Бізде ата-аналар күні керек. Жаңа бір кәрес: У казахов нет «родительского дня» дид, дымдемедім, орыс, кәрестер көктем келгенде, атаөанасының бейіт басына барып, тазалық жүргізеді, бізде ондай понятие жоқ.
Егер діндегі Жаратқан мырза адамдарға мойынсұнғандығы үшін ешқандай уәде бермесе: Жұмақ, Мәңгі өмір… Жаратқанды ешкім мойындамас еді.
Психологиялық тұрғыда, адам Жаратқанға емес, өзінің түпкі арманына, мәңгі кайфта өмір сүретін образына жалбарынады.
Жұмақта олар көзін жұмғанда, ең алдымен періштелерді, немесе Құдайды емес, өзінің масайрап жүргенін елестететін сияқты.
менде ондай ой ваще жоқ, тек әрі қарай өмір сүруге ең дұрыс жол, дін жолы сиақты. Ішпейсің, шекпейсің, өтірік айтпайсын, ұрлық жасамайсын бәрі бәрі бар, идеальный өмір сүруге…
Негізі, аллаға жалбарыну орта жаста басталмайды, ес білгеннен басталады. Өйткені сен орта жасқа жетпей өліп қалуың да мүмкін.
Сонымен қатар, аллаға жалбарынып жүріп ел аралауға да, парашютпен секіруге де болады.
оның бәрің жақсы білем, айналып келгенде бәрі жаратқанға жалбарынуға апаратын сиақты…
жақсы ғо шығарған, білгім келеді, осындай көпті көрген адамдар осындай орта жасқа келгенде, түбі өлетінің біліп тұрып, темір көтеріп, парашютпен секіріп, елдерді аралап өзің алдағаннан гөрі аллаға жалбарынғанда жүрегі тынышталатын сиақты нақ.
Гастарбайтер, скоро өлетіңімзді ойлағанда бұл өтірік әлемдегінің бәрің қойып, аллаға жалбарынып, намазға жығылып кеткің келмейме? Әлде уже бес ауқыт намазға жығылып жүрсіңбе?
жалғыз қорыққаннан гөрі, басқалармен бірге қорыққан жақсыкен…