Қатыгез ғой тіршілік не десемде,
Басымды ием жап-жана жерлесіме.
Жырдан жаһұт бар екен жерлесімде,
Өлең сыйы бұйырғай еншісіне…
Біржан сал Сара қызды өр дегенді,
Сараға Жиенқұлды тең көрмеді.
Сал Біржанның боламын бір сынығы,
Өлең деген өзеннің бір тұнығы.
Көкбөрі кексініңе жөн болғай. Зарина түркі халқына ортақ тұлға. Тарих тереңінен сусындап бағамдар болсаңыз. Ал, есіміне келер болсам атына заты сай бұрымды екен замандасымыз. Түркі халқының Заринасы өз заманының алтыды тұмары еді. Асыл сөздің мәрмәрі еді.
Менің пайымымша бұл Зарина қыз Түркістан топырағының тумасы болар. Әрине, менің қателесуім әбден мүмкін. Тегі Шәмшиева Зарина болар болса менің қателеспегенім.
Білемін айтқан сөзің жалған емес,
Келешек біздер үшін сағымды елес.
Ақиқатын білетін Алла ғана,
Сол төреші білерсің дауласқанға.
Құшақ ашып төрімнен орын берем,
Қызда болсаң мен сені өрендерем.
Бөріктілер айтатын аталы сөз,
Текті болып туыпсың сен қара көз.
Туғаның ата мекен Туркистанба,
Сәлеміңді жолдарсың Түркістанға.
Мен сізге кінә артып тілдемедім,
Түсінетін жансыз ғой сөз мәйегін.
Сара мен Ұлбикенің сарқыты деп,
Өлеңнің ұсынып ем барқытын кеп.
Ұғынбай асыл сөздің қасиетін,
Маған төктің өлеңнің қасіретін.
Мен емес, бақсы еді бағам еткен.
Болжамы бақсылардың бізге жеткен.
«Жаманның сандырағы болар деген»,
Қауіптен туындап ет сол бір өлең.
Бәрі жақсы… Шынында бәрі жақсы… Не деп кетті ұқпадым мына бақсы? Аманатын айтқандай жаратқанның, Келді дейді ақыры адамзаттың. Ақыры келсе егер адамзаттың, Артық болмас өзгеден қара басым… Ия, ия… Шынында бәрі жақсы… Кімнің құлы ұқпадым мына бақсы? Ақиқатпа айтқаны жалған ба еді? Әлде бір қайғы басты өр еңсемді… Бәрі жақсы… Бәрі жақсы…
Сұлу жан тым сұлу сөйлейді екен. Атам қазақ ашық айтқан ғой, "Өтпес пышақ қол кесер, Көргенсіз бала жол кесер. Тексіз туған сөз кесер", -деп. Сол сөзге тоқтаған текті халықтң текті ұрпағымыз ғой. Әттең, сол бір кіршіксіз құндылыққа кірлі дақ тамғаны...
"Қуырдақтың көкесін, Түйе сойғанда көресің", — деген әсте осы болар. Сұлу сөздің емес, сұлу сынның құрбанына айналдым. Кінәлі болып қоймай, қастерлі өлең үшін күнәhар жан атандым. Ия...
ия. Ұятты іс орын алды. Өзге түгіл өзімде таңданыстамын. Мойындайын көбіне өлеңді шараптың буымен жазатын едім. Оңаша отырып. Соның пайдасын емес, зиянын тарттым.
Өшіріп отын үміттің.
Қош аман бол жалғанда,
Қосыла алмаған ғашығым… 05.04.12.
Қайырлы таң армысың Үнсіз Әпкем.
Бір смайлик жіберіп жұбанттыңыз,
Бір тілекпен балаша қуанттыңыз.
Мың алғыс ниет еткен тілегіңе.
Ата сөзін ар тұтқан қара басым,
Мен сені қара жерге қаратпаспын.
Басымды ием жап-жана жерлесіме.
Жырдан жаһұт бар екен жерлесімде,
Өлең сыйы бұйырғай еншісіне…
Біржан сал Сара қызды өр дегенді,
Сараға Жиенқұлды тең көрмеді.
Сал Біржанның боламын бір сынығы,
Өлең деген өзеннің бір тұнығы.
Келешек біздер үшін сағымды елес.
Ақиқатын білетін Алла ғана,
Сол төреші білерсің дауласқанға.
Құшақ ашып төрімнен орын берем,
Қызда болсаң мен сені өрендерем.
Бөріктілер айтатын аталы сөз,
Текті болып туыпсың сен қара көз.
Туғаның ата мекен Туркистанба,
Сәлеміңді жолдарсың Түркістанға.
Түсінетін жансыз ғой сөз мәйегін.
Сара мен Ұлбикенің сарқыты деп,
Өлеңнің ұсынып ем барқытын кеп.
Ұғынбай асыл сөздің қасиетін,
Маған төктің өлеңнің қасіретін.
Мен емес, бақсы еді бағам еткен.
Болжамы бақсылардың бізге жеткен.
«Жаманның сандырағы болар деген»,
Қауіптен туындап ет сол бір өлең.