Уақыт емші ма?

Түнерген түн артынан арайлап таң шығары анық. Бәріміз бүгін жылап жатып бұл қайғының да өтетінін ертең бәрі ұмыт болатынын ойлаймыз. Бірақ жылауымызды жалғастыра береміз. Мұңды өлеңдер іздейміз біздер қыздар қайғы үстіне қайғы жамауды жақсы көреміз. Бірақ ертесіне күлеміз.
Мен өмірде өте көңілді адаммын. Жыламайтын, жасымайтын, сағы сынса білдірмейтін, барлығына көңілді қарайтын. Бірақ тереңінде емес ел көзіне.
Әділетсіз адамдар көп деп жылау үшін өмірде біреу сенің әділеттілігіңе разы болуы керек, мені неге түсінбейді деп жыламас бұрын өзің түсінікті болуың керек, бәрі өтірікші демес бұрын сенің туралығың битікінен де мығым екеніне көз жеткізіп алғаның жөн болар. Көрдіңіз ба барлығының бастауы өзіңіз екенін.
Барлығының соңына «уақыт емші» дегенді неге қосмыз. Алып қарайықшы қыз бен жігіт айырылысып кетті делік. Қыз жылайды ұмыта алмай қиналады, немесе жақынынан айырылса дәл сондай сезім тіпті одан екі есе ауыр ойлар. Жаныңа келген жақыныңнан алыстағы араласыңа дейін «уақыт емші» дейді. Уақыт қалай емдейді, қимасыңды қидырып ұмытпасыңды ұмыттырардай уақытта қандай күш. Әлде жадыңды жаңарта ма? Жоқ егер ол сенің жадыңнан тез өшсе ол сен үшін аса маңызды адам болмады деген сөзге саяды келіп соңында. Адам ойынан өзі өшіріп жан дүниесінде адамға деген қимас сезімінен өзі босатпаса уақыт деген бос далбаса. Сағат сен үшін тоқтай тұрмайды. бірден кейін екіге, одан үшке, одан төртке дәл осы ізділікпен он екіге дейін жылжи береді, жылжи береді. Ойларыңнан арылып серпілмесең дәл солай бес жыл, он жыл тіпті өміріңіздің соңына дейін жүре беруіңіз мүмкін.
Сондықтан ойларыңыз бен мұңдарыңыздан өз уақытында арылыңыздар. Адам өз ішінде босатпаса, уақыт ештеңеге де емші емес!