Түні бойы ұйықтай алмай шықтым. Түсіме қайтыс болған кластасым кіре берді. Құран оқытамын-ау деймін…Марқұмға құран бағыштайтын да ешкім жоқ шығар…
10-11ді Балқашта оқыдым. Класта есімі бірдей екі бала болды. Бірін “Ұзын Алмас”, екіншісін “Карибаев Алмас” дейтінбіз. “Біздің атымыз бірдей емес. Мен Алмазбын, анау Карибаевтарың Алмас” деп ұзыны дауласушы еді. Ұзынымен қатты араласып кеткенім шамалы. Кәрібаев екеуміз Балқаштың бір шетіндегі жер үйлер жағында бір маңайда тұрдық. Екеуміздің қызығушылығымыз, біраз ұқсастығымыз бартын. Алмас футбол десе жанын беретін. Көшеде футбол ойнағанда бір-бірімізбен ойынымыз үйлесіп жататын. Алма қайтыс болғаннан кейін ешкіммен де футболды сәтті ойнай алмадым. Келе-келе ойнауды мүлде қойып кеттім. Осы футболқұмарлығымыз арамызды ашып жібере жаздады. Бірақ, қалай екенін білмеймін, қайта достасып кеттік. Бала кезде адам кекті қатты көп сақтамайды екен ғой қазір қарап отырсам… Бір күні Сәкен Сейфуллин атындағы қалалық кітапханадан Несіп Жүнісбайұлының “Мексикадағы футбол тойы” деген кітабын алдым. Жата-жастана оқыдым. Алмас екеуміз атақты футболшылардың суретіне қарап, ағамыздың әдемілеп жеткізген әңгімесінен олардың ойынын көргендей әсер алдық.

Жанасыл «Сапаржай» жақтағы теміржол вокзалына уақыт оздырмай тез жетті. «Сапаржай» жақтағы деймін-ау, одан басқа жерде т/ж вокзалы бардай.

Ол бір топ біздерді шығарып салуға келген-ді. «Чырт» етіп фотоаппарат жадысына жол тарттырған «электричкамен» Қарағандыға бастаңғылатып жол тартып бара жатқан суретімізді іле-шала Фейсбуктен көрдік. Біз ол суретке жеткенше Омар Анарбаев «лайктап» үлгерген еді…

Өткен аптадан бері мен де автоәуесқойлар клубына мүше болдым. Көлігімнің жылы өзімнен 4-5 жас қана кіші болғанымен аяқ артуға жетіп тұр. «Мицубиси Галант». Алғаннан бері 150 км (барып — қайту 300) және 225 км (барып -қайту 450) қашықтыққа барып қайттым. Жүргізушілік куәлігімнің мерзімі 2016 жылы өтіп кетеді екен.
Жеңіл-желпі жөндеу жұмыстары баршылық. Стабилизатор деген пәлесін өзім аулада ауыстырдым. Қиын ештеңесі жоқ. Енді осы сенбі поддонның (картер) прокладкасын ауыстырмақпын жәйлап. Біреуге жасатқанша өзім жасап үйренейін деген ой ғой. Алла бұйыртса суретін салармын)))

Мына бір постты жазуым жүдә қиын болып кетті, жексенбіден бері жазып тастай алмай жүрмін, жұмыспен қатты занит болып.
Өткен апта жол жүрумен өтті де кетті. Аптаның сейсенбі күні жолға шығып, сенбінің түскі уақытында үйге қайтып келдім. Осы уақытта көрші ауданымыз Сарыағаштан бастап, сонау Қарағандыға дейін жол жүріппін. Бұл жолсапарым басқаларынан – алғашқы рет пойызбен жол жүру, Қарағанды шәһәрында алғаш рет болып, сол қаланың керекшілері Абзал және Айсұлтан бобурлармен танысуыммен ерекшеленеді. Енді соны пернетақтамен тақылдатып жазып берейін.

Қарап отырсам менде де балалық болыпты.Ауылдағы суреттерге қолым жететін түрі жоқ әзірге.Мына суреттермен өсу жолымды))) баяндай кетейін.

2-ші суретте 1987 жыл,5 июнь деген жазуы бар артында. Әкемнің інісімен түскен суретім. Осы кісінің

Тас атсаң тамадаға тиетін заман болып тұр ғой. Өзін керемет қылжақбаспын деп санайтындар КВН ойнап, әнші санайтындар әншілік пен асабалықты қатар ұстап кеткенін мойындау керек. алдында «Дабайда» да жаздым ау деймін бұл жайлы. Асабаға еріп әнші болып

Блогқұрылтайдан соң қонақ үйден ерте тайып тұруымның себебі, Алматы маңында әскери міндетін өтеп жүрген ініме жолығу еді. Нөмірде қонған қызды да ерте оятып жібергеніме кешірім сұраймын))))(әзіл).