Сужүрек 30 шақты бала...

– Сұмдық фильм шыққан сияқты, монтажды тағы бір қарап шықтым. «Өшпенділерді» он орайды мынауың! – деді танауы делдиген режиссердің көмекшісі.
– Асықпа, әлі тағы бір сүзгіден өтеді. Тағы алып-қосатыны болар, бірақ енді кеш! – деді режиссер кепкасын басып киіп.
– Әйтеуір бір қате тауып алады, соны көркемдік кеңеске кіргізіп жүрген кім?
– Қайтесің оны, көркемдік кеңеске кірмек түгіл рөл сұрап мазаны алған жоқ па? Батыр қылайын десем қортық, әйтүп-бүйтіп тапқанымыз сол рөл болды. Не хан деуге, не батыр деуге келмейтін адамды тарихи киноға қалай кіргізе саласың?
– Кешегісі енді ұят…
– Не істеді?
– «Әруақ!» деп жауға шабатын жерлерін ап тастаңдар, ширк болады демеді емес пе?
– Еее, «Аттандық, әнас!» деп әйтеуір өзгерттік қой. Әжептәуір киноның нобайы кетті.
– Тәкең де кеше көріп сынын айтып жатыр.
– Не дейд ол?
– «Аты дардай «Мың жарым бала» деген, бірақ жүзге де жетпейтін біреулер шауып жүр» деп…
– Оттамасынш сол, көрдік қой соның түсіргендерін. Соның бірдеңе дейтінін білім ем сука.
– Сорыстың «Сыболышы» дегенінінің көшірмесі депті, сізді тарихи кино түсіре алмайды дегенді айтыпты.
– Шешеңдіс, тағы не депті?
– «Аңырақай» шайқасына дайындаламыз!» дейтін жері бар ғой Әбілхайырдың?
– Иә? Оған не бопты?
– «Менің білуімше, «Аңырақай шайқасы», «Қалмақ қырылған» дейтін жер атаулары сол соғыстан кейін солай аталып кеткен жоқ па еді» депті. Шынымен солай емес пе, өзі? Ойсылқарадан сұрау керек ед, а?
– Біллә, анау Ойсылқараң бар, басқасы бар тарихшылар бәрін оқып шықты ғой, солар айтар еді ғой «Былай-былай» деп. Қаям жемесінш біллә. Фильмнің келесі апта премьерасы, енді ештеңе өзгерте алмаймыз.
– Білмейм ғой енді, Тәкеңнің айтқандары ғой кеше предпоказда.
– Кеше маған басқаша айтып ед, ещщак!
– Не деп?
– Қайтесің, зайбал?!
– Мммм.
– Бесінді оқып алдың ба?
– Жоқ әлі.
– Жүр кеттік, оқып тастап қалғанына отырайық.