Шабыт

Суырып салар ұйқаспен жырды, өлеңді,
Ақын емеспін құрайтын дастан көлемді.
Кез-келген адам сезінер, бəлкім, ойында
Тізіліп жатқан маржандай жолды — өнерді.

Болсадағы бойда өнер, қасиет,
Өңдеу керек күнде оны еселеп.
Сонда ғана пайда берер ол саған,
Тұншықтырып қою неткен қасірет!

Енді, міне, қысайындеп тақымды,
Ояттым мен ішімдегі «ақынды»,
Ұйқасы көп санамдағы бұл сөздер
Шабыт дейтін «досымды» кеп шақырды.
Бөлісу:

9 пікір