Бір әріптесіміз үйленіп, соның тойында бәріміз бас қостық. Бастық Жәрменнің жанына ақша жүзді, кең маңдай, көрікті бәйбішесі отырған. Тым сабырлы, бойында ақсүйектікке тән мінезі адамды еріксіз баурап алады екен. «Қызым, қызым, айналайыным» деп маған

Кезекті біреуін баяндап берейін. Бірнеше жыл бұрынғы оқиға еді. Сол кездегі бастығым Жәрмен алыс ауданға іссапарға жіберді. Жаныма өзі ерсе, шалды тағы біраз әурелесем бе деген ойым да болып еді. Алайда, немересінің шілдеханасынан босамайтынын айтып,

Алоо
— Ермұхан қал қалай мен келдім, қазір саған жіберем агентке шықшы,
— Алоо е, мен уже үйдемін, мектеп жауып кетті ғой.
— Қалайша обед жаңа ғана болды ғой.
— Біздің жақта түстен кейін ешкім болмайды мектепте, түске дейін ғана ғой жұмыс.
— қалайша түс жаңа ғана болды түстен кейін балармен кім жұмыс жасайды?
Түстен кейін ешкім жүрмейді бізде мектепте. Біз Югтанбыз ғой! Ол сендерде ғой солай істейсіңдер сосын гранттың бәрін аласыңдар.
— Жарайды онда электронды поштаңа салас салам.
— Мақұл, ертең таңертең қараймын…

Бұл Қала мен ауыл мұғалімінің ұялы телефон арқылы Қазақ елінің бір шетімен екінші шетінен аз ғана әріптестік қатынасы…