Аллах тағала атымен бастаймын, Ашамайлы Керейдің ер ұлымын. Ризамын туғаныма адам болып, Жұматайдың тұңғышы — Самат деген. Кіндігім Есілкөлда кесілген жер, Еркімше қол-аяғым көсілген жер. Шешем-Баян, әкем-Жұматай-Зәкір, Адам қып, мендей ерді-өсірген жер. Арысы Орта жүзде Керей затым, Үш жүзге мәжһүр болар Самат атым. Мұхаммед-Ханафия да болған атым, Самат деп атап кеткен мені халқым. Атамыз имам және батыр болған, Ермек-ұлы атам әулие болған. Жұматай-әкем атын баяндайын, Самат-өз есімінді атам қойған. Руы нағашымның-Шоға Уақ деген, Қонысы Омбы-Қасқат мекен еткен. Атам-Қазбек, ағам-Имам Асылбек, Анам бірге туған інісі екен. Ел білетін азаматтың келбетімін, Қызылжардың еске алар перзентімін. Демеймін асыл туған орасанмын, Өнерге талайларға таласармын. Қызылжардың көп халқына ардақтымын, Жаны адал көп жанның қымбатымын. Қадірлеп силай білсе бір басымды, Ағайын ел – жұртымның бақытымын. Ағайын ел жұртыма баладаймын, Силаса арқа сүйер панадаймын. Бір пәле бастарына түсе қалса, Сөнгенше қамын ойлап алаңдаймын. Ер жігітке мен болар панадаймын, Тәрбие үлгі алатын данадаймын. Өзімнен ақыл сұрап – іздеп келсе, Алдынан қарсы шығар ағадаймын. Жақсының ақыл сөзін мақұлдаймын, Дос болуға қол беріп жақындаймын. Қадірімді білмеген, кей адамға, Өз бойымды үйретпей жатырқаймын. Кейде мен досыма да тосындаймын, Бір көрген жанның кейде досындаймын. Сырымды бір көргенде білдірмеймін, Тосқа да, досқа да осындаймын. Баласы Жұматайдың Саматымын, Ешкімге зияным жоқ жүрген жанмын. Адамға өзім деген бас имеймін, Өзім өлкетанушы кімнен қормын? Саматтан өтіп жатыр өмірбаян, Сіздерге өлең сөзбен еттім баян. Мақтанатын айта салған сөзім емес, Өмірім өсіп өнген бәріңе аян. Осылай мен өзімді баяндадым, Есімнен ұмытылмас туған жерім, Сыйынып аруағына бабалардың, Есімнен ұмытылмас аталарым.