргізді.

пысы. мешіттің ішкі көрінісін көрсететін мына роликті көруге ұсынамын!