Біздің мәдениет, өнер саласында жүрген еркелеріміз бен серкелеріміз өнердің шынайы бағасын ұмытқан тәрізді. «Шоу битзнесті қалай дамытамыз?» деген сұрақтарының астында көбісі өзінің қалтасына қаншалықты көп ақша түсетінін есептеп отыратын болар?! «Шоу бизнес, шоу бизнес» деп айқайлап жүріп халықтың көңілін, қалтасын ұмыта бастағандай. Қазіргі кетіп бара жатқан бағыттарымен шоу бизнестері қашан дамитынын біле алмадым.Білерім, мәдениетіміз бен өнеріміздің тұралап қала берері анық. Әншілерден сұхбат алып отырған тілшілер көбіне мынандай сұрақты қояды:«Сахнада қазір әншілер көбейіп кетті. Бұл жақсы ма, жаман ба?».
сәйкесінше жауабы былай болып келеді:" Иә, кімнің ақшасы бар сол әнші болып кеті ғой."Ұялмаған әнші болады деген".Бірақ, уақыт өте келе халық өзіне керектерін іріктеп алады".Осындай, сұхбаттарды көріп, оқыдыңыздар көбіңіз. Ендігі менен қойылар сұрақ.
Халық таңдауын жасады ма?

Сәлем бердік, жамағат! Осыдан бірер күн бұрын «Түркі халықтарының дәстүрлі музыкалық мәдениеті: келелі мәселелері мен келешегі» атты халықаралық ғылыми — теориялық конференциясы, яғни «KORKUT AND MUSIC OF THE GREAT STEPPE» түркі халықтарының бас қосуы болған болатын. Жиын қатысушылары: түркі халықтарынан келген делегаттар, музыкатанушы ғалымдар мен дәстүрлі орындаушылар және жазушы, драматург, «Мәдениет» журналының бас редакторы — Дулат Исабеков пен Қызылорда облысының әкімі — Болатбек Қуандықов, мәдениет ісінің бастығы — Берік Жүсіпов мырза. Мерекелік шара 21-24 аралығында, яғни 3 күнге созылды. Екінші күні өткен іс-шараға қатысқан болатынмын.  Жалпы, конференцияда келген қонақтардың ой-пікірі мен ғылыми жобалары қысқаша тыңдалды. Соңында «Сайын дала. Саза дала. Ұлы дала." деген атпен Сыр елі қолөнер шеберлері мен суретшілерінің көрмесі өтті. Көрмеден фоторепортаж ұсынайын

Ресейдің Астрахань қаласында жаңадан салынып жатқан опера және балет театрының ғимараты ұнады. Көргенде аузымды ашып қалдым даЧ. Қарап отсақ, Астрахань жай провинциалды облыс орталығы. Бірақ, болашақ театрлары деген енді…

Архитектураға қызығатын керекшілерге керек болар деген үмітпен жаздым. Жобасы мынадай (биыл ашылады деп жатыр):

7000+ қазақ әуендер, шежіре, видео, блог, фотосуреттер, чат, кітаптар… Қош келдіңіздер!

Осы бір сөздердің жазылуына сондағы(ювижндағы) мәңгүрт-жарыместің сөзі себеп болды.

Распни его!

Евангелие от Марка, гл. 15, ст. 13, 14

Многим манкуртам кажется, что написав мерзопакостные пасквили о традициях своих когда-то предков, они показали свою невероятную культурность. Им кажется, что они культурнее своих соплеменников, которых они называют «мамбетами», а аул, казахский аул называют казахской деревней, и уверены, что они сами очень «продвинутые» люди.

Но, что-то я не уверен, что «обогатившиеся» благами западной и русской культуры манкурты сделали что-то выдающееся. И это не потому, что они сплошь тупые, наоборот, они слишком умные и не заворачиваются проблемами чужой цивилизации, хотя и выросли на лоне чужой культуры, это все равно, что клещ или вошь живет на теле организма-хозяина, но чужая культура все равно будет их отторгать.

Что делает традиционную культуру казахов отсталой в глазах того же манкурта?

Потому что, ее надо развивать, ее надо лелеять, сохранять, преумножать, а манкурту это в напряг, лучше он будет пользоваться чужой культурой, не надо прилагать усилия, пользуйся и все дела…

Вольная и невольная агрессия со стороны других культур сделали культуру казахов слабой, но самое интересное он выжил, выжил вопреки всему, ей пришлось преодолеть невероятную амнезию, сейчас казахский этнос похож на организм после долгого анабиоза, но это пройдет, и довольно быстро, ибо жизнь заставляет тех же казахов, не говорящих на казахском искать свои, родные корни.

Когда кончилась история (Из Фукуямы), и пришили к общемировой цивилизации, казахам выпал шанс, поистине фантастический, внести вклад в нее, именно своим языком, культурой какая бы она ни была, и вплести свой голос насколько возможно органично, именно всем казахам выпал шанс, несмотря на языковой барьер между ними, и этот голос должен быть настолько самобытным и самостоятельным, чтобы реализовать себя как этнос, как нация, а не придаток какой нибудь чужой культуры, манкурты этого не понимают.

Этого им не дано!!!

Да, вот еще, для того чтоб пользоваться плодами другой культуры и языка надо отказаться от своей культуры, тогда для лучшего органичного восприятия еще лучше отказаться от своей национальности, может манкурты поголовно станут русскими, нет лучше американцами или англичанами, «сдался русский лапоть» по сравнению с американскими джинсами.

«Грейпфрут-это лимон, которому выпал шанс, и он его не упустил», боюсь быть не точным, но кажется сказал Оскар Уайльд.

Осы күні студенттер мен оқушыларға кейбір спектакльдерге мәжбүрлеп билет алдыратыны жасырын емес сияқты. Бұл көбінесе жергілікті емес театрлардың гастрольдік сапарлары кезінде орын алатын жәйт.Әрине, демалсын, саналары сәулеленсін дейтін шығар. Бірақ, қарғаны қаз қылып ек, қи шоқуын қоймадының кебі бұл.Қарқ-қарқ күлкі, күбір-күбір әңгіме. Театр — киім ілгіштен басталады. Қойылымға келген көрермен әртістерге құрмет көрсетудің орнына, бейне бір киім ілгіштегі келіншек оның күртесін саттыққа шығарып жіберердей өре түрегеледі ғой бәрі… Қазының пісеріне шыдағанда, қазаннан түсеріне шыдамай, жаппай киімдеріне ұмтылады. Кезек күту деген атымен жоқ, бірдеңеден құр қалардай, бір-бірін баса көктеп, жанталасып жатқан бір адам. Бұл — жәй ғана киім ілгіштегі жәйт. Құдай сақтасын, алда-жалда заман өзгеріп, нанға кезекке тұрар болсақ, иманымызды айтып үлгермей қалатын шығармыз.

Еліміздің егемендік алғанына жиырма жылға жуық уақыт болды десек те, батыстан үйренуімізді қоймай келетініміз тағы бар. Бүгінгі күні жастарды қойғанда, қарттарымыздың да еліктейтінін қайтесің?! Бір қарттарымыз үйінде отырып тырнағын жасатуға маман шақыртып жатса, енді біреулері уақытының көп бөлігін көшеде семішке сатумен күнелтуде. Ата-аналардың баласын қалайда өсірем, жеткізем деген ойын іске асыру мақсатында, отбасындағы бала тәрбиесіне айтарлықтай көңіл бөлуге уақыты да жоқ. Сонда жастар тәрбиені көгілдір экранның бетпердесіне айналған батыстан алмағанда қайдан алсын… Бұрынғының заманы емес деп, бағалы салт-дәстүрлеріміз бен ұлттық құндылықтарымызды тұншықтырып, көштен қалмаудың амалын іске асырудамыз. Алайда, сол заманауи батыстың тәлім-тәрбиесі бізге жеткілікті пайда әкеліп жатыр деп те айта алмайсың. Адамдардың арасында мейірім-шапағат қалмаған. Бір-біріне қайырым жоқ заманда әркім өзінше өрге ұмтылса, оның зардабы кімге тиетіндігі ешкімнің де ойына кіріп жатқан жоқ. Қара нан мен қара суды қанағат тұтып отырған ауылдағыларды ұрлаған малы үшін 10 жылға соттап жатса, халықтың кедейленуіне бірден-бір себеп боп жүрген шенеуніктер халық қазынасын тонағанда шара қолданып жатқан бірде бір үкіметтік органды көрмейсің. Санамызда батыстан қалмауымыз керек деген пікір мықтап бекіп алған. Батыс мәдениетінің ұлттық менталитетімізге жат тұстарын сіңіріп, керісінше, үлгі алатын тұсына келгенде ақсап жататынымыз тағы шындық. Бала тәрбиесі бесіктен дегенмен, сол бесікке баласын жатқызуға намыстанатын өз қазақ ағайындарымыз болып тұрған жоқ па… Өскелең ұрпаққа үлгі болатын бұрынғының қарттары қайдасыңдар деп аһ ұрасың. Жастар – еліктегіш, толық бекімеген жаңа буын. «Аш қасқырдың ауызы жесе де қан, жемесе де қан,»- демекші, бұл құбылысты жастардың тарапынан жиірек көріп жататындығы шартты нәрсе. Қазіргі жастар бізді тыңдаудан қалды дейтіндер де бар, сонда жастар бұл ұлтымызға жат қылықты қайдан алады деп ойлайсың-ау… Шын мәнінде, барлығы да отбасынан басталатынын бәріміз де жақсы білеміз. Батыс, батыс дей бермей, ең бастысы: «Ел боламыз десек, бесігімізді түзейік!».