не шайтан түртіп отырғанын білмеймін, осы жолы жеңілсе екен деймін. жеңілістің дәмін татып көру де мықтылықтың бір түрі деп есептеймін соншама жетістіктерден кейін

Баспасөз хатшысы? болып көру керек еді)))))))))

бұрыннан ұмытшақтардың бірі едім, тауықтың миы маған арналған диагноз екен

Өмірінде көрмеген жоқ саласы,
Журналистер қоғамның бейшарасы.
Көз алдында халықтың қорғаны ол,
Қолындағы биіктің гитарасы.
— берілген пәтуа гитара болып шықты. хотя бы домбыраны қимағаныңызды айтам дачы… Сосын мына жолдарыңыз тым терең екен. Түсіндірів жверіңізші айып болмаса: Кішілермен қырлысып қырық пышақ,
Үлкендердің «астына жата алмаймын». — диван бар, көрпе-төсек бар, салып алып жата берсеңізші

ойбай ken қиын сұрақ екен. Егер айналамда үш-төрт намаз оқитын подругам болса менің де неге екені белгісіз намаз оқуға желанием оянатын. Ал олардан алыстап кеттім бе, болды бітті таз кепешіме қайта оралатынмын. Әлгіндей гейлер елінде тұрсам гей болып кетпесім анық. Бірақ айналасындағы еуропалықтар бұған қалыпты қарайды ғой))) Біздер ғой бәріне үркіп қарайтын. Бір жағы үркіп тұрғанымыз да жақсы. И конечно жаман жағы да бар, жабайылық, өзгенің шешімін құрметтей алмау — қашанда болып тұратын нәрсе. Ойбай деп аттандағанымызбен болатын былық пен азғындықтар болып жатыр. Тосқауылды кім қояды, не қояды, адам ба, мораль ма, құдайлық түсінік пе, оның жауабын өзім де білмеймін. Ал азғындық та қапасты жарып шығады екен)

қауым ретінде оқып шықтым
Лореалға ақша таппай бара жатсам кір сабынға жүгінем))))))

қызанақ-қауынмын)

дым мақтана алмайсың)